Projektowanie i budowa tężni solankowych w pięciu parkach: Park Kleciński, Park Marii Dąbrowskiej, Park Brochów, Park Tysiąclecia, Park Leśnicki. [WBO. 2023]

Projekt został oceniony negatywnie, ponieważ inwestycja generowałaby koszty eksploatacji niewspółmiernie wysokie w stosunku do wartości projektu. Szacunkowy koszt utrzymania jednej tężni na podstawie doświadczeń z innych polskich miast wynosi nawet 1 000 000 zł rocznie. Dodatkowo, zgodnie z opinią Biura Ochrony Przyrody i Klimatu UMW, ze względu na brak dostępu do wody solankowej na terenie Wrocławia, konieczne byłoby ciągłe sprowadzanie (kilka razy w miesiącu) i utylizacja solanki, co nie spełnia zasady celowości i gospodarności.
Dodatkowo wskazane lokalizacje to tereny urządzone, gdzie znajduje się niewiele otwartych przestrzeni takich jak łąki, polany czy błonia, na których można zlokalizować tężnie. Te istniejące są albo zbyt małe (tężnia musi mieć dużą przestrzeń również dla dobrej cyrkulacji powietrza) albo już służą mieszkańcom np. jako strefa uprawiania sportów wymagających większej przestrzeni. Parki to również tereny, w których znajdują się cenne zbiory roślin, a wprowadzenie tężni solankowej do delikatnego środowiska może zaburzyć stosunki przyrodnicze.
Dodatkowo we wskazanych lokalizacjach brak uzbrojenia terenu pod realizację projektu.
Projekt jest zatem sprzeczny z kryteriami określonymi w § 2 ust. 2 pkt 6) i 8) uchwały nr LXII/1440/18 Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 13 września 2018 r. w sprawie Wrocławskiego Budżetu Obywatelskiego. Rekomendujemy Liderom dokonanie przeglądu zgłoszonych projektów w celu sprawdzenia czy nie zgłoszono innych wniosków o podobnym zakresie. Projekty o zbliżonym według Urzędu Miejskiego Wrocławia zakresie: 117, 130, 195 i 284.

Projekt został oceniony negatywnie, ponieważ inwestycja generowałaby koszty eksploatacji niewspółmiernie wysokie w stosunku do wartości projektu. Szacunkowy koszt utrzymania jednej tężni na podstawie doświadczeń z innych polskich miast wynosi nawet 1 000 000 zł rocznie. Dodatkowo, zgodnie z opinią Biura Ochrony Przyrody i Klimatu UMW, ze względu na brak dostępu do wody solankowej na terenie Wrocławia, konieczne byłoby ciągłe sprowadzanie (kilka razy w miesiącu) i utylizacja solanki, co nie spełnia zasady celowości i gospodarności. Dodatkowo wskazane lokalizacje to tereny urządzone, gdzie znajduje się niewiele otwartych przestrzeni takich jak łąki, polany czy błonia, na których można zlokalizować tężnie. Te istniejące są albo zbyt małe (tężnia musi mieć dużą przestrzeń również dla dobrej cyrkulacji powietrza) albo już służą mieszkańcom np. jako strefa uprawiania sportów wymagających większej przestrzeni. Parki to również tereny, w których znajdują się cenne zbiory roślin, a wprowadzenie tężni solankowej do delikatnego środowiska może zaburzyć stosunki przyrodnicze. Dodatkowo we wskazanych lokalizacjach brak uzbrojenia terenu pod realizację projektu. Projekt jest zatem sprzeczny z kryteriami określonymi w § 2 ust. 2 pkt 6) i 8) uchwały nr LXII/1440/18 Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 13 września 2018 r. w sprawie Wrocławskiego Budżetu Obywatelskiego. Rekomendujemy Liderom dokonanie przeglądu zgłoszonych projektów w celu sprawdzenia czy nie zgłoszono innych wniosków o podobnym zakresie. Projekty o zbliżonym według Urzędu Miejskiego Wrocławia zakresie: 117, 130, 195 i 284.