Kino we Wrocławiu

Elio, młody marzyciel i pasjonat kosmosu, niespodziewanie zostaje przeniesiony do międzygalaktycznej organizacji zrzeszającej przedstawicieli najdalszych zakątków wszechświata. Przez pomyłkę uznany za lidera Ziemi, staje przed wyzwaniem, które wywraca jego życie do góry nogami. W obliczu międzyplanetarnego kryzysu Elio musi odnaleźć się w świecie pełnym niezwykłych istot, zbudować z nimi porozumienie oraz odkryć prawdę o swojej tożsamości i roli we wszechświecie.

Ukochane Smerfy znowu w kinach. Kiedy Papa Smerf zostaje w tajemniczy sposób porwany przez Razamela i Gargamela, Smerfetka poprowadzi misję Smerfów do prawdziwego świata, aby go uratować. Z pomocą nowych przyjaciół Smerfy odkryją co jest ich przeznaczeniem.

Lilo i Stich - aktorska wersja animowanego hitu Disney'a z 2002 roku - to szalona, zabawna i wzruszająca opowieść o samotnej hawajskiej dziewczynce i zbiegłym kosmicie, który pomaga jej naprawić „zepsutą” rodzinę. Film wyreżyserował Dean Fleischer Camp, nominowany do Oscara za animację Marcel Muszelka w różowych bucikach. W rolach głównych wystąpili Maia Kealoha, Sydney Elizebeth Agudong, Billy Magnussen, Tia Carrere, Hannah Waddingham, Chris Sanders, oraz Courtney B. Vance i Zach Galifianakis. Producentami są Jonathan Eirich i Dan Lin, zaś producentami wykonawczymi - Tom Peitzman i Ryan Halprin.

Ulubieni bohaterowie powracają i tym razem mają towarzystwo. Pan Wilk z przyjaciółmi chcą zdobyć zaufanie i akceptację w swoim nowym zmienionym życiu jako dobrzy obywatele. Ich spokój jednak zostanie przerwany, bo mają do wykonania „ostatnie zadanie”. W nowym, pełnym akcji rozdziale uznanej komedii DreamWorks Animation nasi zreformowani Złoczyńcy starają się (bardzo, bardzo mocno) być dobrzy, ale zamiast tego zostają porwani przez zespół nowych przestępców, o których nigdy wcześniej nie słyszeli. Mają wykonać naprawdę ostatni napad w swojej karierze.

Ulubieni bohaterowie powracają i tym razem mają towarzystwo. Pan Wilk z przyjaciółmi chcą zdobyć zaufanie i akceptację w swoim nowym zmienionym życiu jako dobrzy obywatele. Ich spokój jednak zostanie przerwany, bo mają do wykonania „ostatnie zadanie”. W nowym, pełnym akcji rozdziale uznanej komedii DreamWorks Animation nasi zreformowani Złoczyńcy starają się (bardzo, bardzo mocno) być dobrzy, ale zamiast tego zostają porwani przez zespół nowych przestępców, o których nigdy wcześniej nie słyszeli. Mają wykonać naprawdę ostatni napad w swojej karierze.

Ukochane Smerfy znowu w kinach. Kiedy Papa Smerf zostaje w tajemniczy sposób porwany przez Razamela i Gargamela, Smerfetka poprowadzi misję Smerfów do prawdziwego świata, aby go uratować. Z pomocą nowych przyjaciół Smerfy odkryją co jest ich przeznaczeniem.

Paryż, rok 1963. Najmłodszy z rodzeństwa, Roland, jest wyjątkowym chłopcem. Lekarze orzekli, że nigdy nie będzie chodził, ale jego uparta matka – Esther – nie przyjmuje tego do wiadomości.Dzięki niezachwianej nadziei i wyparciu złych myśli, podejmuje walkę przeciwko (wydawałoby się) nieubłaganemu losowi. Jej ogromna charyzma oraz miłość, jej siła przekonywania, jej chęć do zabawy oraz skłonność do medycyny alternatywnej stanowią świat, w którym Roland poznaje cudowne życie, jakie jego matka sobie dla niego wymarzyła. Bóg nie mógł być wszędzie, więc stworzył Esther.Historia oparta na faktach. Reżyser Ken Scott stworzył pełną ciepła sagę rodzinną z dozą humoru i optymizmu.

Czy kiedyś czułaś się gorsza, odrzucona, niekochana, samotna, wściekła? Czy zrobiłabyś absolutnie wszystko, żeby poczuć się piękna?"Brzydka siostra" to historia Elwiry , która żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie uroda to waluta, a królewski bal przypomina bezwzględne igrzyska, Elwira postanawia za wszelką cenę poślubić księcia. Największą przeszkodą, aby podbić serce wymarzonego mężczyzny i rozpocząć nowe lepsze życie, jest Kopciuszek.To nie jest bajka dla grzecznych dziewczynek, to obrzydliwie wciągająca opowieść o obsesji piękna, aż do bólu, która fascynuje, miażdży i zostawia ślad.

Najnowszy film Paolo Genovese to nietypowa komedia romantyczna. W rolach głównych zagrały gwiazdy włoskiego kina: Pilar Fogliati, Edoardo Leo, Emanuela Fanelli, Maria Chiara Giannetta, Claudia Pandolfi, Vittoria Puccini, Marco Giallini, Maurizio Lastrico, Rocco Papaleo oraz Claudio Santamaria.Kto tak naprawdę mieszka w naszej głowie? Osoba szalona, racjonalna, impulsywna, rozważna? A może w naszym umyśle panuje niezły tłok? Genovese opisuje historię pierwszej randki Lary i Piera, zaglądając głęboko w myśli swoich bohaterów. Ukazuje lęki, niepewności i pragnienia. Odkrywa tajemnicze mechanizmy, które odpowiadają za nasze działania. Różne osobowości mają swój głos i swoje racje. Dyskutują, kłócą się, wzruszają, a każda z nich chce, aby to właśnie jej decyzja była ostateczna. A co w sytuacji, gdy żadna z nich nie ma racji?

Lucy jest przebojową swatką z Nowego Yorku. Dzięki jej pracy udało się związać wiele szczęśliwych par.Lucy ma bardzo duże oczekiwania w stosunku do mężczyzn. Pewnego dnia poznaje idealnego mężczyznę, który spełnia wszystkie jej wymagania (Pedro Pascal, serial "The Last of Us", Gladiator II" ), ale jednocześnie zaczyna kwestionować, co tak naprawdę stanowi idealne dopasowanie, gdy jej były chłopak (Chris Evans, seria „Avengers”; „Kapitan Ameryka”) ponownie ją zauroczy.

Jest 2024 rok. Około 30 osób należących do jednej rodziny dowiaduje się, że wszyscy wkrótce odziedziczą duży dom, który stoi opuszczony od lat. Cztery z nich zostają wybrane, aby przeprowadzić inwentaryzację lokalu, to: Seb, Abdel, Céline i Guy. Połączeni ze sobą dalekim pokrewieństwem „kuzyni” odkrywają niezwykłe sekrety starego domostwa i trafiają na trop tajemniczej kobiety o imieniu Adèle, która w wieku 20 lat opuściła rodzinną Normandię i w 1895 roku udała się do przeżywającego rewolucję przemysłową i kulturową Paryża. Dzięki poznawaniu tej wyjątkowej historii, czwórka postaci ze współczesności odbędzie podróż w głąb własnego drzewa genealogicznego i umożliwi odkrycie niezwykłych momentów z końca XIX wieku, kiedy wynaleziono fotografię i narodził się impresjonizm. To zderzenie dwóch epok, roku 2024 i 1895, będzie dla bohaterek i bohaterów narodzinami pięknej refleksji nad tym co w życiu jest naprawdę ważne.

„Małe miłości” to esencja wakacyjnego kina – skąpany w słońcu film o miłości, życiowych wyborach i związkach na odległość, do których reżyserka przewrotnie zalicza także relacje dorosłych dzieci ze starzejącymi się rodzicami. Z lekkością, czułością i humorem opowiada o wielkich emocjach. Zeskrobuje urazy jak starą farbę ze ścian, a tęsknoty i fantazje puentuje tanecznymi, popowymi piosenkami. Często słucha ich na telefonie Teresa (María Vázquez), 42-latka, która zmieniła wakacyjne plany, by zająć się matką. Naburmuszona Ani (Adriana Ozores) miała drobny wypadek i przez jakiś czas wymaga opieki. Całe lato pod jednym dachem to wyzwanie dla obu kobiet, które spierają się o każdy drobiazg. Ale słońce i czas nieuchronnie rozpuszczają konflikty, więc Teresa i Ani doświadczają też nieoczekiwanej bliskości. „Małe miłości” Celii Rico Clavellino dają drugą szansę pogrążonym w kryzysie relacjom, nie oceniają miłosnych pomyłek, dowartościowują samotność z wyboru, a przede wszystkim ze zrozumieniem portretują jeden z najbardziej burzliwych związków: matki i córki.Uhonorowane na festiwalu w Maladze Specjalną Nagrodą Jury i nagrodą dla najlepszej aktorki drugoplanowej (Ozores), swoją wyjątkową atmosferę „Małe miłości” zawdzięczają fenomenalnemu aktorskiemu duetowi, subtelnemu humorowi i łagodności, z jaką podchodzą do wyborów bohaterek. Celebrujący małe przyjemności, szukający smaku życia w ulotnych chwilach, doceniający prostotę – film Clavellino to nowy, wyrazisty kobiecy głos w hiszpańskim kinie. I opowieść otulająca ciepłem jak letni, wakacyjny wieczór.

Młoda i zbuntowana Vera postanawia zorganizować koncert pianisty jazzowego Keitha Jarreta. Stawia wszystko na jedną kartę, by w zdominowanym przez mężczyzn świecie jazzu spełnić swoje marzenia. Wbrew woli konserwatywnych rodziców, na przekór piętrzącym się problemom, wynajmuje operę. Jej plan na początku zdaje się skazany na porażkę, a jednak brawurowo osiąga swój cel. Kulisy legendarnego koncertu to tętniąca muzyką opowieść o młodzieńczej determinacji i sile marzeń.Film inspirowany historią Very Brandes, osiemnastolatki, która zorganizowała najpopularniejszy koncert jazzowy w historii. Improwizacja fortepianowa Keitha Jarretta z tego koncertu została zarejestrowana na płycie „The Köln Concert” i stała się najlepiej sprzedającym się solowym albumem w historii jazzu oraz najlepiej sprzedającym solowym nagraniem fortepianowym wszechczasów.

To ostra satyra na media, które manipulując przekazem, często celowo wprowadzają społeczeństwo w błąd. Karel Beran (Ondřej Vetchý) to doświadczony radiowiec, który pracuje jako korespondent zagraniczny w fikcyjnym państwie arabskim o nazwie Kambur, gdzie mają odbyć się wybory decydujące o przyszłości kraju. Pomimo że sytuacja na miejscu robi się coraz bardziej napięta, mężczyzna, kiedy docierają do niego pogłoski o niewierności jego partnerki, wraca do Pragi. W tym czasie w Kamburze wybucha rewolucja, a skołowany bohater decyduje się na oszustwo, udając, że wciąż jest na miejscu. Rozdarty pomiędzy problemami osobistymi a dziennikarską etyką Karel przygotowuje fikcyjny reportaż z miejsca zdarzeń. Symuluje odgłosy zamieszek arabskiej rewolucji przy użyciu sprzętów kuchennych w swoim mieszkaniu na Vinohradach. Co więcej, regularnie na antenie radia przedstawia najnowsze informacje z bliskowschodniego kraju. Rodzi się pytanie – czy fakt, że to wszystko jest zmyślone, ma jakiekolwiek znaczenie w chwili, gdy słuchalność rośnie w zawrotnym tempie?

Florence ma obsesję na punkcie Davida, ale David nie ma obsesji na punkcie Florence. Prosi więc kumpla, by zdjął z niego ciężar niechcianej miłości i uwiódł działającą mu na nerwy dziewczynę. Ten plan chcą wprowadzić w życie na spotkaniu z ojcem Florence, w obskurnej restauracji gdzieś przy autostradzie.Zastanawiacie się, co film z taką fabułą robi w programie naszego festiwalu? Spokojnie. „Drugi akt” to najnowsze dzieło Quentina Dupieuxa, francuskiego mistrza surrealistycznego kina i absurdalnego poczucia humoru, smakosza ryzyka, geniusza celuloidowego szaleństwa i brawury. W „Drugim akcie” naśmiewa się bez litości z przemysłu filmowego, kina niezależnego, poprawności politycznej, zagrożenia artystów przez sztuczną inteligencję. Jak to u niego, prosta z pozoru historia szybko staje się przyjemnie zagmatwana, przewrotki fabularne zachwycają, a dialogi porażają swoją trafnością i dowcipem. Czego innego spodziewać się zresztą po facecie, który dał nam takie perełki, jak „Palenie powoduje kaszel”, „Niewiarygodne, ale prawdziwe”, „Mandibules”, „Deerskin” czy „Mordercza opona”? Trudno sobie wyobrazić program Splat!FilmFest bez jego najnowszego filmu i oto jest – prosto z tegorocznego festiwalu w Cannes.W rolach głównych gwiazdy francuskiego i światowego kina, wielokrotnie nominowane do statuetek Cezara – Léa Seydoux, Vincent Lindon, który gra karykaturę siebie, a także Louis Garrel.

Zapraszamy na wyjątkowe spotkanie z filmem, którego nie sposób w pełni przeżyć bez muzyki. Kino nieme tylko z pozoru jest bez słów. Obok wyrazistości obrazów i gry aktorskiej – w projekcie Silent Cinema Pianist – Sebastian Łobos, jako taper, akompaniuje na żywo do czarno-białych klasyków początków kinematografii. Z wyczuciem i w różnorodny sposób uzupełnia czarno-białe kadry filmowe swoją grą na biało-czarnych klawiszach. Zupełnie jakby był do tego stworzony. Kino Nieme Przy Fortepianie – to wyjątkowe doznanie artystyczne. Odbiorca może zanurzyć się w uniwersalnych, wyrazistych historiach, które bawią i wzruszają do dziś niezależnie od wieku widzów. W repertuarze przedstawiamy klasyki kina niemego: wybitne filmy Charliego Chaplina. Postać ta to prawdziwa ikona początków kina. Lecz, czy wszyscy znamy historię tego dżentelmena z laseczką w meloniku? maestro Sebastian Łobos – Silent Cinema Pianist Michał Hadasik – konferansjer Bilety dostępne na stronie: [link]

Śmieszne, ale nie głupie. Satyra zamiast farsy, ironia zamiast gagu, śmiech podszyty analizą społeczną – tak wygląda commedia all’italiana, czyli kino, które bawi i punktuje jednocześnie. W sierpniu zapraszamy na przegląd czterech filmów, które udowadniają, że śmiech może być narzędziem krytycznym, a komedia sposobem na opowiadanie o świecie bez uproszczeń. Nie ma drugiego takiego nurtu jak commedia all’italiana – z jednej strony lekka, pełna wdzięku, z drugiej – boleśnie celna. Pod płaszczykiem dowcipu kryją się tu frustracje społeczne, kryzysy męskości, obyczajowe absurdy i egzystencjalne rozczarowania. Program Od 1 do 22 sierpnia w każdy piątek zapraszamy Was na przegląd filmów, które, choć mają swoje lata, wciąż komentują rzeczywistość trafniej niż niejeden współczesny esej. 1 sierpnia | „Wałkonie”, reż. F. Fellini Otworzymy klasykiem – „Wałkonie” Felliniego, gdzie grupa prowincjonalnych przyjaciół nie może (albo nie chce) dorosnąć. To opowieść o bezruchu i niedojrzałości, ale też o melancholii prowincji, która unosi się nad tym filmem jak mgła nad adriatyckim miasteczkiem. Przed seansem – prelekcja kuratora przeglądu Stanisława Bardadina, który po filmie zaprosi Was również do dyskusji. 8 sierpnia | „Odrażający, brudni, źli”, reż. E. Scola Tydzień później wejdziemy do rzymskich slumsów w „Odrażających, brudnych, złych” Ettore Scoli – czarnej komedii, w której groteska miesza się z brutalną społeczną wiwisekcją. Tu śmiech w gardle zamienia się w gorzki grymas, a każdy kadr to mikroskopowa analiza biedy, przemocy i moralnego rozkładu. 15 sierpnia | „Fanfaron”, reż. D. Risi 15 sierpnia wjeżdża „Fanfaron” Dina Risiego – ikoniczne kino drogi z Vittorio Gassmanem i Jean-Louisem Trintignantem. Coś między Znikającym punktem a Wielką ucieczką z włoską pogodą i bystrym komentarzem w tle. Pełna kontrastów podróż przez Włochy i temperamenty. Pewny siebie Bruno wyciąga z domu nieśmiałego studenta prawa i zabiera go w spontaniczny road trip po kraju. To, co zaczyna się jak lekka komedia o zderzeniu charakterów, szybko odsłania głębsze tony – o samotności, dojrzewaniu i maskach, które zakładamy, by nie spojrzeć w lustro. 22 sierpnia | „Wielkie żarcie”, reż. M. Ferreri Finał przeglądu należy do Marco Ferreriego i jego skandalizującego „Wielkiego żarcia” – filmu, który w latach 70. wywołał burzę, a współcześnie szokuje niewiele mniej. To komedia, która boli. Czterech przyjaciół zamyka się w willi, by... popełnić samobójstwo przez przejedzenie. Dosłownie. Ferreri z chirurgiczną precyzją portretuje konsumpcjonizm jako rytuał autodestrukcji. Każdy z tych filmów to inny ton, inna temperatura (na szczęście, zazwyczaj południowa), ale wspólny język – ironii, błyskotliwości i bezlitosnej inteligencji. Zarezerwujcie miejsca już dzisiaj!

Amerykański buntownik o europejskiej duszy. Egzystencjalista z rockowym sercem. Minimalista i romantyk. W sierpniu i wrześniu zapraszamy Was na przegląd Nieustające wakacje z Jimem Jarmuschem – spotkanie z reżyserem, który przez cztery dekady uczył nas, jak patrzeć na świat z boku. Pokażemy dziewięć filmów – od debiutanckiej włóczęgi po industrialnym Nowym Jorku po opowieść o wampirach zakochanych w sztuce. Jarmusch to artysta, który z undergroundu wyrzeźbił osobną galaktykę – pełną outsiderów, nocnych przechodniów i ludzi, którzy nie pasują. Ani do systemu, ani do siebie samych. Kręcił w Cleveland i Patersonie, ale zawsze portretował tych, którzy żyją gdzieś obok. Bohaterowie jego filmów nie mają wielkich planów – dryfują, zatrzymują się na chwilę, zawieszają w bezczasie. Niby nie robią wiele, ale to właśnie między jednym spojrzeniem a drugim odsłania się ich prawdziwa twarz. W „Nieustających wakacjach” poznajemy Alliego, chłopaka bez szkoły i bez planu, który snuje się po Nowym Jorku, jakby miasto było snem, a on jego cichym obserwatorem. „Inaczej niż w raju” to już opowieść o trójce imigrantów i Amerykanów z drugiego pokolenia, dla których każdy krajobraz wygląda dokładnie tak samo – pusto. W „Poza prawem” bohaterowie spotykają się dopiero w więziennej celi, a mimo to tworzą jedną z najczulszych (i najzabawniejszych) drużyn filmowych lat 80. I dalej: „Mystery Train”, „Paterson”, „Kawa i papierosy” – ułożone jak wariacje na temat tego, co dzieje się między ludźmi, kiedy akurat nic się nie dzieje. A przecież Jarmusch potrafi też w romantyzm – ten chłodny, podskórny, jak z płyt Joy Division. W „Tylko kochankowie przeżyją” Adam i Ewa trwają razem od wieków, ale wciąż nie są pewni jutra. Przeglądając winyle, rozmawiają o entropii wszechświata. I o tym, że najważniejsze rzeczy to te najbardziej kruche: książki, muzyka, język. Ten przegląd to nie kronika sukcesów reżysera, a raczej propozycja zatrzymania się w jego rytmie. Spotkajcie się z twórcą, który z nudy zrobił sztukę, z ciszy muzykę, a z braku przyszłości – najbardziej ludzką z opowieści.