Kino we Wrocławiu

„Franz Kafka” – długo oczekiwana, międzynarodowa produkcja w reżyserii wielokrotnie nagradzanej Agnieszki Holland – to nie tylko portret literackiej ikony XX wieku, która nieprzerwanie inspiruje artystów i fascynuje kolejne pokolenia. To opowieść o wrażliwym człowieku, którego lęki i dylematy mocno rezonują z dzisiejszym młodym pokoleniem. Reżyserka podąża śladami swojego bohatera, budując z najważniejszych momentów jego życia niezwykłą mozaikę. Przedpremierowy seans w Kinie Kosmos odbędzie się w sobotę 11 października, a prelekcję przed filmem wygłosi Kamil Szczygieł. Franz Kafka – młody człowiek uwięziony w koszmarze biurokratycznej codzienności, przypominającej dzisiejszą rzeczywistość pracowników wielkich korporacji. Wegetarianin z wyboru – zanim stało się to powszechne. Syn despotycznego ojca uwikłany w kruche relacje z kobietami. Pogrążony w egzystencjalnym kryzysie na długo przed tym, kiedy samotność stała się efektem ubocznym mediów społecznościowych. Niezrozumiany, pełen lęków, uciekał w świat ironii, absurdu i wyobraźni, tworząc dzieła, które uczyniły go jednym z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Obraz Agnieszki Holland jest polskim kandydatem do Oscara za najlepszy film międzynarodowy!

Najnowsze dzieło Luki Guadagnino „Po polowaniu” to trzymający w napięciu dramat psychologiczny. Julia Roberts gra Almę Olsson, profesorkę w collegu, której życie osobiste i zawodowe jest na rozdrożu. Jedna ze studentek Maggie (Ayo Edebiri) wnosi oskarżenie przeciwko wykładowcy (Andrew Garfield). Mroczny sekret z przeszłości Almy grozi ujawnieniem. Luka Guadagnino to włoski reżyser takich filmów jak: "Tamte dni tamte noce", "Challengers" czy "Suspiria".

Film zrealizowany na podstawie bestsellerowej powieści – „Gdyby nie ty” autorstwa Colleen Hoover opowiada historię Morgan Grant (Allison Williams) i jej nastoletniej córki Clary (Mckenna Grace), których już i tak napięta relacja zostaje wystawiona na próbę po tragicznym wypadku, który ujawnił szokującą zdradę. W obliczu rodzinnych sekretów, które wychodzą na jaw, Morgan i Clara muszą zmierzyć się z przeszłością, poradzić sobie z żałobą i na nowo zdefiniować, czym są miłość i zaufanie — zarówno wobec siebie, jak i wobec innych. Poruszająca opowieść o odporności, dojrzewaniu i sile więzi między matką a córką.

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia. Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości. W nowym filmie Radu Jude łączy dramat i absurdalną komedię, analizuje wszechobecną deweloperkę, post socjalistyczną gospodarkę i rozprzestrzeniający się nacjonalizm. Tytuł filmu nawiązuje do filmu Roberto Rosselliniego „Europa ’51” z 1951 roku.

Ciemności kryją ziemię – przynajmniej przed wzrokiem obcych. Bo oświecenie nie jest potrzebne tej wiosce, funkcjonującej na własnych zasadach, poza czasem. A jednak Historia jest nieubłagana: o ziemię i jej plony dopominają się arystokraci, którzy chcą wieś zmodernizować, a więc także ograbić z jej natury, życiodajnej i okrutnej jednocześnie. Walter Thirsk (świetna, niemal eteryczna rola Caleba Landry’ego Jonesa), dobry duch społeczności i jej zarządca z nadania zdziecinniałego lorda (Harry Melling), próbuje mediować z przedstawicielami władców – wyjaśnia im cykl życia swojego mikroświata, który zapewnia jego ludziom kruchą harmonię. Zmiana jest jednak nieuchronna. Prezentowane w konkursie głównym ostatniego festiwalu w Wenecji Harvest Athiny Rachel Tsangari przypominają powołane do życia obrazy Pietera Bruegla. Nakręcony na taśmie 16 mm film zachwyca zdjęciami Seana Price’a Williamsa (współpracownik m.in. Alexa Rosa Perry’ego i braci Safdie), meandryczną narracją rodem z baśni braci Grimm i bezwzględnym szacunkiem dla ludzi związanych z ziemią – na dobre i złe.

Najbardziej wystrzałowy film tegorocznego festiwalu w Cannes, gdzie zasłużenie otrzymał Nagrodę Jury. Ojciec (świetny Sergi López) rozpaczliwie szuka córki na nielegalnych, pustynnych imprezach rave’owych w Maroku. Po kilku dniach tułaczki trafia na bandę kolorowych outsiderów i wraz z nimi zmierza tuż pod granicę z Mauretanią, gdzie sytuacja wymyka się spod kontroli… Sirât to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu czy Mad Maxa z krytyczną perspektywą Zabriskie Point Antonioniego. Fenomenalnie nakręcony film autora pamiętnej Siły ognia Olivera Laxe trzyma w napięciu, zachwyca elektryzującą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To film-przygoda, którego rewersem jest zaskakująca refleksja o współczesnym eskapizmie – polityka dopadnie nas zawsze i wszędzie, a otaczająca nas rzeczywistość to istne pole minowe (dosłownie).

Yahya jest oskarżony o zamordowanie swojej pozostającej w śpiączce żony. Jednak po roku zostaje uwolniony z braku dowodów. Brat jego żony ściga go, aby pomścić śmierć siostry. Tymczasem Yahya zakochuje się i zaczyna nowe życie, ale cień jego zmarłej żony wciąż pozostaje obecny w jego życiu.

„Droga do Vermiglio” to poruszająca rodzinna saga, uhonorowana Wielką Nagrodą Jury na festiwalu w Wenecji oraz 6 statuetkami prestiżowej nagrody David di Donatello – włoskiego odpowiednika Oscara. Ten oszałamiający wizualnie dramat stał się jednym z największych wydarzeń włoskiego kina ostatnich lat. Reżyserka Maura Delpero – czerpiąc inspirację z historii własnej rodziny – tworzy intymną, ale uniwersalną opowieść o miłości, zdradzie, przemijaniu i nadziei. Osadzony w surowym, a zarazem przepięknym krajobrazie włoskich Alp film przenosi widzów do roku 1944, ukazując życie zamkniętej społeczności w cieniu wielkiej historii. Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty. „Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.

Po seansie odbędzie się spotkanie z reżyserem Wojciechem Smarzowskim. Spotkanie poprowadzi dziennikarz, jeden z kuratorów programowych KNH Piotr Czerkawski. Po spotkaniu zapraszamy na kieliszek wina w foyer przy sali nr 1. Kiedy Gośka poznaje w internecie Grześka, jest przekonana, że to w końcu Ten Jedyny. Grzesiek wariuje na jej punkcie, obsypuje kwiatami, oświadcza się w Wenecji. To musi być miłość, prawda? Ale na tym perfekcyjnym obrazku szybko zaczynają pojawiać się rysy. Wkrótce ich wspólny dom staje się dla Gośki najniebezpieczniejszym z miejsc. To film o granicach miłości, którego nie da się zapomnieć.

Podczas gdy międzynarodowe media, światowi przywódcy i główne platformy mediów społecznościowych nadal cenzurują i zniekształcają narrację, podsycając jednocześnie dehumanizację Palestynek i Palestyńczyków i ich nieustające cierpienie, wykorzystujemy nasze kanały, aby wesprzeć przymusowo odwołany w obliczu wojny w Gazie Festiwal Dni Kina Palestyńskiego (Palestine Cinema Days Festival), którego kolejna edycja miała się odbyć w październiku 2023 roku w Palestynie. 2 listopada, w rocznicę Deklaracji Balfoura, na całym świecie, w tym również w Polsce, odbędzie się ponad 700 pokazów filmów palestyńskich. To globalne przedsięwzięcie jest wyrazem solidarności z Palestyną i narodem palestyńskim w obliczu trwającego ludobójstwa, aktem wzmocnienia ocenzurowanych głosów Palestynek i Palestyńczyków oraz wkładem w zmianę tej zniekształconej narracji. Organizatorzy: Organizacja Palestine Cinema Days Around the World: Filmlab Palestine Organizacja Palestine Cinema Days Poland: kolektyw Palestine Cinema Days Warsaw, Palmyra Films, Stowarzyszenie Plan B