Kino we Wrocławiu

Mimo ze Maja poswieciła aktorstwu całe swoje zycie, nie wierzy w siebie i swoje mozliwosci. Uwaza, ze jest w tej wiekszosci studentow, ktorzy nie znajda pracy po szkole teatralnej. Dlatego po ukonczeniu aktorstwa planuje aplikowac na marketing i zarzadzanie. Wszystko zmienia sie, gdy na jej drodze staje nowy rezyser. Charyzmatyczny mezczyzna ma poprowadzic studentow do dyplomu. Dajac Mai głowna role Lady Makbet, przywraca jej nie tylko miłosc do aktorstwa, ale i wiare w siebie. Wkrotce okaze sie jednak, ze to nie przedstawienie dyplomowe bedzie głownym celem Mai, ale zdemaskowanie prawdziwej natury rezysera.Film jest pełnometrazowym debiutem fabularnym reżysera.

Shelley (Anderson) występuje w rewii w Las Vegas. Praca jest jej ogromną pasją i sposobem na realizację siebie, dla niej przed laty poświęciła rodzinę. Dziś dowiaduje się, że spektakl, któremu oddała wszystko, schodzi z afisza. Ale choć 57-letnia tancerka słyszy zewsząd, że jej czas już minął, nie zamierza zejść ze sceny. W mieście, które wabi jak fatamorgana, by brutalnie obudzić ze snu, kobieta walczy o swoje marzenia i odzyskanie relacji z córką. Dojrzała tancerka bez klasycznego wykształcenia i matka, która nigdy nie była idealna - Shelly to pełnokrwista bohaterka, której życie nie oszczędza, ale która udowadnia, że koniec może być nowym początkiem. Hołdem dla Anderson i jej historii jest napisana na potrzeby filmu piosenka Miley Cyrus „Beautiful That Way". Intymny, rozpięty pomiędzy iluzjami a rzeczywistością, luksusową fasadą a surowym życiem, które toczy się za jej kulisami, „The Last Showgirl" jest także unikatowym portretem miasta. Zwykle pokazywane nocą, rozświetlone neonami niczym park rozrywki, Las Vegas u Gii Coppoli jest filmowane za dnia na ziarnistej taśmie 16 mm, by odsłonić, co kryje się za blichtrem i magią. Niezwykłe uczucie „zamknięcia w akwarium", które może towarzyszyć przebywaniu w stolicy rozrywki, oddają zastosowane specjalne anamorficzne obiektywy. Las Vegas u Coppoli jest miejscem bez kryjącego upływ czasu make-upu, którego splendor nieuchronnie przemija - i które łączy z Shelley wspólna niepewna, ale pełna nadziei przyszłość.Gwiazda Pameli Anderson rozbłyska na nowo! Ikona lat 90. w „The Last Showgirl" powraca na ekrany rolą życia – i to taką, w której pobrzmiewają echa jej własnej biografii. Film zdobył Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w San Sebastian, zaś najlepszy występ w karierze przyniósł Anderson pierwszą nominację do Złotego Globu. Na drugim planie towarzyszą jej Jamie Lee Curtis, Dave Bautista i Kiernan Shipka. Gia Coppola z wrażliwością i uwagą godną Seana Bakera opowiada poruszającą historię kobiety, która nie pozwala się zepchnąć na boczny tor.

Odurzające, hipnotyczne kino o poszukiwaniu raju na ziemi, miłosnym głodzie i erotycznej obsesji. „Queer”, najnowszy film Luki Guadagnino („Tamte dni, tamte noce”, „Jestem miłością”, „Challengers”) teleportuje widzów do świata nieposkromionych pragnień, szamańskich rytuałów i zmysłowej, dzikiej natury. Bohaterami są dwaj Amerykanie: posągowo piękny, młody Gene Allerton (magnetyczny Drew Starkey), i starszy od niego, zmagający się z uzależnieniami i samotnością William Lee (Daniel Craig). „Queer” to druga, równie udana, współpraca Guadagnino ze scenarzystą Justinem Kuritzkesem, autorem scenariusza do „Challengers”.Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek. Razem ze Starkeyem tworzą elektryzujący duet: jeden jest nieuchwytny, chłodny i piękny, drugi – nienasycony, wygłodniały uczucia i trawiony erotyczną gorączką. Bohaterowie, amerykańscy ekspaci, spotykają się w Meksyku lat 50. i rozpoczynają transową podróż, która zawiedzie ich aż do ekwadorskiej dżungli. Ekranizacja kultowej powieści Williama S. Burroughsa wydobywa z literatury cały wizualny przepych i zmysłowe piękno, jednocześnie nie uciekając od przenikliwego politycznego komentarza. Satyra na pruderyjną i pełną hipokryzji Amerykę splata się tu z najintensywniejszym ekranowym romansem ostatnich lat. Całości dopełnia porywająca ścieżka dźwiękowa. Muzykę do „Queer” skomponowali Trent Reznor i Atticus Ross (zdobywcy Oscara za ścieżkę dźwiękową do „The Social Network”), a jeden z ich nowych utworów wykonuje brazylijski piosenkarz i kompozytor Caetano Veloso. Soundtrack wypełniają też przeboje Sinéad O’Connor, Nirvany, Prince’a i New Order. Każdy dźwięk i każda piosenka w tym filmie opowiada historię szalonej, nieodwzajemnionej miłości, która jest jak narkotyk – wciąga i pozostawia ciągły niedosyt – ale której każdy chciałby choć raz doświadczyć.

Dwie dorastające siostry na co dzień zajmują się szkołą, przyjaciółmi i domowymi obowiązkami. Wszystko się zmienia, gdy ich ojciec niespodziewanie awansuje na sędziego śledczego. Wraz z finansowymi korzyściami i awansem społecznym, pojawiają się nowe zasady i obowiązki. Ich surowość i restrykcyjność budzi w dziewczynach sprzeciw. Atmosfera w domu gęstnieje, a sytuacja dodatkowo się pogarsza się, gdy znika służbowa broń ojca. Z dnia na dzień cała rodzina znajduje się w poważnym niebezpieczeństwie.Jeden z najważniejszych i najgłośniejszych filmów tegorocznego sezonu nagród. Nominacja do Złotego Globu w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, oscarowa shortlista, zwycięzca Nagrody Specjalnej Jury oraz bezkonkurencyjnie najlepiej oceniony film festiwalu w Cannes, laureat Nagrody Publiczności na festiwalu San Sebastian oraz zdobywca dziesiątek innych wyróżnień i nagród.

Kipiąca zmysłowością opowieść o kobiecie, która świadoma swojej oszałamiającej urody, nad podziw i uwielbienie mężczyzn przedkłada własną wolność i ciekawość świata.Przyjście na świat małej Partenope jest jak narodziny bogini. Na pięknej wyspie Capri objawia się kobieta idealna, która swą niezwykłą urodą zniewala mężczyzn, jednocześnie wymykając się ich żądzom. Ambitna, ogromnie ciekawa świata, nade wszystko ceni sobie wolność i szukanie własnej drogi przez życie. Od spotkanych na niej mężczyzn, amerykańskiego pisarza, lubieżnego biskupa czy zakochanego w niej do szaleństwa przyjaciela z młodości, uczy się patrzeć na świat pod różnymi kątami. Zanurzona w tętniącym żywiole neapolitańskiej codzienności nigdy nie daje się zdefiniować i ujarzmić.

„Przepiękne!” to film, który poruszy serca wszystkich kobiet. Opowiada historie sześciu wyjątkowych bohaterek, z których każda na swój sposób, walczy o swoje szczęście i spełnienie. To opowieść o codziennych wyzwaniach, o marzeniach, które nigdy nie gasną, i o odwadze potrzebnej, by żyć w zgodzie ze sobą.Magda (Nieradkiewicz), próbuje pogodzić wychowanie dwójki małych dzieci z prowadzeniem domu, a jednocześnie pragnie wrócić do pracy i realizować swoje zawodowe ambicje. Basia (Ścisłowicz), skryta za murem nieufności, za wszelką cenę unika miłości, choć bardzo jej pragnie. Krysia (Śleszyńska), po trzydziestu latach małżeństwa, chce czerpać z życia pełnymi garściami, nawet jeśli jej mąż nie podziela jej entuzjazmu. Agata (Herman), odnosząca sukcesy bizneswoman, nie potrafi odnaleźć nici porozumienia z nastoletnią córką (Bilinka). Julia (Urzędowska) jest gotowa poświęcić wszystko, by przedłużyć swoją karierę w branży, która ceni tylko młodość i urodę. A mała Tosia (Szmidt)? Ona po prostu szuka odpowiedzi na wielkie pytania, które stawia przed nią życie.

Marsylia, rok 1815. Awansowany do rangi kapitana statku Edmond Dantès może w końcu poślubić miłość swojego życia, piękną Mercedes. Niestety sukces młodego marynarza budzi zazdrość wielu osób. Zdradzony przez rywali i potępiony jako członek spisku popierającego Napoleona, Dantès zostaje uwięziony i bez procesu osadzony w ponurym zamczysku d'If. Po czternastu latach, dzięki pomocy i tajnym instrukcjom współwięźnia – księdza Farii, udaje mu się zbiec i zdobyć legendarny skarb ukryty na wyspie Monte Christo. Wchodząc w posiadanie ogromnej fortuny, Dantès wciela w życie przebiegły plan eliminacji swych wrogów – dziś wysoko postawionych dygnitarzy. Jednak cena wyrafinowanej zemsty stanie się piętnem dla jego duszy…

Kuchnia wielkiej nowojorskiej restauracji jest jak mikrokosmos, w którym krzyżują się drogi grupy marzycieli z różnych stron świata. Ich aspiracje i pragnienia boleśnie konfrontują się z rzeczywistością zarządzanej żelazną ręką restauracji. Młoda lecz doświadczona kelnerka Julia i utalentowany kucharz Pedro muszą ukrywać swoją relację. Młodziutka Estela dopiero wchodzi w ten świat. Pracujący tu od lat Max za wszelką cenę chce udowodnić swój talent. Nonzo marzy, by sprowadzić do Nowego Jorku rodzinę. Na wszystkich z góry spogląda właściciel Rashid, dla którego liczy się tylko sprawnie funkcjonujący biznes. Gdy pewnego dnia rano, szef zmiany odkrywa kradzież, wszyscy stają się podejrzani.Kipiąca emocjami, zrealizowana z niezwykłą błyskotliwością opowieść o burzliwych losach pracowników wielkiej nowojorskiej restauracji.Miłość, przyjaźń, rywalizacja, zdrada, kradzież i wielkie marzenia. Te składniki, odmierzone w idealnych proporcjach, składają się na wyśmienite filmowe danie.Zjawiskowa Rooney Mara w najnowszym filmie reżysera nagrodzonego na Festiwalu w Berlinie.

Kiedy nowa znajoma potrzebuje pomocy, Li postanawia wziąć udział w turnieju karate, lecz jego umiejętności okazują się niewystarczające. Jego nauczyciel Pan Han (Jackie Chan) zwraca się o pomoc do Daniela LaRusso (Ralph Macchio), aby nauczył chłopca nowego stylu walki.Połączenie dwóch różnych filozofii ma pomóc Li w wygraniu turnieju i przezwyciężeniu własnych słabości.

W tym roku zapraszamy Was w niezwykłą filmową podróż przez Brazylię i Portugalię śladami wspomnień, które kształtują tożsamość i łączą pokolenia. Motywem przewodnim tegorocznej edycji Festiwalu Kina Krajów Portugalskojęzycznych MARÉ będzie bowiem pamięć – w jej najróżniejszych odsłonach: osobistej, zbiorowej, historycznej i emocjonalnej. Spotkajmy się między 22 a 25 maja w kinie Nowy Horyzonty we Wrocławiu. W programie znalazło się cztery wyjątkowe, niepokazywane jeszcze w Polsce filmy: dwa portugalskie i dwa brazylijskie. We Wrocławiu festiwal otworzy brazylijski dokument „Portrety duchów” Klebera Mendonçy Filho, jednego z najbardziej cenionych brazylijskich reżyserów („Bacurau”, „Aquarius”). To nostalgiczna podróż do nieistniejących już kin w Recife, będąca pretekstem do głębszych refleksji nad przemianami społecznymi. Film miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2023 roku w ramach pokazu specjalnego. To jednak niejedyny tytuł z Cannes, który pokażemy w tym roku. Drugim filmem, który miał tam swoją premierę, jest dramat „Ślady wiatru” Tiago Guedesa (2022). Reżyser przenosi nas na portugalską prowincję, gdzie czas jakby się zatrzymał, a pogańskie rytuały odciskają swoje piętno, ujawniając złożone mechanizmy toksycznej męskości i zinternalizowanej mizoginii. Z dala od portugalskiej stolicy, bo aż na Azory, przenosi nas także drugi portugalski film „Między wyspami” (reż. Amaya Sumpsi, 2022). Jest to nie tylko podróż do odległego miejsca, ale też do dość odległych czasów, gdy życiem na Azorach rządziły łodzie – tylko na ich pokładzie można było opuścić wyspę i na nią wrócić. Twórcy dokumentu oraz jego bohaterowie każą nam się jednak zastanowić, czy coraz częściej kursujące statki pasażerskie naprawdę przybliżyły ten portugalski archipelag do reszty świata czy wręcz przeciwnie. Tytułowa bohaterka filmu „Malu” (2024) w reżyserii Pedro Freire również żyje w cieniu wspomnień. Brazylijski film nagrodzony czterema nagrodami na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rio de Janeiro 2024 oraz prezentowany w ramach Sundance Film Festival 2024, to oparta na faktach historia aktorki, Malu Rochy, cierpiącej na chorobę afektywną dwubiegunową, która z pasją wspomina czasy świetności, ale nie przestaje marzyć o powrocie na scenę. Jej wewnętrzna podróż, pełna sprzeczności, odzwierciedla również napięcia między trzema pokoleniami kobiet, które – choć połączone więzami krwi – żyją jakby na osobnych kontynentach. Organizatorami festiwalu są Ambasada Brazylii w Warszawie, Instytut Guimarãesa Rosy, Ambasada Portugalii w Warszawie oraz Instytut Camõesa. Sponsorem festiwalu jest Konsul Honorowy Brazylii we Wrocławiu.

„Jeśli chcemy, by wszystko pozostało tak, jak jest, wszystko się musi zmienić” – bon mot z literackiego pierwowzoru Lamparta idealnie nadaje się do scharakteryzowania twórczości Luchina Viscontiego. Niezależnie od przemijających estetycznych i intelektualnych mód, dzieła włoskiego reżysera, opisujące przełomowe momenty z życia jednostek i narodów, jednocześnie subtelne i pełne rozmachu, z wierzchu eleganckie, lecz w środku podszyte egzystencjalnym lękiem, pozostają zaskakująco aktualne. Na potwierdzenie tej tezy przygotowaliśmy w Kinie Nowe Horyzonty przegląd trzech głośnych filmów Viscontiego, na który – oprócz wspomnianego Lamparta – złożą się także nominowany do Oscara Zmierzch bogów i stanowiąca adaptację słynnego opowiadania Tomasza Manna „Śmierć w Wenecji”.