Kino we Wrocławiu

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia. Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości. W nowym filmie Radu Jude łączy dramat i absurdalną komedię, analizuje wszechobecną deweloperkę, post socjalistyczną gospodarkę i rozprzestrzeniający się nacjonalizm. Tytuł filmu nawiązuje do filmu Roberto Rosselliniego „Europa ’51” z 1951 roku.

„Triumf serca” to film, który powinien zobaczyć każdy, kto pragnie, by świat, w którym żyjemy, wciąż szukał światła i dobra. Poruszający dramat oparty na prawdziwej historii św. Maksymiliana Marii Kolbego – franciszkanina, który w obozie koncentracyjnym Auschwitz oddał życie za współwięźnia. Film amerykańskiego reżysera Anthony’ego D’Ambrosio rozpoczyna się tam, gdzie większość opowieści o ojcu Kolbem się kończy – w celi śmierci. I choć powracamy w retrospekcjach do ważnych momentów z życia św. Maksymiliana Marii Kolbego, to właśnie w tej przestrzeni rozgrywa się najbardziej przejmująca opowieść o ostatnich dniach życia świętego, ukazana z niezwykłą wrażliwością i duchową głębią. Znakomity Marcin Kwaśny w roli ojca Kolbego oddaje nie tylko duchową siłę, lecz także głębokie człowieczeństwo tej postaci. Współwięźniowie ojca Maksymiliana, dotąd anonimowi, zyskują twarze i historie, co czyni tę opowieść jeszcze bardziej realną i pełną emocji. Triumf serca to nie tylko historia męczeństwa, lecz przede wszystkim hołd dla miłości, która – i to jest duchowe przesłanie filmu – jest twórcza i silniejsza niż śmierć. W świecie pełnym podziałów i konfliktów Triumf serca staje się uniwersalnym apelem o dobro, wiarę i człowieczeństwo. 14 sierpnia to data śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego. Został zamordowany w obozie koncentracyjnym Auschwitz w 1941 roku, oddając życie za współwięźnia.

W filmie "F1", wyprodukowanym przez Apple Original Films, Brad Pitt wciela się w byłego kierowcę, który powraca do Formuły 1, wraz z Damsonem Idrisem jego kolegą z zespołu w APXGP, fikcyjnym zespole na starcie. Film jest kręcony podczas rzeczywistych weekendów Grand Prix, podczas których zespół rywalizuje z tytanami tego sportu. W gwiazdorskiej obsadzie znaleźli się nominowany do Oscara Kerry Condon, zdobywca Oscara Javier Bardem, zdobywca nagrody Emmy i nominowany do Złotego Globu Tobias Menzies, nominowana do nagrody Emmy Sarah Niles, Kim Bodnia i Samson Kayo. Joseph Kosinski ("Top Gun: Maverick") reżyseruje i produkuje film wraz z Jerrym Bruckheimerem i Chadem Omanem wraz z Jerry Bruckheimer Films; Pittem, Dede Gardner i Jeremym Kleinerem z Plan B Entertainment oraz Lewisem Hamiltonem pod jego szyldem Dawn Apollo Films. Film powstał we współpracy z Formułą 1® i społecznością F1, w tym 10 zespołami F1 i ich kierowcami, FIA i promotorami wyścigów. Prezes Copper Penni Thow pełni funkcję producenta wykonawczego. Film, zrealizowany we współpracy z Formułą 1®, jest zanurzony w ekscytującym i kinowym świecie F1.

„Triumf serca” to film, który powinien zobaczyć każdy, kto pragnie, by świat, w którym żyjemy, wciąż szukał światła i dobra. Poruszający dramat oparty na prawdziwej historii św. Maksymiliana Marii Kolbego – franciszkanina, który w obozie koncentracyjnym Auschwitz oddał życie za współwięźnia. Film amerykańskiego reżysera Anthony’ego D’Ambrosio rozpoczyna się tam, gdzie większość opowieści o ojcu Kolbem się kończy – w celi śmierci. I choć powracamy w retrospekcjach do ważnych momentów z życia św. Maksymiliana Marii Kolbego, to właśnie w tej przestrzeni rozgrywa się najbardziej przejmująca opowieść o ostatnich dniach życia świętego, ukazana z niezwykłą wrażliwością i duchową głębią. Znakomity Marcin Kwaśny w roli ojca Kolbego oddaje nie tylko duchową siłę, lecz także głębokie człowieczeństwo tej postaci. Współwięźniowie ojca Maksymiliana, dotąd anonimowi, zyskują twarze i historie, co czyni tę opowieść jeszcze bardziej realną i pełną emocji. Triumf serca to nie tylko historia męczeństwa, lecz przede wszystkim hołd dla miłości, która – i to jest duchowe przesłanie filmu – jest twórcza i silniejsza niż śmierć. W świecie pełnym podziałów i konfliktów Triumf serca staje się uniwersalnym apelem o dobro, wiarę i człowieczeństwo. 14 sierpnia to data śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego. Został zamordowany w obozie koncentracyjnym Auschwitz w 1941 roku, oddając życie za współwięźnia.

„Droga do Vermiglio” to poruszająca rodzinna saga, uhonorowana Wielką Nagrodą Jury na festiwalu w Wenecji oraz 6 statuetkami prestiżowej nagrody David di Donatello – włoskiego odpowiednika Oscara. Ten oszałamiający wizualnie dramat stał się jednym z największych wydarzeń włoskiego kina ostatnich lat. Reżyserka Maura Delpero – czerpiąc inspirację z historii własnej rodziny – tworzy intymną, ale uniwersalną opowieść o miłości, zdradzie, przemijaniu i nadziei. Osadzony w surowym, a zarazem przepięknym krajobrazie włoskich Alp film przenosi widzów do roku 1944, ukazując życie zamkniętej społeczności w cieniu wielkiej historii. Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty. „Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.

Najbardziej wystrzałowy film tegorocznego festiwalu w Cannes, gdzie zasłużenie otrzymał Nagrodę Jury. Ojciec (świetny Sergi López) rozpaczliwie szuka córki na nielegalnych, pustynnych imprezach rave’owych w Maroku. Po kilku dniach tułaczki trafia na bandę kolorowych outsiderów i wraz z nimi zmierza tuż pod granicę z Mauretanią, gdzie sytuacja wymyka się spod kontroli… Sirât to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu czy Mad Maxa z krytyczną perspektywą Zabriskie Point Antonioniego. Fenomenalnie nakręcony film autora pamiętnej Siły ognia Olivera Laxe trzyma w napięciu, zachwyca elektryzującą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To film-przygoda, którego rewersem jest zaskakująca refleksja o współczesnym eskapizmie – polityka dopadnie nas zawsze i wszędzie, a otaczająca nas rzeczywistość to istne pole minowe (dosłownie).

Kochający syn, lojalny przyjaciel, błyskotliwy kompan na wieczorne wyjście, najfajniejszy tata – Matthias sprawdzi się w każdej roli. Nic dziwnego, że ów przystojny, obyty, szarmancki pracownik jest podporą firmy wynajmującej na godziny dobrych synów, fajnych tatusiów, najlepszych przyjaciół. Paw zwyczajny, czyli nadzwyczajny debiut Austriaka Bernharda Wengera, przebój weneckiego Tygodnia Krytyki, to film, który zapewni doborowe towarzystwo, humor z najwyższej półki, błyskotliwy społeczny komentarz i dawkę – taką w sam raz – refleksji o zagubionej tożsamości. Nie dość, że jest ujmujący, inteligentny i dowcipny, to jeszcze świetnie wygląda – Paw… po prostu jest jak Matthias!

Nejma to młoda kobieta z południa Francji. Marzy o tym, aby profesjonalnie walczyć z bykami, ujarzmiać je i być blisko nich, ponieważ wzbudzają w niej głęboki szacunek. Ale zwierzęta na piaszczystej arenie nie są jej przeciwnikami – są nimi mężczyźni. Najma uczy się obchodzić z bykami w towarzystwie grupki młodych facetów. Pewnej nocy po ostro zakrapianej imprezie budzi się poobijana i poharatana przez rogate zwierzę, a do tego jej kumple zaczynają ginąć w makabrycznych okolicznościach. Wygląda na to, że w okolicy na wolność wyrwała się zdziczała i krwiożercza bestia.„Zwierzę” to kolejny film Emmy Benestan po nagradzanym na całym świecie „Fragile”. To kino głęboko feministyczne, ale nie propagandowe. Nejma – podobnie jak miliony kobiet na całym świecie – wiecznie musi udowadniać swoją wartość podwójnie tam, gdzie od mężczyzn wymaga się jedynie tego, że są. Benestan opowiadając jej historię nie traci z oczu swego prawdziwego celu – wzbudzenia najpierw niepokoju, a potem autentycznego przerażenia. „Zwierzę” to rasowy body horror ze szczyptą kryminału, świetnie napisaną główną bohaterką, oszałamiająco pięknymi zdjęciami i oprawą muzyczną. Akcja rozwija się tu powoli, ale nieubłaganie.

Syn marzy o tanecznej karierze, przez co staje przeciwko życzeniom ojca, a spór rodzinny rodzi się na różnicach pomiędzy aspiracjami młodzieży a oczekiwaniami rodziców. Czy ojciec i syn znajdą sposób, aby do siebie powrócić zanim będzie za późno?

Podczas gdy wezbrana rzeka grozi zalaniem wioski, Marko mierzy się z własnymi problemami. Wszystko przez powrót Slavena – dawnego przyjaciela z czasów dzieciństwa oraz jego pierwszej, zakazanej miłości. Marko mieszka z rodzicami i młodszym bratem Fićo – chłopcem z zespołem Downa, do którego jest bardzo przywiązany. Jest też utalentowanym sportowcem uczącym się na mechanika samochodowego – zgodnie z planem ojca. Od chwili, gdy Slaven niespodziewanie wraca na pogrzeb swojego ojca, Marko nie potrafi skupić się na dziewczynie, Petrze i przygotowaniach do zawodu. Podnosi się nie tylko poziom rzeki – napływają też coraz bardziej skomplikowane emocje, które męczą chłopaka. Podczas gdy mieszkańcy wioski niestrudzenie budują wały z worków z piaskiem, Marko stawia własną tamę – taką, który powstrzyma jego uczucia. Emocje jednak, podobnie jak woda, zawsze znajdą sposób, by się przebić…

Adaptacja dziewięciu nowel ze słynnego zbioru Giovanniego Boccacio. Pierwsza część „Trylogii życia”, w której dał wyraz fascynacji plebejską witalnością i naturalnością. Z dzieła Boccaccia wybrał najbardziej lapidarne, najpopularniejsze anegdoty oddające – często bezwstydny – charakter ludowej kultury włoskiej. Dużo tu folkloru, rozpasania, komedii, poezji i piękna. To jeden z najbardziej żywiołowych i witalnych filmów reżysera.

Włączając się w świętowanie Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog-Wrocław, zapraszamy Was na mini-przegląd filmowy, który uzupełni festiwalową ofertę o spojrzenie na teatr i aktorstwo z perspektywy X Muzy. Najpełniej z ideą Dialogu spotkamy się przy seansie „Opening Night” Johna Cassavetesa. Reżyser, będący patronem amerykańskiego kina autorskiego, stawia ponownie akcent na burzliwe emocje. To film, w którym teatr i życie przenikają się do granic, a kamera staje się świadkiem rozpadu osobowości aktorki próbującej zmierzyć się z własnym cieniem. Gena Rowlands tworzy rolę, o której pisano, że redefiniuje pojęcie filmowej intensywności. Po projekcji zapraszamy Was na rozmowę z Romanem Gancarczykiem – aktorem Starego Teatru, współpracownikiem Krystiana Lupy, który ma za sobą doświadczenie grania w adaptacjach Cassavetesa i potrafi na własnym przykładzie pokazać, jak wielka filmowa wizja potrafi rezonować w teatrze. Spotkanie poprowadzi Tomasz Domagała. Drugim tytułem w programie jest „Klient” Asghara Farhadiego. Irański reżyser przygląda się małżeństwu aktorów, których życie prywatne w jednej chwili zostaje naznaczone przemocą. To opowieść o dochodzeniu do prawdy, ale też o cenie, jaką płacą bohaterowie za podtrzymywanie społecznych i rodzinnych ról. Farhadi z charakterystyczną dla siebie precyzją buduje napięcie, nie dając łatwych odpowiedzi. Na zakończenie pokażemy „Drive my car” Ryûsukego Hamaguchiego – film, który uczynił japońskiego twórcę jednym z najgłośniejszych autorów ostatnich lat. To adaptacja opowiadania Harukiego Murakamiego, rozwinięta w trzygodzinne kino o teatrze, żałobie i pracy z aktorami. Hamaguchi prowadzi widza przez próby do Wujaszka Wani, wplatając w nie opowieść o utracie i poszukiwaniu sensu. Trzy filmy, trzy spojrzenia na relację między sceną a ekranem. Od klasycznego Cassavetesa, przez precyzyjnego Farhadiego, po współczesnego Hamaguchiego – przegląd Dialog-Wrocław w Kinie Nowe Horyzonty to okazja, by zobaczyć, jak kino rozmawia z teatrem w najciekawszych momentach swojej historii. Pełen program przeglądu: 11 października (sobota), 16.00 – „Klient”, reż. Asghar Farhadi 15  października (środa), 18.00 – Premiera + spotkanie z Romanem Gancarczykiem, „Opening Night” reż. John Cassavetes 19 październik (niedziela), 16.30 – „Drive my car”, reż. Ryûsuke Hamaguchi

Kiedy w latach 80. Fidel Castro otworzył granice Kuby, do USA wyemigrowało ponad 100 tysięcy ludzi. W ten sposób na kontynent dostali się także przestępcy, którzy tutaj widzieli szansę za osiągniecie sukcesu. O jednym z takich ludzi i jego drodze po mafijnych szczeblach kariery opowiada ten film.

Opowieść o strachu, nadziei i desperacji. Dramatyczna historia dwójki przyjaciół i człowieka, który zamienił ich życie w koszmar.

Bardzo osobista historia aktorki Myrtle, która podczas prób sztuki teatralnej popada w głęboki kryzys psychiczny. Kiedy na jej oczach wydarza się nieszczęśliwy wypadek, całkowicie zawodzą ją nerwy. Kreacja aktorska Geny Rowlands, żony Cassavetesa - przejmująca do bólu.... Pedro Almodóvar zapożyczył scenę wypadku z “Premiery” do filmu pt. “Wszystko o mojej matce” i uczynił z niej źródło konfliktu dramatycznego.

Wiedeń, rok 1781. Nadworny kompozytor Antonio Salieri szaleje z zawiści, gdy na dworze pojawia się obdarzony niezwykłym talentem muzycznym, ale zarazem bardzo ekscentryczny, młody Mozart. Postanawia zatem zniszczyć swego rywala wszelkimi dostępnymi środkami.

Tuż przed premierą najnowszego, dobrze przyjętego na festiwalu w Wenecji filmu Luki Guadagnina „Po polowaniu” zapraszamy, by wyruszyć do północnych Włoch i rozsmakować się w atmosferze najgłośniejszego dzieła reżysera – kultowych w kręgu widzów Kina Nowe Horyzonty „Tamtych dni, tamtych nocy” („Call Me By Your Name”) Wystarczy obejrzeć kilka pierwszych scen „Tamtych dni”, by zrozumieć, dlaczego jego reżyser w gronie swoich największych mistrzów wymienia Bernardo Bertolucciego. Podobnie jak twórca Ukrytych pragnień, Luca Guadagnino urasta do rangi specjalisty w tworzeniu filmów przesiąkniętych zmysłowością. Tym razem Włoch cofa się do początku lat 80., a miejscem akcji czyni piękną lombardzką prowincję. W położonej tam posiadłości mieszka rodzina amerykańskiego profesora, której członkowie spędzają czas na prowadzeniu intelektualnych dyskusji i celebrowaniu drobnych, codziennych przyjemności. Spokojny rytm życia bohaterów ulega zakłóceniu, gdy w ich willi pojawia się pewien student. Przystojny i przebojowy Oliver budzi zainteresowanie wszystkich domowników, ale jeden z nich zaczyna czuć coś więcej niż zwykłą ciekawość. Prowokacyjny punkt wyjścia prowadzi Guadagnino do opowiedzenia historii o jednocześnie konstruktywnej i destrukcyjnej sile pożądania. [Źródło: Piotr Czerkawski, American Film Festival]

Są filmy, które płyną z rytmem muzyki, oślepiają neonami dyskotek, wirują w głowie jak parkiet – takie kino trzeba roztańczyć. Razem z Wrocławskim Instytutem Kultury zapraszamy na Wszystkie Nieprzespane Noce – comiesięczne seanse filmów wprowadzających w imprezowy nastrój. A po projekcji, zamiast wracać z kina do domu, możecie od razu przenieść się na afterparty do Klubokawiarni Recepcja. Dla widzów z biletem na seans wejście na afterparty do Klubokawiarni Recepcja jest bezpłatne. Na barze będzie można dodatkowo zamówić nawiązujące tematycznie do filmu drinki i szoty w dobrej cenie. A na pierwszy seans w ramach cyklu nie mogliśmy wybrać nic innego niż „Wszystkie nieprzespane noce” w reżyserii Michała Marczaka: Przez całe swoje życie człowiek spędza siedem miesięcy na seksie, przez dwa tygodnie je czipsy, a dwa lata zajmuje mu nudzenie się – podsumowuje Krzysiek, główny bohater nagrodzonych na Sundance „Wszystkich nieprzespanych nocy”. O nudzie w jego przypadku jednak nie ma mowy, chłopak właśnie rozstał się z dziewczyną i rzuca się w wir życia towarzyskiego. Kroku dotrzymuje mu jego najlepszy przyjaciel, Michał. Razem szwendają się po warszawskich zaułkach, krążą od klubu do klubu, podrywając dziewczyny, zwierzają się sobie i odchorowują kaca. Autor „Fuck for Forest” z dżungli południowoamerykańskiej przenosi się do miejskiej dżungli. W swojej nocnej odysei po klubach i domówkach, pustych ulicach i zatłoczonych brzegach imprezowej Wisły zaciera granicę między fabułą a dokumentem – role powierzył swoim znajomym, a wiele scen oparł na improwizacji. Dzięki płynnym ruchom kamery i dynamicznemu montażowi udaje mu się odtworzyć chaotyczny rytm miasta, którego kluczowym elementem jest też energetyczna ścieżka dźwiękowa. „Wszystkie nieprzespane noce” to autentyczny portret dwóch „niewinnych czarodziejów” XXI wieku, napędzany używkami oraz młodzieńczymi nadziejami i iluzjami. Nagroda Publiczności 16. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty.

To film, który łączy dramat historyczny z elementami thrillera – pełen napięcia i niespodziewanych zwrotów akcji. Rok 1981 – to czas zimnej wojny, intryg i tajnych operacji. Kreml wydaje rozkaz: zlikwidować Jana Pawła II. W sam środek tej mrocznej tajemnicy trafia Konstanty „Bruno” Brusicki (w tej roli Bogusław Linda) – były snajper, legenda wywiadu, zmuszony do wzięcia udziału w operacji, która ma na celu nie tylko zatarcie śladów, ale także eliminację zamachowca, Alego Agcy. Bruno musi odnaleźć się w świecie pełnym zdrad, manipulacji i pogłosek. Wciągnięty w szpiegowską intrygę, balansuje między lojalnością a moralnością, stając przed wyborem, który może zmienić losy jednostek, ale także całej historii Kościoła i świata. Czy uda mu się przechytrzyć przeciwnika? Jaką rolę odegra w kulisach zamachu i jakie decyzje odcisną piętno na jego życiu? Bilety po 15 zł dostępne w kasie Centrum oraz online na biletyna.pl Kup bilet online: [link] Zarezerwuj swój bilet już dziś i bądź z nami w ten wyjątkowy wieczór. Serdecznie zapraszamy!

W połowie października spotykamy się ponownie na jednym z najbardziej wyczekiwanych przez Was przeglądów narodowych. W tym roku program Wrocław Korean Film Festival przybiera nieco bardziej kameralną formę: w ciągu jednego weekendu obejrzymy pięć filmów, które pozwolą nam zanurzyć się w różnorodnych obliczach współczesnego kina koreańskiego. Na naszych ekranach ponownie zagości kino, które od lat elektryzuje krytyków i publiczność na całym świecie. Konsekwentnie tworzy przy tym własny język artystyczny, odważnie łącząc tradycję z nowoczesnością. Choć tegoroczna edycja festiwalu ma bardziej skondensowaną formułę, w programie znajdziemy tytuły, które pokazują, jak bogate i wielowymiarowe pozostaje koreańskie filmowe uniwersum. Pełen program przeglądu: 10 października (piątek), godz. 19.00 – „Miłość w wielkim mieście”, reż. Eon-hee Lee 11 października (sobota), godz. 17.00 – „Harbin”, reż. Min-ho Woo 11 października (sobota), godz. 19.30 – „Staruszka z nożem”, reż. Kyu-dong Min 12 października (niedziela), godz. 16.00 – „Mega piątka”, reż. Kang Hyoung-chul 12 października (niedziela), godz. 18.30 – „Bez zobowiązań”, reż. Ga-young Jeong