Przytulenie to bliskość i bezpieczeństwo. To cały ja, z moim ciałem dla ciebie. Masz mnie, proszę, oto jestem dla ciebie. Przytulenie to wsparcie, pocieszenie, oparcie. To cała moja postawa bycia dla ciebie. Tu i teraz. Jestem otwarty, przyjmujący. Jestem dla ciebie.
Przytulas to biologia. To dopamina i serotonina - hormony szczęścia, przyjemności. To redukcja stresu. To sygnał do mózgu - wszystko w porządku, jesteś u siebie, jesteś bezpieczny. To bliskość i zaufanie.
Przytulas to dotyk. To zmysł. To bodźce, które są potrzebne do rozwoju. Nie tylko dziecka. Potrzebujemy ich przez całe życie, na każdym naszym etapie.
Niestety wraz z dorastaniem dziecka, mamy mniej okazji do jego dotykania. Już przecież nie przewijamy, coraz mniej nosimy na rękach, coraz rzadziej chodzimy za rękę…
Na szczęście możemy przytulać. Przytulasy są na wyciągnięcie ręki!
Taki dobry, czuły, mocny lub delikatny dotyk może nam dać to, czego tak bardzo potrzebujemy: bliskość.
A dlaczego mamy marzyć o przytulasie? A nie po prostu dawać przytulasy?
Bo marzenia są głębokie. Są ważne, są nasze. One wynikają z naszych, wewnętrznych, pragnień. Bo to dziecku pokazuje, że tak samo, jak ono potrzebuje naszego przytulenia, tak i my potrzebujemy jego.
Jeśli dziecko widzi i czuje, że rodzic faktycznie marzy o tym przytulasie, czyli o bliskości i kontakcie z nim, to daje mu to niesamowitą siłę. Stawia go w bardzo mocnej pozycji - daje mu poczucie, że ono samo naprawdę jest bardzo ważne. Nie tylko ważne dla nas, ale w ogóle ważne.
To buduje więź niezniszczalną. To daje poczucie, że ta więź jest niezniszczalna. To buduje w dziecku poczucie bycia ważnym, dostrzeżonym, przyjętym. Utwierdzamy dziecko w pewności, że nasza relacja, to, co jest między nami, jest trwałe.
Nie bójmy się marzyć o rzeczach ważnych.
Przytulas może być też termometrem. Może nam podpowiedzieć, co dzieje się aktualnie u naszego dziecka, w jego sercu, w jego myślach.
Co może oznaczać brak chęci przytulenia?
Jeśli dziecko akurat nie chce być przez nas przytulone, nie musi to od razu oznaczać, że nawaliliśmy.
Brak chęci przytulenia może być sygnałem, żeby poszukać, co za tym stoi.
Ok, mogłem coś zawalić, coś popsuć, czegoś nie zauważyć, coś przegapić, w czymś zawieść moje dziecko - to się przecież zdarza, ale zanim się oskarżymy - sprawdźmy to.
Nie musi przecież chodzić o mnie, dorosłego, ale może chodzi o to, co się dzieje w dziecku, z dzieckiem, co właśnie przeżywa, co sobie przypomniało, może uświadomiło.
Dziecko, które nie chce się przytulać mówi nam trochę o tym, że nie chce kontaktu, nie chce bliskości i to jest komunikat, który potrzebuje być przez nas usłyszany i zaopiekowany. Być może jest to chwilowy kryzys, reakcja na trudną sytuację w przedszkolu, w szkole, na nasze zachowanie. Być może… zamiast się teoretycznie domyślać - poobserwujmy, zobaczmy, sprawdźmy, zapytajmy i usłyszmy nasze dziecko i dajmy mu to, czego potrzebuje. w taki sposób, jak tego potrzebuje.
Chcesz więcej inspiracji?
https://jestesmama.pl/wychowanie/teoria-przywiazania-dlaczego-przytulac/
