W przekładzie: Łukasz Musiał i „Kary” Franza Kafki

W czwartek 23 stycznia zapraszamy na rozmowę z Łukaszem Musiałem, która dotyczyć będzie książki „Kary” Franza Kafki. Publikacja, wydana pod koniec 2024 roku nakładem Wydawnictwa Officyna, zawiera znane opowiadania autora związanego z Pragą w nowych polskich przekładach i z nowymi tytułami. W tomie znalazły się „Osąd”, „Przemienienie” oraz „W kolonii karnej”. Rozmowę poprowadzi krytyk literacki Jakub Skurtys.

Wydarzenie będzie transmitowane na facebookowych stronach Wrocławskiego Domu Literatury, Klubu Proza oraz Wrocławia Miasta Literatury UNESCO.

Łukasz Musiał to literaturoznawca, germanista, eseista i tłumacz, profesor nauk humanistycznych. W 2005 roku obronił rozprawę doktorską zatytułowaną „Cierpienie w epoce przedmiotowości. Konceptualizacja bólu w dziele Ernsta Jüngera”. W 2012 roku uzyskał habilitację na podstawie pracy „Kafka. W poszukiwaniu utraconej rzeczywistości”, a w 2023 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Pracuje w Instytucie Filologii Germańskiej na Wydziale Neofilologii UAM. Jest tłumaczem książek takich autorów jak Ernst Jünger, Karl Schlögel czy Franz Kafka. Ostatnio w jego przekładzie ukazały się „Dzienniki” Franza Kafki oraz „Koniec świata i inne małe utwory prozą” Roberta Walsera. Jest także autorem tomu esejów „Rojber. Występki Walsera”.

O książce:

„Kary” to niewielki zbiór opowiadań, którego wydanie Kafka rozważał, lecz który za jego życia nigdy się nie ukazał. W stulecie śmierci pisarza zapraszamy do lektury trzech jego najsłynniejszych utworów w nowej konstelacji – „Osąd”, „Przemienienie” i „W kolonii karnej”. Każdy z bohaterów tych historii zostaje poddany osądowi i karze. Każdy zostaje uznany – lub uznaje się sam – za winnego. W opowiadaniach Kafki można dostrzec bliskie pokrewieństwo z problematyką Gombrowiczowskiej Formy, a także przejmujący obraz terroru społecznych konwencji.

Horyzont „Kar” jest jednak znacznie szerszy. Kafkowski świat to nie tylko przygnębiająca ponurość, ale także groteska, slapstick i przewrotny humor. Choć szczęśliwych zakończeń w tej książce brak, na jej widnokręgu rysuje się nuta nadziei.