Czego nauczyliśmy się do tej pory [wykład hybrydowy]

John Wood i Paul Harrison tworzą różne rzeczy. Całkiem sporo rzeczy. Niektóre z nich są nieco podobne do innych rzeczy – rzeczy, które mogą być wam znane. Jednak rzeczy Wooda i Harrisona wydają się nieco obce, przypominają wspomnienie, do którego wkradła się pomyłka, niezrozumienie.

W większości przypadków pojawienie się elementu „obcego” jest świadome, ale czasem te usterki pamięci, pomyłki, pochodzą od Wooda i Harrisona. W pracy artysty, w przeciwieństwie do pracy chirurga, pomyłki mogą być czymś pozytywnym. Podczas wykładu artyści pokażą swoje prace, w tym prace wideo, obrazy, rzeźby i inne rzeczy, które niełatwo skategoryzować. Ich prace składają się na swoisty podręcznik, ilustrujący, jak robić, tworzyć, budować i rysować rzeczy, których pewnie nie chcielibyście robić, tworzyć, budować i rysować. Wood i Harrison robią to dla was. Nawet jeśli o to nie prosicie.

Wspólną działalność artystyczną, która jest próbą stworzenia encyklopedii codzienności, artyści rozpoczęli w 1993 roku wkrótce po tym, jak się poznali, studiując na tej samej uczelni. John Wood (ur. 1969 w Hong Kongu) i Paul Harrison (ur. 1966 w Wolverhampton) „Twórczość Johna Wooda i Paula Harrisona nie wymaga wyjaśnień. Stwierdziłabym nawet, że lepiej nie podejmować prób jej eksplikacji w interesie wszystkich zainteresowanych, w tym samych prac. Co gorsza, eksplikacja mogłyby przynieść uszczerbek na zdrowiu. Jak powiedział amerykański pisarz E. B. White: „można go poddać wiwiseksji, jak żabę, ale w trakcie jej trwania umiera, a dobyte na wierzch trzewia zniechęcą wszystkich z wyjątkiem umysłów ściśle naukowych”. Mowa tu o humorze, ale ten sam opis możemy odnieść do prac Wooda i Harrisona. […] Co więcej, artyści posiadają umiejętność kondensowania konceptów i enigmatów filozoficznych i konceptualnych, destylowania ich do absolutnego minimum, tak że mówią same za siebie, bez potrzeby jakichkolwiek wyjaśnień.

To, czemu inni mogliby poświęcić całe akapity, nawet rozdziały, Wood i Harrison obrazują w jednej paradoksalnej sytuacji artystycznej: namalowany tekst, który stanowczo przeczy sam sobie, para półek zawieszonych naprzeciwko siebie tak blisko, że znoszą swoją użyteczność, przechylony obraz, który jest krzywy i prosty zarazem. Dostajemy to, co widzimy, ale musimy patrzeć”. Ellen Mara De Wachter 

Niedawno zrealizowane projekty: 10 Signs for a Park, Frieze Sculpture, Londyn, Wielka Brytania; Words on the Front of a Building, Kestner Gesellschaft, Hannover, Niemcy; Building Things, Midnight Moment, Times Square, Nowy Jork; A Book, Obviously, książka artystyczna, Everyedition, Zurich; John Moores Painting Prize, Liverpool. www.harrisonandwood.com