Przyjechałam do Polski, dowiedzieliśmy się ze na Ukrainie zaczęła się wojna. Było bardzo ciężko bo na Ukrainie mieliśmy swoje mieszkanie mieliśmy wszystko, mieliśmy prace.
Mirek: W życiu nie chciałbym znaleźć się w takiej sytuacji jak oni i mieć takie ułatwienia
Nie umiałam mówić po Polsku i musiałam szybko się nauczyć. Dlatego że jestem w Polsce i muszą mówić po Polsku, aby czuć się dobrze. Informacją o kursie „Wrocław na językach świata” znalazłam w Internecie. Napisałam mail. Odpisała mi pani Ania, powiedziała ze ma dla mnie nauczyciela i wtedy umówiliśmy się na lekcje. Tak poznałam Mirka, bardzo fajny, pozytywny człowiek.
Mirek: Z Ellą poznaliśmy się w marcu. Strasznie się stara, postęp który zrobiła jest niewyobrażalny w ciągu 5-6 miesięcy.
Galeria zdjęć
Trudno było. Dużo tych końcówek, ale też dużo uczyłam się w domu, oglądałam YT, słuchałam audiobooków, i tak dałam radę. Jestem bardzo zadowolona z siebie. Rozumiem, że jeszcze nie mówię poprawienie, popełniam jeszcze dużo błędów ale myślę, że potrzebuję trochę czasu, żeby płynnie mówić po polsku.
Przyjechałam do Polski dwa tygodnie przed wojną. Mój mąż pracuje tutaj. Przyjechałam do niego i dowiedzieliśmy się, że w Ukrainie wybuchała wojna. Było nam bardzo ciężko, bo tam mieliśmy wszystko: dom, pracę. Musieliśmy wszystko zostawić
Ja przyjechałam na sportowo, na chwilę odwiedzić męża. Nie miałam nic. Byłam zaskoczona pomocą.
Ludzie pomagają nam z serca, znalazłam tu nieocenione współczucie. My bardzo tej pomocy potrzebowaliśmy. Nie nawet materialnej, ale że nas rozumieją, że bardzo ciężko zaczynać wszystko od nowa. Ja tutaj jeszcze nie czuję się na sto procent, bo nie ze wszystkim umiem sobie poradzić.
Na Ukrainie pracowałam jako grafik. To dla mnie też trudny temat, bo teraz pracuję w firmie sprzątającej. Ale szukam pracy w swoim zawodzie.
Wiem, że tam w Ukrainie będzie inne życie, nie taki, jak przed wojną. Wszystko jest zniszczone, drogi, mieszkania.
Mirek: Nie uważam, że mają lepiej, może pewne elementy, natomiast w życiu nie chciałbym się znaleźć na ich miejscu. To wszystko co stracili, do czego się przyzwyczaili poszło w niepamięć. Muszą walczyć na każdym kroku; nawet jak mówią dobrze po polsku to i tak czują się obco.
Myślę, że łatwo się integrować z Polakami, bo może nie wszyscy, ale większość rozumie naszą sytuację i pomagają jak mogą. Dziękuję wszystkim Polakom, którzy otworzyli dla nas swoje serca, domy. Wielkie dzięki!
