Jan Holoubek lubi kręcić filmy we Wrocławiu
W nowym filmie Jana Holoubka „Doppelgänger. Sobowtór” (producentem jest TVN Grupa Discovery) stolica Dolnego Śląska gra Strasburg z lat 70. i 80, bo wtedy rozgrywa się akcja obrazu, w tle będą wydarzenia polskie – Sierpnia '80, stanu wojennego, a potem okresu transformacji ustrojowej.
Główny bohater całej opowieści, Hans (w tej roli Jakub Gierszał) żyje w Strasburgu, korzystając z możliwości jakie daje praca (prowadzi szpiegowską działalność) i funkcjonowanie (idealnie wtapia się w społeczność francuską) na Zachodzie. W tym samym czasie Bitner (w tej roli Tomasz Schuchardt) mieszka w Sopocie, jest zaangażowany w działalność „Solidarności” i prowadzi spokojne, rodzinne życie.
Ich biogramy są całkiem różne, ale wspólnym mianownikiem jest przeszłość i konieczność zmierzenia się z własnymi słabościami i namiętnościami.
Jan Holoubek pracował już we Wrocławiu przy swoim debiucie fabularnym, filmie „25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy”, potem przy słynnym serialu „Wielka woda” dla Netflixa i teraz przy filmie „Doppelgänger. Sobowtór”.
Reżysera zachwyciło nie tylko miasto, ale i wzorcowa współpraca. – Nie mamy problemów logistycznych, statyści są wspaniali, autentycznie pasjonują się tym, co robią, pomagają nam – mówił Jan Holoubek na planie filmu „Doppelgänger. Sobowtór”.
Główne role w filmie grają Jakub Gierszał i Tomasz Schuchardt, a obok nich zobaczymy Andrzeja Seweryna, Wiktorię Gorodeckają, Katarzynę Herman, Sławomirę Łozińską, Krzysztofa Dracza, Adama Ferencego, Zofię Stafiej, Emily Kusche, Nathalie Richard, Joachima Raafa, Jessikę McIntyre.
Autorem scenariusza jest Andrzej Gołda przy współpracy Jana Holoubka.
Zabytki Wrocławia w filmie „Doppelgänger. Sobowtór”
- Dom handlowy Kameleon (zagra dom handlowy w Strasburgu, 1977 rok)
- Hotel Monopol i ulica przed hotelem (zagrają Strasburg z roku 1983)
- Ulica Sukiennice (zainscenizowana będzie na ulicę w Strasburgu z 1977 roku)
- Centrum handlowe Renoma (stanie się kinem w Strasburgu z 1978 oraz 1980 roku)
Kim/Czym jest Doppelgänger
To sobowtór, ale szczególny, bo fikcyjny, duch-bliźniak żyjącej osoby i zarazem szwarccharakter (ujrzenie własnego doppelgängera było zapowiedzią śmierci albo choroby). Tak był postrzegany w wierzeniach (w języku niemieckim doppelgänger oznacza „podwójnego wędrowca”, czyli kogoś, kto porusza się w taki sam sposób jak druga osoba).
Słowo to może również oznaczać zjawisko polegające na tym, że człowiek widzi siebie samego kątem oka w miejscu, w którym zobaczenie swojego własnego odbicia jest niemożliwe. Takie zobaczenie samego siebie przyjmuje się jako zapowiedź nadchodzącej zguby lub nieszczęścia.
W literaturze po temat Doppelgängera sięgali najwybitniejsi pisarze, od Lorda Byrona, poprzez Fiodora Dostojewskiego („Sobowtór: poemat petersburski”) po Vladimira Nabokova („Rozpacz”) i Jorge Luisa Borgesa (opowiadanie „Tamten” z tomu „Księga piasku”), a w kulturze popularnej także Daphne du Maurier („Kozioł ofiarny”) i Stephen King („Outsider”).
W filmach wątek podwójnej tożsamości jest bardzo nośny i chętnie wprowadzany do scenariuszy już od 1912 roku, a jego najbardziej znanym przedstawieniem na dużym ekranie jest niewątpliwie „Podwójne życie Weroniki” Krzysztofa Kieślowskiego z 1991 roku, a w ostatnich latach „Wróg” Denisa Villeneuve'a z 2013 roku, czy horror „To my” Jordana Peele'ego z 2019 roku.
