Kanczyla srebrnogrzbietego odkryto w 1910 r. Z tego okresu pochodzą informacje o występowaniu i cechach charakterystycznych gatunku. Następnie, przez 80 lat, nie udało się tych danych zweryfikować. Dopiero w styczniu 1990 r. nadarzyła się taka okazja. Był to zaledwie jeden osobnik, który padł ofiarą myśliwych.
Od tego momentu rozpoczęła się „gorączka kanczylowa”. Przez wiele lat grupa naukowców próbowała odnaleźć przedstawicieli tego gatunku w naturze i dowiedzieć się o nim więcej. Co kilka lat pojawiały się jednak coraz mniej optymistyczne doniesienia. Podnoszono status zagrożenia, mówiono o wyginięciu w naturze.
Sensacyjne odkrycie
W 2018 zebrano zespół badawczy, którego zadaniem było odnalezienie zaginionego gatunku. Okazało się jednak, że zabrakło funduszy na rozpoczęcie badań. Wtedy prezes wrocławskiego zoo zareagował błyskawicznie – na konto projektu trafiło 2,5 tys. dolarów. Zgromadzone z różnych źródeł środki pozwoliły na rozmieszczenie fotopułapek w lasach południowego Wietnamu, które na przełomie 2018 i 2019 r. wykonały 275 zdjęć.
– W styczniu otrzymałem zdjęcia z pytaniem, czy jestem w stanie zidentyfikować gatunek z fotografii. Spojrzałem i nie mogłem uwierzyć własnym oczom. Od razu wiedziałem, że to kanczyl, ale żaden ze znanych mi z autopsji gatunków. Kiedy powiększyłem zdjęcia i zacząłem się im przyglądać, dotarło do mnie, że patrzę na najmniejszego ssaka kopytnego świata, którego uznano za wyginiętego – opowiada Radosław Ratajszczak, prezes wrocławskiego zoo.
Po odnalezieniu śladów bytowania kanczyli w okolicach kamer, pobrania próbek i badań porównawczych DNA z próbkami sprzed 30 lat, otrzymano stuprocentową pewność, że sfotografowane zwierzęta to kanczyle srebrnogrzbiete.
– Dostaliśmy od losu prezent, a właściwie to cud, którego nie możemy zmarnować. Za zaginione uznaje się bowiem ok. 1200 gatunków roślin i zwierząt. Wśród nich jest saola – gatunek odkryty w 1992 r. Jednak żaden biolog nie widział tego zwierzęcia w środowisku naturalnym od tego czasu. Trwają poszukiwania, w których również bierze udział nasze zoo – dodaje Radosław Ratajszczak i zapowiada, że wrocławianie wezmą również udział w przygotowywaniu programu ochrony rezerwatu, gdzie odnaleziono kanczyle, a sam ogród będzie go wspierać finansowo.
Ochrona gatunkowa w Zoo Wrocław
Na terenie Zoo Wrocław prowadzona jest hodowla zachowawcza ponad 300 gatunków zwierząt, w tym takich unikatów jak: milu, okapi, manaty, kuskusy, niedźwiedzie czy gibony czarne. Dzięki biletom „ZOO NA RATUNEK”, które kupili zwiedzający, zoo zebrało w ubiegłym roku 280 tys. zł i przeznaczyło je na pomoc zwierzętom w środowisku naturalnym w tym: łuskowcom (pangolinom), waranom z Komodo, okapi, szczurom laotańskim czy polskim żółwiom błotnym.
Ogród wspiera również projekty gatunków zagrożonych, których przedstawiciele mieszkają na jego terenie, jak pingwiny przylądkowe, czy pantery mgliste. Organizuje, wraz z fundacją Dodo, bieg charytatywny przez zoo „Wild Run” i cykle spotkań otwartych „ZOO i DODO NA RATUNEK”, na które zapraszani są goście specjalni zajmujący się ochroną zwierząt w miejscu jej występowania np. w Laosie czy na Sumatrze.
– Wydaje nam się, że żyjąc w Polsce, nie mamy wpływu na to, co dzieje się na drugim końcu globu. To nieprawda, każda codzienna decyzja zakupowa niesie ze sobą konsekwencje. Cokolwiek kupujemy zostało gdzieś wyprodukowane, zużyto to tego celu konkretne surowce, zostało w coś zapakowane i przetransportowane do sklepu. Każde to działania wpływa na środowisko. Dlatego jest tak ważne dla nas, aby mówić o ochronie zwierząt i namawiać ludzi, aby przyłączali się do nas i wspierali nasze działania – podkreśla prezes Zoo Wrocław.
mat. prasowe Zoo Wrocław
