Model bryłowy, stworzony przez młodych architektów, to jedna z kilku koncepcji rekonstrukcji układu przestrzennego zamku. Rekonstrukcję przygotowali Barbara Całko, Magdalena Ambroszko i Michał Grzywaczewski. Wszyscy są studentami architektury PWr na specjalności architektura i urbanistyka.
– Z bardzkiego zamku do dzisiaj przetrwały tylko fragmenty partii fundamentowych i niewielkie pozostałości murów obronnych, a także odkopana półkolista klatka schodowa prowadząca do podpiwniczenia – opowiada Barbara Całko.
– Wyłącznie na ich podstawie nie sposób byłoby odtworzyć wyglądu warowni. Stworzenie koncepcji jej bryły wymagało więc gruntownego i krytycznego przejrzenia materiałów źródłowych, których nie było zbyt wiele, a przede wszystkim szukania poszlak, wskazówek i podobieństw wśród innych obiektów o takim samym przeznaczeniu i chronologii. Zbieraliśmy te wszystkie strzępki informacji i konsultowaliśmy się z naukowcami z naszego wydziału, by w końcu zaproponować swoje założenia. Z jednej strony ta konieczność prowadzenia architektoniczno-historycznego „śledztwa” dawała nam duże pole do popisu, z drugiej stanowiła naprawdę spore wyzwanie – dodaje Barbara Całko.
Niewielką twierdzę na szczycie góry zbudowano na początku XIV wieku
Wybudowanie zamku przypisuje się panującemu w latach 1305-1326 księciu Bernardowi świdnickiemu, który był ojcem Bolka II – ostatniego niezależnego władcy piastowskiego na Śląsku. Z badań wrocławskich studentów wynika, że warownia w Bardzie składała się z około 15-metrowej wieży, wolnostojącego bergfriedu (czyli wieży ostatecznej obrony, o wysokości około 22 m), pięciu pomieszczeń towarzyszących i muru obwodowego z furtą wejściową.
Więcej na temat tego odkrycia przeczytacie na stronie Politechniki Wrocławskiej.
