Sztuka Śląska XII-XVI w.

Muzeum Narodowe we Wrocławiu ma jedną z najcenniejszych w Polsce i Europie kolekcji sztuki średniowiecznej. Jest prezentowana na dwóch wystawach: Śląska Rzeźba Kamienna XII-XVI w. (eksponowana na parterze w bocznej części holu reprezentacyjnego) oraz Sztuka Śląska XIV-XVI w. (udostępniona na I piętrze muzeum). W zabytkach tu zgromadzonych możemy dostrzec cechy charakterystyczne dla romanizmu i gotyku oraz pewne regionalne odrębności średniowiecznej sztuki Śląska.

Dzieła poświęcone są głównie tematyce religijnej i w większości służyły celom kultowym. (Zwykle są pracami wykonanymi zespołowo przez kilku anonimowych artystów, działających na zasadzie warsztatowej współpracy.) Forma i tematyka dzieł ukazują różnorodność wpływów kulturowych, jakim podlegała sztuka śląska w zależności od aktualnej sytuacji politycznej, społeczno-wyznaniowej oraz kontaktów gospodarczych tutejszych mieszkańców. Od XII w. region ten podzielony na księstwa rządzony był przez władców z dynastii piastowskiej.

Pod rządami książąt Śląsk od końca XIII w. i przez 1. poł. XIV stulecia stawał się częścią Królestwa Czech, pozostając jako całość w jego granicach do roku 1742. W tym okresie na tronie czeskim zasiadali Luksemburgowie, Habsburgowie, Jerzy z Podiebradów i Maciej Korwin, Jagiellonowie i ponownie (od 1526 r.) Habsburgowie. Ostoją względnej niezależności Śląska w stuleciach XV i XVI był sejm śląski i pozycja prawna książąt.