Najważniejsze informacje (kliknij, aby przejść)
Magdalena Talik: Ile lat we Wrocławiu króluje Pan jako Melchior?
Jacek Góral: Ostatnio podliczaliśmy w straży i wyszło, że po raz ósmy. Głównie bierzemy udział trzej – nasz kierownik – Zbigniew Golonka, Krzysztof Jakubczyk i ja. Z małymi zmianami, bo np. w 2022 roku, w zastępstwie naszego kolegi, który się rozchorował, wystąpiła strażniczka Joanna Gołowczyńska.
"Bycie królem podczas Orszaku to wyróżnienie"
Jak to jest być królem i to w tak w szczególnych okolicznościach, wśród tłumu?
Rozmawialiśmy o tym z kolegami i czuję się, podobnie jak oni, wyróżniony. To jest wielkie przeżycie z jednej i spora odpowiedzialność, aby wszystko się udało, z drugiej strony.
Czy królem został Pan wybrany czy sam się Pan zgłosił?
W pewnym sensie i jedno, i drugie. Nie ma nas specjalnie dużo – sześcioro, siedmioro strażników, licząc także kobiety – a w role królów wcielamy się raczej my, wielkiego wyboru nie było i pełnimy funkcję we trzech.
Kiedy miał Pan wystąpić po raz pierwszy bał się Pan reakcji rodziny, znajomych?
Akurat w tym temacie było wielkie „Wow”. Ja w takiej roli! Jadący ulicami miasta! Więc reakcje były jak najbardziej pozytywne. Miałem tylko pewne obawy o konie. Mimo że są przyzwyczajone do tłumu, ruchu miejskiego, a organizatorzy wypraktykowali, że odgrodzą nas linkami, aby było bezpiecznie.
A zdarzyło się, że poniosły?
Nie, są nad wyraz spokojne, bardziej niż podczas patrolu. Chyba działają na Orszak Trzech Króli jakieś siły wyższe.
O królewskiej garderobie
W ikonografii Melchior był najstarszym z trzech króli, często przedstawianym jako mężczyzna z siwą brodą. Pan jest ogolony. Identyfikacja z postacią musi być kompletna?
Tego nikt od nas nie wymaga, jedynie Krzysztof Jakubczak, jako czarnoskóry król Kacper, jest profesjonalnie wymalowany.
Ubiory co roku ma król te same, czy może sobie pozwolić na zbytek?
One są generalnie te same, czasem z niewielkimi zmianami w długich szatach. Bywały lata, że się wymienialiśmy. Ale, generalnie, od trzech lat każdy z nas ma identyczny zestaw. Bywa, że po założeniu trzeba coś przeszyć, ale na miejscu jest Pani, która pomaga przy kosmetycznych przeróbkach.
[galleryButton]
Królewska garderobiana?
(Śmiech) Troszkę. Już koło katedry jest miejsce, z którego pobieramy stroje, przymierzamy, sprawdzamy, czy wszystko dobrze leży, wracamy do naszych koni i po pewnym czasie wsiadamy na konie i jako trzej królowie przyjeżdżamy.
Jak przygotować się do udziału w Orszaku?
Patrzę na te królewskie stroje, są trochę wiatrem podszyte, a tu trzeba przecież siedzieć wysoko na koniu, jest się narażonym na deszcz, wiatr. Co ubiera Pan dodatkowo?
Wspomagamy się naszym umundurowaniem. Mamy bryczesy, ciepłe spodnie, u góry sweter, służbowy polar, na wierzch dopiero szaty królów. Temperatura ma być w tym roku na delikatnym minusie, może trochę wiać, więc trzeba się zabezpieczyć, aby nie zmarznąć.
Ciepła herbata przed, po?
Rzeczywiście, po orszaku mamy w termosie gorącą herbatę.
Nie przeziębiał się Pan nigdy?
Nigdy nie było większych problemów, nawet nie chorujemy.
A zdarzyło się Panu nie jechać w orszaku?
Kiedyś zastąpił mnie jeden z kolegów, ale to dlatego, że miałem uprawnienia na przewóz koni, których on nie posiadał. A chcieliśmy dostać się w okolice katedry.
Pana rodzina idzie w orszaku, są blisko?
Podczas pierwszych Orszaków Trzech Króli żona, z dużo młodszymi wówczas dziećmi, byli w pobliżu. Teraz dzieci są już dorosłe, ale zawsze podglądają mnie, to na zdjęciach, czy filmikach. Cieszą się, są dumni.
"Rola Melchiora to przygoda życia"
Bycie Melchiorem w Orszaku Trzech Króli to życiowa przygoda, odskocznia w pracy strażnika miejskiego?
Pewnie, że przygoda życia. Nie znam wielu osób, które miałyby taką okazję, byłyby tak wyróżnione.
A co Pana najbardziej cieszy podczas przejazdu?
Ta niezwykła ilość ludzi, która idzie w Orszaku Trzech Króli. Kiedy rozpoczynała się ta inicjatywa, było ich trochę, teraz potrafią być prawdziwe tłumy. To ujmujące.
