Wyglądasz przez okno – szaro, mokro, zimno. Cały dzień chce się spać, a tu dzieci marudzą, w pracy terminy gonią, na ulicach korki, w mieszkaniu zimno (trwa naprawa węzła cieplnego, jakby, choliwcia, w lecie nie mogli tego zrobić) i jeszcze nie możesz naleźć w szafie ciepłych butów (ktoś je wyniósł do piwnicy?). Przeziębienie czai się na każdym korku. Jednym słowem… jesień.
I tego nie zmienimy, możemy jedynie zmienić nasze podejście. Co zrobić, żeby zamiast jesieni depresyjnej zobaczyć tę piękną i złotą? Wystarczy owinąć szyję ciepłym szalem i przejść się do parku (o, buty się jednak znalazły, czekały grzecznie w pudełku na dolnej półce). A tam feeria barw na drzewach, a pod nogami cudne kasztany. Nieważne, ile masz lat, schyl się i weź kilka do kieszeni. Mają w sobie coś niezwykłego. Nie oprzesz się urokowi kolczastych kulek z pięknie lśniącym odcieniami brązu wypełnieniem. A może trafi ci się kasztan-bliźniak?
Pamiętasz lekcje ZTP (dla niewtajemniczonych: zajęcia plastyczno-techniczne) i rzeźbienie kasztanowych ludzików (mamooo! gdzie jest jakiś szpikulec do robienia dziur, bo na jutro mam przynieść do szkoły?). Niektóre rzeczy się nie zmieniają, dzieci nadal je robią! Nasze bacie wierzyły, że kasztany pomagają na reumatyzm. Są tacy, którzy uważają, że kasztan, postawiony przy komputerze czy telewizorze, pochłania złe promieniowanie. Ktoś nazwał je nawet antenami kumulującymi energię. A z energią, wiadomo, nie ma żartów, więc nie można przesadzić z nadmiarem. Radiesteci ostrzegają – cały wór kasztanów to „energetyczne zagrożenie”. Jednak kilka z pewnością poprawi samopoczucie. Zatem kasztan w kieszeń i do przodu! Nie dajmy się jesieni!
Sabina Janer
