Prace archeologiczne w okolicy Domasławia prowadzili specjaliści z Zespół Badań Ratowniczych wrocławskiego oddziału Instytutu Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk. Ich efekty, oczywiście tylko w niewielkiej części, prezentowane są w Muzeum Archeologicznym w Arsenale.
Obszar badań obejmował w sumie 15 hektarów. Odkryto tam ślady osadnictwa i cmentarzysko z neolitu (ok. 5500 p.n.e. - ok. 2300 p.n.e.), cmentarzysko i pozostałości osady z wczesnej epoki brązu (2300-1400 p.n.e.).
Trafiono także na osadę ludności kultury przeworskiej, które istniało w tym miejscu w I w. p.n.e. i pierwszych wieków naszej ery oraz duże cmentarzysko z wczesnej epoki żelaza (1300 - 400 p.n.e.) ludności tzw. archeologicznej kultury łużyckiej.
Tylko na tym ostatnim przebadano ponad tysiąc grobów, z których najstarsze pochodzą sprzed trzech tysięcy lat. W tym rejonie odkryto także pozostałości pochówków o 600-700 lat późniejszych.
Dla archeologów największym zaskoczeniem była duża grupa – około 200, bogato wyposażonych grobów, przeważnie komorowych, otoczonych w kilku przypadkach kręgami w postaci rowów.
Poza konstrukcją wyróżnia je niezwykle bogate wyposażenie. Znaleziono w nich m.in. naczynia, ceramikę, biżuterię, broń, precjoza służące do kultu.
Przyjmuje się, że pochowani w tych grobach osobnicy należeli do arystokracji ówczesnego społeczeństwa.
Znaleziska z Domasławia to obraz zamożnego społeczeństwa zamieszkującego teren Śląska we wczesnej epoce żelaza. Społeczeństwa kulturowo rozwiniętego na poziomie głównych centrów pradziejowej Europy i utrzymującego z tymi centrami ożywione kontakty, a za ich pośrednictwem z cywilizacjami kręgu Morza Śródziemnego.
ma/w
