- Po pierwsze inauguracja, czyli koncert Nate’a Wooley’a (czwartek 13 listopada, godz. 19.00, Filharmonia Wrocławska), który w Polsce jest praktycznie nieznany, a kojarzą go raczej ludzie śledzący scenę jazzową na świecie. To postać, którą od trzech lat chciałem zaprosić do Wrocławia, ale na osobny koncert, niekoniecznie przy okazji jego występu np. w Berlinie. Wooley konsekwentnie kreuje swój własny język muzyczny, można go rozpoznać po pierwszych czterech dźwiękach, a to przywilej zaledwie kilku światowej klasy trębaczy. Przyjedzie z podwójnym projektem. W pierwszej części zagra z bardzo ostatnią pożądaną sopranistką Megan Schubert, dosłownie odlotem sceny nowojorskiej. W drugiej części posłuchamy Wooley’a z jego kwintetem – będzie bardziej melodyjnie i harmonicznie.
- Po drugie, Wadada Leo Smith (piątek 14 listopada, godz. 19.00, Filharmonia Wrocławska). Namówienie go, aby napisał kompozycję dla Jazztopadu 2014 w okresie dla niego genialnym, kiedy znalazł się w finale Nagrody Pulitzera, było niemal niewykonalne. Miałem po prostu szczęście, że zadzwoniłem do niego zaraz po nominacji. Smith jest potężną personą, warto ją poznać. To mentor, który cały żyje muzyką i graniem. Napisał na zamówienie festiwalu utwór „Solidarity” inspirowany ruchem solidarnościowym w Polsce i okazało się, że z zainteresowaniem śledził przemiany ustrojowe w Polsce. Zadziwił mnie tym, jak dużo o nich wie. Kiedy pierwszy raz rozmawialiśmy o zamówieniu zareagował niesamowicie pozytywnie, otworzył się, potem zadzwonił i opowiadał, że chciałby nawiązać do ruchu solidarnościowego, pytał, czy to nie jest problem w Polsce, czy sprawa nie nabrała negatywnej energii. Potem rozbawił mnie, kiedy zadzwonił znowu i zakomunikował, że jednak napisał dwa utwory, a nie jeden i czy to problem. Dla mnie mógłby skomponować nawet dziesięć.
- Po trzecie, Pharoah Sanders (niedziela 23 listopada, godz. 19.00, Filharmonia Wrocławska), czyli finał Jazztopadu 2014. Jak to możliwe, że w mieście, które szczyci się mocną, wieloletnią tradycją jazzową nikt nie zaprosił na koncert takiej osobowości. Teraz nadrabiamy zaległości.
- Po czwarte, Erik Friedlander (sobota 15 listopada, godz. 20.00, Filharmonia Wrocławska), który przygotował specjalnie na festiwal swój nowy utwór. Trzeba zaznaczyć, że wszystkie zamówienia Jazztopadu 2014 to wynik długich rozmów z artystami, osobistych z nimi relacji, a nie e-maili wysyłanych do agencji artystycznej. Poznałem Erika Friedlandera, byłem u niego w domu kilka razy na obiedzie, rozmawialiśmy godzinami o utworze pisanym z myślą o Jazztopadzie. W pierwszej części koncertu Friedlander będzie improwizował solo na tle wielkiego ekranu, na którym zostanie wyświetlony film drogi Billa Morrisona. W części drugiej wykona zamówiony przez nas utwór na 25-osobowy, specjalnie sformowany do tego projektu skład.
- Po piąte, Turcja. Weekend 22-23 listopada będzie turecki, ale uczulam, że Erkan Oğur i Derya Türkan (piątek 21 listopada, godz. 19.00, Centrum Technologii Audiowizualnych) to wielkie gwiazdy tamtejszej sceny jazzowej, porównywalne do oddziaływania Sonny’ego Rollinsa na środowisko amerykańskie. Jazz w Turcji jest tak różnorodny, że warto pokazać różne jego oblicza. Polecam także solowy koncert Misirliego Ahmeta na darbuce, szczególnym instrumencie perkusyjnym (sobota 22 listopada, godz. 19.00, Filharmonia Wrocławska). Gwarantuję, że przez godzinę nikt się nawet nie poruszy, bo ta muzyka jest czystą magią.
