Album w gustownej szacie graficznej (tym razem utrzymanej w kolorze fioletowym) jest pokłosiem poprzedniego (w barwach czerni) – także z dziełami barokowego mistrza – wydanego w 2012. Andrzej Kosendiak zebrał za tamto nagranie nie tylko doskonałe recenzje, ale także Wrocławską Nagrodę Muzyczną w 2013 roku. Nieśmiało można nawet upatrywać w znakomitych albumach renesansu zainteresowania kompozytorem, który należy do klasyków, niestety głównie w środowisku akademickim i wśród lepiej zorientowanych melomanów. Dla przeciętnego Polaka Grzegorz Gerwazy Gorczycki pozostaje postacią wciąż nieznaną.
Dlaczego warto zmienić ten stan rzeczy? Bo poza poznawaniem naszego narodowego dziedzictwa to doskonała alternatywa i „odtrutka” na dobrze znane, a często osłuchane dzieła barokowe wielkich postaci europejskiej muzyki. Zanurzony w muzyce religijnej Gorczycki (nie tylko z powodu funkcji – kapelmistrza katedry na Wawelu, także powołania, ponieważ przyjął święcenia kapłańskie) wydaje się wciąż nieodkrytym skarbem, a jego (przede wszystkim polifoniczna) spuścizna fascynuje nowe pokolenia. Oby teraz na dłużej, bo dotychczasowe nagrania utworów kompozytora na CD można z łatwością policzyć i nie będzie to wynik przyprawiający o zawrót głowy.
Andrzej Kosendiak i zespół muzyki dawnej wraz z solistami - śpiewakami przystąpili do nagrania wybranych utworów w 2012 roku, kontynuowali w lipcu tego roku właściwie w tym samym składzie, lekko tylko przekomponowanym. Na pierwszym albumie z mszą Missa Rorate, kantatą Illuxit sol, koncercie Laetatus sum i wreszcie opartym o teksty psalmów Completorium śpiewa m.in. znakomita angielska sopranistka Susan Gilmour Bailey. Na najnowszym pojawiła się z kolei nowa postać – sopranistka Agnieszka Ryman, która doskonale dołączyła do pozostałych śpiewaków (m.in. sopranistki Aldony Bartnik, kontratenora Matthew Vennera, tenora Macieja Gocmana, czy basa Tomáša Krála), czego dowodem jej znakomity występ podczas koncertu z utworami Gorczyckiego w ramach tegorocznej edycji festiwalu Wratislavia Cantans.
Na nową płytę trafiły – cykl motetów nazwany umownie Missa Rorate I, cztery hymny, Conductus funebris z tekstami liturgii żałobnej, czy wreszcie przepiękna Missa Paschalis, koncert kościelny In virtute tue oraz Litania do Bożej Opatrzności (Litaniae de Providentia Divina). Andrzej Kosendiak poprowadził instrumentalny zespół muzyki dawnej sformowany specjalnie pod kątem tego projektu, choć jego trzon stanowią doświadczeni muzycy Wrocławskiej Orkiestry Barokowej. Znakomitym wyborem okazało się zaproszenie dwóch trębaczy angielskich (Russella Gilmoura i Stevena Gilbey’a), bo brzmienie doskonale pasuje do dzieł Gorczyckiego (mimo że Panowie zetknęli się z kompozytorem dopiero niedawno).
Płytę śmiało można polecić nie tylko fanom baroku, ale tym, którzy chcą dowiedzieć się czegoś więcej o polskiej muzyce dawnej. Bo mieliśmy i u siebie kompozytorów, którzy może nie tworzyli modnie, ale udało im się wypracować własny, niepodrabialny styl.
