Oczy precz

Danny nerwowo krąży po imprezie w poszukiwaniu Maxa. Jest z nim w ciąży, ale zanim zdąży mu o tym powiedzieć, zobaczy, że Max jest już zajęty adorowaniem nowej dziewczyny. Avishag, jego obecna fascynacja, chce odkrywać swoją seksualność. Chce doświadczyć czegoś bardziej brutalnego i namiętnego. Poczuć więcej i to nie na niby, lecz całkiem na serio. Nie ma nic gorszego niż słabe i tchórzliwe podduszanie – mówi Avishag – już lepiej wcale nie być podduszaną. Jednak czasem lepiej jest, gdy fantazje pozostają w głowie, bo ich realizacja, mimo że powinna dawać satysfakcję, w najlepszym razie rozczarowuje. Choć można zaplanować scenariusz, dograć detale i atmosferę, to nie da się zaprogramować reakcji drugiej osoby ani też własnej. W swoim drugim filmie Hadas Ben Aroya (Ludzie, którzy nie są mną, 17. NH) przygląda się millenialsom, którzy są gotowi spróbować wszystkiego, ale nie umieją przewidzieć, jak te doświadczenia na nich wpłyną.

Reżyserka porusza kwestie atrakcyjności fizycznej, bliskości, pożądania oraz emocjonalnej i fizycznej bezbronności, a także zadaje pytanie: jak bardzo jesteśmy wyzwoleni? Intymność pojawia się wtedy – mówi reżyserka – kiedy udaje ci się być bezbronnym wobec drugiej osoby. Tylko wtedy, gdy jesteś bezbronny, możesz naprawdę czuć.