Odbiór pogłębiony to rozgrzewka przed samodzielnym zwiedzaniem ekspozycji, zachęta do zadawania pytań i uważnego przyglądania się poszczególnym dziełom na wystawie. W wybranych dniach mediatorki, gotowe do dyskusji i odpowiedzi na pytania, będą czekać na Was w przestrzeni wystaw czasowych MWW. Kwietniowe spotkanie odbędzie się na dwóch wystawach:
"The Missing Family Head" Viktora Frešo
20 lat temu Viktor Frešo rozpoczął swój osobisty projekt Family Vintage, którego kontynuacją jest wystawa The Missing Family Head. Przestrzeń wystawiennicza zmienia się w opowieść o życiu artysty i jego relacjach z najbliższymi. Modyfikując i przerabiając pamiątki rodzinne, przedmioty z przeszłości, Frešo zmienia ich pierwotne przeznaczenie, nadając im nowe znaczenie i wartość artystyczną.
Karolina Łapucka opowie o pracy Magič – wieży z magnetofonów szpulowych Sonet Duo marki Tesla, produkowanych m.in. w Bratysławie w latach 50/60. Jest to opowieść, która posiada więcej niż jedną warstwę narracyjną, przybliża czym jest pasja do kolekcjonerstwa, umiejętność rozwiązywania konfliktów oraz kompromis wśród bezkompromisowych bliskich. Sonet Duo staje się spoiwem nieoczywistego i dynamicznego rodzinnego duetu Fedora i Anny, a także początkiem realizacji artystycznej Viktora Frešo Annin magič (Magnetofon Anny) w 2016 roku.
Zuzanna Dziuba przedstawi pracę Ominka’s Sharpeners. Ta złożona instalacja pochodzi z serii Family Vintage Collaboration – szafka na przyprawy została skonstruowana przez ojca artysty, a kolekcja temperówek należała do jego babci. Frešo gromadził zdjęcia, plakaty, minerały, monety, a także wspomnienia. Co sprawiło, że strugaczki babci artysty znalazły się na wystawie? Jakie znaczenia mogą mieć artefakty bliskich w twórczości Victora Frešo?
"Piotr C. Kowalski. Malarz (nie)konsekwentny"
W swojej twórczości Kowalski kieruje się dewizą Maxa Ernsta: „Obrazy można malować wszystkim, także farbami”. W miarę rozwoju swojej twórczości zrezygnował z konwencjonalnych środków wyrazu artystycznego takich jak farby, pędzel i wypracował własną metodę malarską tworząc obrazy za pomocą owoców, kurzu, dymu, gdzie jako twórca ustępuje naturze i dzieli się z nią procesem twórczym. Poprzez swoje dzieła zdaje się pytać o granice i definicję obrazu oraz o miejsce i rolę autora w procesie kreacji. Staje się jednocześnie współautorem i świadkiem.
Sylwia Kościelniak opowie o instalacji Piotra C. Kowalskiego Ja i moja pracownia z 1986 roku ze zbiorów Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. Dowiemy się jak zmieniła się pracownia malarska tego artysty z biegiem lat. Zastanowimy się nad pytaniem: Co wyróżnia atelier Kowalskiego na tle innych twórców? Kuratorka zdradzi jaki z elementów oryginalnej pracy został w późniejszym czasie zmodyfikowany przez malarza oraz jak dawniej była prezentowana instalacja.
