Dziewczyna i pająk

Lisa porzuca współlokatorów i wyprowadza się do mieszkania, w którym będzie żyć sama. W ciągu tych dwóch dni i jednej nocy zostanie utkana misterna sieć ukrytych tęsknot i cichych emocji. Przejście z jednego mieszkania do drugiego, energia, którą wyzwala zakończenie jednego etapu i rozpoczęcie kolejnego, wprowadza wszystkich w stan napięcia, przenoszącego się jak opryszczka z ust Lisy na usta Mary. Relacja dziewczyn nie jest nazwana wprost, ale łatwo się zorientować, że nie były tylko współlokatorkami. Przeprowadzkę oglądamy z perspektywy porzuconej Mary, która nie wie, co ze sobą zrobić i najczęściej stoi na uboczu. Rozgrywający się niemal w całości we wnętrzach film ma strukturę tytułowej pajęczej sieci o doskonałej, kruchej geometrii. A topografia nowego i starego mieszkania może posłużyć jako mapa pomagająca zrozumieć życie wewnętrzne ich lokatorów. Twórcom udało się uchwycić rzeczy, które ludzie robią, kiedy myślą, że nikt nie patrzy. Nieustannie zaskakiwani są też widzowie. Dynamiczne, niespodziewane zmiany punktów widzenia wtajemniczają ich w szczegóły, których nikt nie zauważa, poza pająkiem koczującym w rogu pokoju.