Szczęście

Sascha od lat pracuje w agencji towarzyskiej „Queens”. Z kolei Maria jest nowa i ze swoimi tatuażami, piercingiem i zamiłowaniem do pisania wierszy podczas przerw ma zupełnie inną energię niż pozostałe dziewczyny. Historia romansu obu bohaterek jest kroniką przyciągania, fantazji oraz ograniczeń, jakie stawiają nie tyle ciała, ile umysły. Gdzie przebiega granica między cielesnością a intymnością w miejscu, w którym seks jest usługą, a kobiece ciało towarem? Szczęście szczerze eksploruje zjawisko pracy seksualnej. Reżyserka Henrika Kull od wielu lat zajmuje się tym tematem, film nie był kręcony w studiu, lecz w prawdziwej agencji otwartej dla klientów przez cały okres zdjęć. Tuż obok planu w innych pokojach toczyła się normalna praca. Kull wprost pokazuje jej fizyczny wymiar – bez sensacji czy budowania aury tajemnicy i niebezpieczeństwa. Seks został tu przedstawiony z punktu widzenia kobiet z branży, a proponowane spojrzenie nigdy nie jest eksploatujące czy osądzające. Zamiast tego oglądamy codzienność: czy to w łóżku z klientami, czy w pokoju socjalnym, gdzie prawdziwe pracownice dzielą przestrzeń z profesjonalnymi aktorkami. W takim otoczeniu trudno pominąć fakt, że kobiece ciało ma wartość materialną, a seks wpisany jest w kapitalistyczne mechanizmy rynkowe.