Wrocławskie zoo to bogactwo gatunków i 33 ha zieleni. W 155-letniej historii ogrodu nie brakuje sukcesów. Za największe uważa się narodziny, zwłaszcza przedstawicieli gatunków zagrożonych wyginięciem.
W Dniu Matki warto przypomnieć zwierzęce bohaterki, które można odwiedzić osobiście:
- Bazuka – zebra Chapamana, matka m.in. Bońka
- Carusa – gibon białopoliczkowy, matka m.in. Dao
- Białonóżka – lama, matka Lunetki
- Delma – watussi, matka Drażetki
- Duza – kuskus niedźwiedzi, matka Bazylki
- Halva – zebra Hartmanna, matka m.in. Hermesa
- Hella – koczkodan górski, matka Epulu
- Hermiona – pancernik południowy, matka m.in. Kulki
- Harry – orleń centkowany, matka Harley
- Berani – makak czubaty, matka Manado
- Imara – żyrafa siatkowana, matka m.in. Irmy
- Ling – manat karaibski, matka Lavii i Pirai
- Mania – niedźwiedź brunatny, matka Kory
- Nabi – kotik afrykański, matka m.in. Zoli i Zuri
- Nuka – wari rude, matka m.in. Łapki
- Petunia – świnia rzeczna, matka m.in. Meridy,
- Porina (zwana Bydgosią) – żubr, matka m.in. Polewoja
- Rumba – hipopotam nilowy, matka Salsy i Zumby
- Sabrina – tapir anta, matka Soni i babka Sary
- Samuelka – żółw pustynny, matka malucha, który czeka na imię
- Sofia – dzioborożec palawański, matka pierwszych piskląt wyklutych w hodowli zachowawczej na świecie
- Ula – kob sing sing, matka wielu młodych
- Zarina – manul, matka m.in. Coty
- Zhaoze – takin zloty, matka pierwszego urodzonego w Polsce przedstawiciela tego gatunku – Shaanxi
- Tani – kanczyl filipiński, matka malucha, który czeka na imię
Czary (narodzin u) mary
Najnowszymi mamusiami są Różowa i Biała – czyli samice mary patagońskiej (Dolichotis patagonum), które powiły maluchy na koniec kwietnia i na początku maja. Choć to dość popularny gatunek w ogrodach zoologicznych, to rola tych hodowli rośnie z każdym rokiem.
– W środowisku naturalnym mara ma wielu wrogów, ponieważ jest dość łatwym celem. Jej jedyną formą obrony przed niebezpieczeństwem jest ucieczka. Potrafi biec z szybkością nawet 45 km na godzinę, dzięki silnym nogom i odbijaniu się wszystkimi czterema kończynami naraz – wyjaśnia Radosław Ratajszczak, prezes wrocławskiego zoo.
Jednak głównym powodem spadku liczebności populacji o 30% w ciągu 10 lat jest działalność człowieka. Tereny, na których żyje, doskonale nadają się na dla krów i owiec, a także jako pola uprawne. Dlatego IUCN (Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody) podniósł status gatunku na „near threatened”, czyli bliski zagrożenia wyginięciem – dodaje Ratajszczak.
Jaka jest mara
Nazwę gatunek ten zawdzięcza regionowi, w którym występuje w środowisku naturalnym – to głównie łąki południowej i centralnej Argentyny, czyli Patagonia. Ten niewielki ssak, należący do gryzoni, osiąga długość ciała do 80 cm i masę do 10 kg.
Na pierwszy rzut oka podobny jest do zająca – ma krótką, brunatną sierść, dłuższe od przednich tylne nogi i porusza się skokami. Jednak po dokładniejszym przyjrzeniu pojawiają się kolejne skojarzenia – z jeleniem, dzięki długim palcom, które przypominają kopyta i koniem, dzięki inochodowi, czyli jednoczesnemu poruszaniu nóg tej samej strony ciała.
Prowadzi dzienny tryb życia i poza żerowaniem chętnie spędza czas na wygrzewaniu się w słońcu. Żyje w grupach nawet do 30 par. Zamieszkuje nory, które sama kopie, przy czym w jednej norze może mieszkać więcej niż jedna para, bo prawie wszystkie połączone są w system dzięki podziemnym korytarzom.
Wrocławskie mary
– Tutejsza gromada liczy 10 dorosłych osobników i dwa tegoroczne maluchy. Mieszkają na wielogatunkowym wybiegu, gdzie ich sąsiadami są inne południowoamerykańskie gatunki – alpaki i skrzydłoszpony. Powoduje to wiele zabawnych sytuacji, wynikających z interakcji między gatunkami – mówi Łukasz Karolik, opiekun zwierząt we wrocławskim zoo.
Najwięcej dzieje się, gdy pojawiają się maluchy, ponieważ sąsiedzi chcą poznać nowych mieszkańców. Nietrudno domyślić się, że rodzice stają się wtedy bardziej czujni i ściśle nadzorują takie wizyty. Zdarzają się też drobne sprzeczki o teren czy smakołyki i nie zawsze wygrywa większy – dodaje.
100% wege
Mara patagońska jest roślinożercą i na jej dietę składa się przede wszystkim trawa i zielone części krzewów i drzew. Uzupełnia ją ziołami, nasionami, a nawet kaktusami.
– W naszym zoo mary dostają przede wszystkim wysokiej jakości zielonkę i siano, a także zioła, siemię lniane i płatki owsiane. Bardzo lubią gałązki i świeże liście wierzby oraz drzew owocowych, jak mirabelki. Dietę uzupełniamy marchewką, burakiem i jabłkiem. Sporadycznie dostają również pora, selera, pietruszkę i czarną rzepę – dodaje Łukasz Karolik.
Wierne aż po grób
Dość niezwykłe jest to, że mara patagońska jest gatunkiem monogamicznym i pary zwykle wiążą się na całe życie. Osobliwe jest też to, że samiec „znakuje” swoją partnerkę zapachowo – moczem i wydzielinami gruczołów okołoodbytowych.
Ponadto nie tylko broni jej przed rywalami, ale asystuje przy porodzie, który odbywa się przed norą. Ciąża trwa około 90 dni i na świat przychodzą młode w pełni rozwinięte – już kilkanaście minut po narodzinach potrafią biegać i skakać.
Przez pierwsze cztery miesiące życia młode trzyma się blisko matki i nory. W okresie rozrodu i odchowu, tworzy „żłobki”, więc samica karmi młode poza norą, ponieważ znajduje się w niej często potomstwo innych mar. W tym zadaniu również asystuje samiec, a jego rolą jest odganianie innych osobników. Taki behawior zwiększa bezpieczeństwo młodych – matka karmi tylko swoje młode, a nora jest niemal zawsze nadzorowana przez dorosłe osobniki.
Zwierzęta te żyją do 15 lat.
