Najważniejsze informacje (kliknij, aby przejść)
Pani Barbara pochodzi z warszawskiej rodziny. Jej matka, Eugenia z domu Wysocka, pracowała w Narodowym Banku Polskim. Ojciec, Paweł Gettel, był działaczem politycznym. Rodzeństwo pani Barbary również walczyło w powstaniu: siostra Zofia ps. „Helena” na tzw. reducie wawelskiej na Ochocie, a brat Edward ps. „Kotek” – na starówce w kompanii harcerskiej batalionu „Gustaw”.
Początki w konspiracji
Do konspiracji pani Barbara wstąpiła 25 stycznia 1940 roku. W szeregi Związku Walki Zbrojnej (późniejszej Armii Krajowej) wprowadziła ją siostra Zofia. „Basia” została sanitariuszką.
W okresie okupacji odbyła konspiracyjne kursy pielęgniarskie i tajną praktykę szpitalną w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie u dr Janiny Bachańskiej-Kuźniecow ps. Jakub.
Należała do IV Obwodu „Grzymała” (Ochota) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. W czasie powstania „Basia” początkowo prowadziła prowizoryczny lazaret dla kilkunastu ciężko rannych powstańców. Od początku sierpnia działała na terenie tzw. Reduty Kaliskiej, współorganizując szpital polowy w piwnicach zdobytego gmachu Polskiego Monopolu Tytoniowego.
Ucieczka z transportu do Pruszkowa
Po upadku dzielnicy przebywała w obozie tymczasowym na „Zieleniaku”. Została skierowana do Pruszkowa, ale udało jej się zbiec podczas transportu. Dotarła do Milanówka.
W połowie września ponownie zaczęła służbę medyczną. Zakończyła ją dopiero w sierpniu 1945 roku.
Życie we Wrocławiu
Pani Barbara przyjechała do Wrocławia w listopadzie 1945 roku. Towarzyszył jej przyszły mąż, partyzant Bernard Sowa, ułan z Puszczy Kampinoskiej.
We Wrocławiu pani Barbara pracowała w Pafawagu, następnie w Zakładach Energetycznych Okręgu Dolnośląskiego i Zakładzie Energetycznym Wrocław. Do emerytury prowadziła bibliotekę w Ośrodku Informacji Technicznej i Ekonomicznej.
Źródło: strona Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego, Powstańcze biogramy
