SUMO Sport narodowy w Japonii, w którym kluczem jest przeciwdziałanie uderzeniom przeciwnika. Walka polega na wypchnięciu rywala poza pole walki w kształcie koła (średnica 4,55m) lub też przewróceniu go za pomocą odpowiednich chwytów. Przed rozpoczęciem pojedynku zawodnicy odprawiają święty rytuał, podczas którego m.in. klaszczą w ręce aby przegonić złe duchy czy też potężnie następują na ziemię aby zgnieść zło. Ten rytuał nazywany jest obrzędem sintoistycznym wywodzącym się wprost z feudalnej Japonii. Wydawać by się mogło, że sumo to sport powolny, bo biorą w nim udział ważący nawet po 150 kilogramów, monstrualni mężczyźni. Pozory mylą, bo sumo to niezwykle szybki i techniczny sport, w którym walki najczęściej trwają po kilka sekund.
KARATE Najbardziej klasyczna z japońskich sztuk walki, która powstała w Okinawie. Bardzo szybka, posiadająca wiele różnorodnych odmian i technik sztuka walki, w której liczą się ułamki sekundy. Karate to perfekcyjna technika na najwyższym poziomie. Ciekawostką jest to, że w karate używane jest maksymalnie dużo mięśni i jest to dyscyplina niezwykle wszechstronna, pozwalająca poprawić koordynację i zwinność. W sportowej odmianie karate niedozwolone są ataki na wrażliwe części ciała. Karate można podzielić na trzy podstawowe kierunki: klasyczne (walka na śmierć i życie, głównie style okinawskie), sportowe (sport z elementami samoobrony) oraz doskonalenie psychofizyczne (wyłączenie elementu samoobrony i walki. JU-JITSU Tradycyjna japońska sztuka walki wręcz. Początki Ju-Jitsu sięgają XVI wieku. Ju-Jitsu jest określana jako delikatna sztuka walki (Ju z japońskiego oznacza delikatny, Jitsu można przetłumaczyć jako technikę lub sztukę). W ju-jitsu występują duszenia, rzuty, dźwignie, blokowanie ciosów, a także szybkie kontrataki skierowane na czułe punkty ciała. Obecnie podczas zawodów Ju-Jitsu rozgrywane jest w dwóch systemach. Fightnig System polega na serii dwurundowych walk jeden na jednego. Duo System to prezentacja przykładu samoobrony przed serią 12 ataków.
