W 2004 r. związkowcy z wrocławskiej „Solidarność” byli w Kijowie podczas „Pomarańczowej rewolucji”. Teraz nie ma ich na Majdanie, ale trzymają kciuki, by Ukraińcom udało się, to co Polakom – być w Unii Europejskiej. Przyjaźnie i kontakty z okresu „Pomarańczowej rewolucji” trwają do dziś.
– To co najbardziej mnie wzruszyło podczas „Pomarańczowej rewolucji”, to wielki szacunek Ukraińców do symboli „Solidarności”. Mówili, że jak mają znaczek „Solidarności” czy flagę, to tak jakby ktoś podarował im „kawałek wolności”. Ukraińcy pytali nas, co mają zrobić by być demokratycznym państwem – opowiada Jarosław Krauze, skarbnik Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk, który w 2004 r. był na Majdanie.
– Najgorsze co może się u was wydarzyć, to wojna domowa. Nasza ”Solidarnościowa rewolucja” miała w dużej mierze charakter pokojowy. Stan wojenny i siłowe rozwiązanie wprowadzone przez Jaruzelskiego cofnęło nas w rozwoju o dwie dekady. Tam teraz się zaczyna to, co my już znamy. Myślę o wyszydzaniu czy oczernianiu liderów. Na przykład Kliczkę zaczyna się przedstawiać się w złym świetle. Mówi się o jego związkach z Niemcami. Oni muszą usiąść do stołu i rozmawiać. Żeby wygrać pokój trzeba rozmawiać. Atutem Ukraińców jest ogromna determinacja by otworzyć się na Europę i tego rządzący nie mogą lekceważyć – zaznacza Kazimierz Kimso, przewodniczący Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Dolny Śląsk.
Wrocławska „Solidarność” współpracuje z Ukraińcami ze Stowarzyszenia Odra-Niemen. To są młodzi intelektualiści, lekarze czy nauczyciele, którzy przyjeżdżają do Wrocławia na praktyki zawodowe. Od kilku lat we wrocławsko-dortmundzkiej fundacji św. Jadwigi uczestniczą Ukraińcy ze Lwowa.
– Przyjeżdżają do nas młodzi Ukraińcy na miesięczne praktyki w instytucjach samorządowych i prywatnych firmach. To są najlepsi ambasadorowie Wrocławia na Ukrainie – dodaje Kazimierz Kimso.
We Wrocławiu na rzecz protestujących Ukraińców prowadzone są zbiórki, pieniędzy i medykamentów.
jr
