Porozmawiaj z Żywą Książką w Mediatece

W poprzednich edycjach można było „wypożyczyć sobie” rozmowę m.in. z: Muzułmanką, Byłym Bezdomnym, Osobą homoseksualną, Osobą transseksualną, Osobą na wózku, Feministką, Osobą niewidzącą, Osobą niesłyszącą, Osobą ciemnoskórą, Romką, Katolikiem, Rodzicem dziecka niepełnosprawnego, Rosjanką, Trzeźwiejącym Alkoholikiem, Uchodźczynią, Żydówką.

W tym roku do żywej Biblioteki można przyjść 7 albo 8 czerwca. Organizatorami wydarzenia są Stowarzyszenie DIVERSJA i Miejska Biblioteka Publiczna we Wrocławiu-Mediateka. Czytaj więcej:

Żywa Biblioteka w Mediatece

Spotkania / Akcje społeczne / Dla wszystkich

od 7 czerwca 2019 do 8 czerwca 2019

Mediateka - Miejska Biblioteka Publiczna Wrocław Filia nr 58

Zobacz

Masz inne zdanie? Świetnie! Chcesz je wyrazić? Jeszcze lepiej!

Po co ludzie wymyślili Żywą Bibliotekę? Najprościej rzecz ujmując – by zmierzyć się ze steorotypami i próbować dać im odpór.

Przyczyn stereotypów, rodzących uprzedzenia, jest bardzo dużo. Niestety jeszcze więcej jest ludzi, których myśleniem i postępowaniem te uprzedzenia kierują. Jednocześnie w każdej społeczności są również osoby – i też w niemałej liczbie – doświaczające konsekwencji steretypowego myślenia, z dyskryminacją, wykluczeniem i agresją fizyczną włącznie.

Żywa Biblioteka jest więc przestrzenią, gdzie każdy z nas może podważać stereotypy i krytycznie spojrzeć na to, jak sam myśli o innych ludziach. Dlatego odzwierciedla się w niej różnorodność społeczności, w której ŻB jest organizowana. Dzięki otwarciu na tematy trudne dla danego miejsca, może skutecznie zastępować stereotypy wiedzą, doświadczeniem i empatią w stosunku do osób wykluczanych.

W tym roku w Mediatece...

W Żywej Bibliotece „rządzą” takie wartości, jak otwartość, różnorodność i poszanowanie praw człowieka. Tam nie koncentruje się na jednym temacie czy jednej mniejszości, ale dotyka problemu dyskryminacji w możliwie najszerszym kontekście. Rolę Żywych Książek odgrywają zaś grupy i osoby spotykające się ze stereotypami, uprzedzeniami, dyskryminacją czy wykluczeniem.

Pochodzą z różnorodnych środowisk, mają zróżnicowany status społeczny, wyznanie, zawód, odcień koloru skóry, orientację seksualną, status materialny, wykształcenie, sprawność, wiek, poglądy, wygląd. Łączy ich jednak wspólny cel – promowanie praw człowieka i akceptacji wobec inności na podstawie własnych doświadczeń.

Jednocześnie Żywa Biblioteka nikogo nie promuje. Każdy, zadając pytania, ma szansę zweryfikować określony stereotyp. Idealnie, gdy w konsekwencji uda się na tej podstawie zbudować kontakt społeczny, zaufanie i akceptację. Czytelnicy ŻB sami pozostają z decyzją, na ile rozmowa z Żywą Książką zmieniła ich myślenie.

W tym roku w Mediatece...

Oczywiście nie zawsze będzie tak, że Żywa Książka i Czytelnik/czka zmienią zdanie o sobie nawzajem. Ale po rozmowie będą wiedzieli o sobie trochę więcej. I to właśnie może dopomóc w zrozumieniu drugiej strony, złapaniu innej perspektywy.

Żywa Biblioteka jest bezpłatna. Żywe Książki są wolontariuszami.

Przypadki chodzą po ludziach...

...i nieraz dają zaczątek różnym inicjatywom. ŻB właśnie tak się narodziła.

Ćwierć wieku temu przyjaciel kilku młodych ludzi z Kopenhagi został napadnięty. Ich reakcją było założenie stowarzyszenia „Stop Volden” – przeciwko przemocy. Jego lokalne działania były bardzo trafione i szybko uzyskało liczne grono sympatyków, co ważne – wród młodych ludzi.

W tym roku w Mediatece...

W 2000 r. Stop Volden zostało poproszone o przygotowanie wydarzenia, które przyciągnęłoby uczestników festiwalu muzycznego w duńskim Roskilde. Wśród pomysłów znalazł się taki, by ludzie mogli „się nawzajem wypożyczać” i w ten sposób poznawać, zmniejszając dzielący ich dystans i uprzedzenia. Wzięło w niej udział 75 Żywych Książek, m.in: Policjant, Polityk, Feministka, Grafficiarz, Kibic. 

Po tym, jak Żywa Biblioteka odbyła się na festiwalu w Roskilde, jej główny inicjator – Ronni Abergel zgłosił ją do Departamentu Młodzieży i Sportu przy Radzie Europy, a już w 2004 r. została uznana za oficjalną metodę edukacji o prawach człowieka, a dzięki podręcznikowi, wydanemu przez Radę Europy, trafiła do kilkudziesięciu krajów na świecie.