Profesor Zbigniew Osiński od urodzenia związany był z Poznaniem, tam też ukończył polonistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza. Jeszcze na studiach poznał Jerzego Grotowskiego i zafascynowała go działalność teoretyka teatru i twórcy metody aktorskiej. Profesor Osiński poświęcił Jerzemu Grotowskiemu wiele rozpraw, m.in. „Laboratorium Grotowskiego” (1978), „Grotowski i jego Laboratorium” (1980), „Grotowski wytycza trasy” (1993), „Teatr 13 Rzędów i Teatr laboratorium 13 Rzędów” (1997), „Jerzy Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty” (1998). Dziełem największym było jednak stworzenie programu naukowego Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu (obecnie Instytutu im. Jerzego Grotowskiego). Profesor Zbigniew Osiński kierował pracami ośrodka przez czternaście lat (1990-2004).
Obok twórczości Jerzego Grotowskiego profesora zajmowała także działalność m.in. Konrada Swinarskiego, Juliusza Osterwy, pisał o Teatrze Ósmego Dnia, „Gardzienicach”.
