Melomani z kolei zawdzięczają jej m.in. namówienie Andrzeja Markowskiego na objęcie stanowiska szefa wrocławskiej filharmonii, a bezpośrednim wynikiem tamtej decyzji dyrygenta była inauguracja stworzonego przez niego Festiwalu Muzyki Oratoryjnej i Kantatowej „Wratislavia Cantans” w 1966 roku.
Kim była Ewa Kofin?
Ewa Kofin była teoretykiem muzyki, publicystką, krytykiem i pedagogiem muzycznym. Studiowała teorię muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. W latach 1956-75 pisała recenzje muzyczne dla „Słowa Polskiego”, współpracowała też z „Ruchem Muzycznym” i „Odrą”. Od 1966 do 1972 roku sprawowała funkcję dyrektora Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia we Wrocławiu.
Wrocławski kompozytor Rafał Augustyn, niegdyś absolwent tej szkoły, wspominał Ewę Kofin w ubiegłorocznym tekście „Kompozytor i reszta” opublikowanym w „Ruchu Muzycznym”: „Prawdziwą „współczesność” poznałem właściwie dopiero na Warszawskiej Jesieni, na którą trafiłem ze szkolną wycieczką jako piętnastolatek. Ewa Kofin, publicystka dyrektorująca wówczas muzycznej szkole średniej, zabierała nas w wielki (z naszej perspektywy) świat – na konkursy Chopina i Wieniawskiego, a także na Jesień”.
Od 1973 roku Ewa Kofin wykładała w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego, a w latach 1982-1996 w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego. W Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego prowadziła lubiane przez studentów zajęcia poświęcone krytyce muzycznej. To dzięki jej staraniom na początku lat 90. władze Uniwersytetu Wrocławskiego zaprosiły prof. dr hab. Macieja Gołąba do reaktywowania studiów muzykologicznych na wrocławskiej uczelni.
Jest autorką wielu książek, m.in. „Muzyka telewizyjna” z 1980 roku (wydana wersja rozprawy doktorskiej napisanej pod kierunkiem prof. Zofii Lissy na Uniwersytecie Warszawskim), „Semiologiczny aspekt muzyki” (1991), „Muzyka wokół nas”, a także publikacji „Ich słowa”, zbioru wywiadów z artystami muzykami, które Ewa Kofin przeprowadziła na przestrzeni lat dla gazet i czasopism. Nakładem Narodowego Forum Muzyki ukazały się również dwa tomy historii festiwalu Wratislavia Cantans jej autorstwa.
