Kateryna Babkina uciekła z córeczką i mamą z Kijowa 25 lutego i 1 marca, po pięciu dniach podróży, przekroczyła granicę Polski, a wieczorem dotarła do Wrocławia. W zeszłym roku Babkina w stolicy Dolnego Śląska odebrała Literacką Nagrodę Europy Środkowej Angelus, którą otrzymała za powieść „Nikt tak nie tańczył, jak mój dziadek” w przekładzie Bohdana Zadury (wydaną przez Warsztaty Kultury) oraz zdobyła Nagrodę Publiczności im. Natalii Gorbaniewskiej.
Od dwóch lat laureatka lub laureat nagrody publiczności jest zapraszany na trzymiesięczną rezydencję pisarską we Wrocławiu. Kataryna Babkina miała przyjechać do Polski z córką w sierpniu tego roku. Ale wybuchła wojna. Wrocławski Dom Literatury na wiadomość o ucieczce autorki z bombardowanego Kijowa natychmiast przygotował mieszkanie rezydencyjne, w którym autorka zamieszka wraz z rodziną. Wrocław, jako miasto zrzeszone w Sieci Miast Schronienia (ICORN), bada również możliwości wpisania uciekających autorek i autorów ukraińskich na listę pisarzy uchodźców, co umożliwiłoby pobyt rezydencyjny we Wrocławiu nawet przez dwa lata. Oczywiście liczymy na to, że będą oni mogli wrócić do domu znacznie wcześniej.
Kateryna Babkina (ur. 1985 w Iwano-Frankowsku), ukraińska pisarka, dziennikarka, scenarzystka i menedżerka kultury. Ma na swoim koncie kilka tomików poezji, powieści, zbiorów opowiadań, książek dla dzieci, a także scenariuszy filmowych oraz sztukę „Hamlet Babylon”, wystawianą w Kijowie, Genewie i Wiedniu. Jej twórczość tłumaczona jest na angielski, czeski, francuski, hiszpański, niemiecki, szwedzki, rumuński, rosyjski i hebrajski. W Polsce poza nagrodzoną Angelusem powieścią „Nikt tak nie tańczył jak mój dziadek” nakładem wydawnictwa Warsztatów Kultury ukazały się jeszcze zbiór opowiadań „Szczęśliwi nadzy ludzie” (2017) oraz powieść „Sonia” (2018). Wszystkie te książki przełożył Bohdan Zadura.
