Biografię gramofonu można by zacząć od 1887 roku, choć już dziesięć lat wcześniej Thomas Edison skonstruował tzw. fonograf, za sprawą którego można było zarówno nagrać, jak i odtworzyć dźwięk. Potem tropem poszedł mniej znany ludzkości, choć wyjątkowo zaradny wynalazca Emil Berliner. Zamiast walców, jakich użył Edison, posłużył się płytą cynową albo szklaną pokrytą woskiem. Na nim igła rzeźbiła rowek. Nie ograniczył się tylko to prototypu, ale udoskonalał model z wielką pieczołowitością. Postanowił też założyć firmę fonograficzną (pierwszą na świecie!), a w 1898 roku także pierwszą tłocznię płyt nazwaną Deutsche Grammophon, która nie tylko przetrwała do dziś, ale jest jedną z najbardziej prestiżowych wytwórni skupiających wielkie gwiazdy muzyki poważnej.
Na wystawie „Od fonografu do gramofonu” w Muzeum Poczty i Telekomunikacji (ul. Zygmunta Krasińskiego 1) już od 10 stycznia do 10 marca obejrzymy przede wszystkim gramofony, począwszy od tych naprawdę zabytkowych (i nierzadko koronkowej roboty) z końca XIX wieku, a kończąc na słynnym krajowym produkcie. Mowa, rzecz jasna, o „Bambino”, gramofonie lampowym, który zrobił w Peerelu niewiarygodną wręcz karierę, bo był niewielki, przenośny (miał kształt nesesera) i można było z nim też podróżować. Historię gramofonu poznamy ze specjalnie sporządzonych tablic, a ciekawostką będą też… reklamy z gramofonem w roli głównej.
