Wink – premiera spektaklu choreograficznego Pauliny Pawłowskiej | W ramach festiwalu „Święto”

• Spektakl dostępny w obszarze poruszania, na miejscu będzie można skorzystać z pokoju wyciszenia, oferujemy również słuchawki wygłuszające.
• Treści wrażliwe i bodźce sensoryczne: nagość, przemoc (psychiczna i fizyczna), światło stroboskopowe, dym, głośna muzyka
• Od 18 lat

O spektaklu

Spektakl „Wink” to debiut Pauliny Pawłowskiej, będący zwieńczeniem jej dotychczasowej praktyki choreograficznej. Tematyka spektaklu dotyczy relacji zachodzących między spojrzeniem, seksualnością i władzą. Choreografia, rozwijana w dialogu między działaniami ruchowym Pawłowskiej i dwóch performerek – Jessyci R. Hauser i Katarzyny Salinger, kreuje tymczasowe, wielopodmiotowe ciało, które stopniowo przechwytuje spojrzenia ciekawskich obserwatorów/obserwatorek, i zwraca je ku nim samym. „Wink” – mrugnięcie, puszczenie oka – uwodzi niedopowiedzeniem. Może się za nim kryć zarówno zalotny gest, jak i odrażający sekret.

W spektaklu organem władzy jest oko, a narzędziem – spojrzenie. Osoba, która patrzy, staje się podmiotem, a obserwowany obiekt zamienia się w przedmiot. „Wink” opiera się na tej dynamice i przyspiesza aż do momentu, w którym pojęcia migotliwie zamieniają się miejscami, formują, by następnie rozpaść się w rozbłyskach światła. Patrzenie przestaje być neutralnym aktem. Ciała wzajemnie kształtują się wzrokiem, także ich skóra staje się organem patrzenia. Snują swoją opowieść z osobistych pragnień i marzeń sennych. Według Lacana ego jest symbolicznie powoływane do życia w chwili, gdy człowiek rozpoznaje swoje odbicie w lustrze – określa to, co nim jest, a zarazem to, czym nie jest. „Ja” – narracyjna fikcja wyrastająca z percepcji ciała – staje się nieuchwytnym podmiotem w osobliwym tańcu.

Spektakl „Wink” tworzą szorstkie dźwięki, stroboskopowe światła i zginające się ciała. Choreografia rozwija się na styku tańca i erotyki, tam, gdzie poza zasięgiem normatywnego spojrzenia ożywają odmienne strategie performowania seksualności, w różnym stopniu aktywowane autofikcją. Ujrzymy wśród świetlnych kolumnad sceny z klubów ze striptizem, ballroomowych kategorii Sex Siren czy przestrzeni BDSM. „Wink” przejmuje od nich impuls, tworząc własny, nieustannie przeobrażający się ruchowy pejzaż.

Premiera spektaklu jest dofinansowana przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego „Zamówienia Choreograficzne edycja 2025”, finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Produkcja

• Koncept, choreografia, performans: Paulina Pawłowska
• Kreacja i performans: Jessyca R. Hauser, Katarzyna Salinger
• Wsparcie dramaturgiczne, koordynacja intymności: Frida Giulia Franceschini
• Współpraca reżyserska: Klaudia Szott
• Muzyka: digital data
• Reżyseria światła: FE
• Identyfikacja wizualna: Gedvile Tamosiunaite
• Tekst kuratorski: Stefa Gosiewska
• Plakat: Mateusz Otulak
• Paznokcie: Camilla Inge Volbert
• Produkcja: Kolektyw Artystycznych Form Eksperymentalnych (KAFE)