Wystawa: Natalia LL, AD INITIUM

Tytuł wystawy odnosi się do „początku”. Po wielu dekadach sztuka Natalii LL wraca na Akademię. W tytułowym „ad initium” doszukiwać możemy się nie tyle powrotu do źródeł, bo te w przypadku młodej Natalii Lach były osadzone w domu rodzinnym, gdzie przy wsparciu rodziców, również pełnych twórczej pasji, mogła się rozwijać. Odnajdujemy tu powrót do początków – sztuki „profesjonalnej”. To właśnie wrocławska Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta (wtedy Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych) zmieniła młodą adeptkę sztuki w profesjonalną artystkę. I z tego okresu pochodzi najwcześniejsza praca na wystawie (1962) – Egzystencje I. Jest to jedno ujęcie z rozbudowanego cyklu, w którym Natalia uwieczniła swoich najbliższych. Nawiązująca do egzystencjalizmu i poetyki kina włoskiego praca, nagrodzona została na Ogólnopolskim Festiwalu Fotografii Studenckiej w Toruniu. To wydarzenie artystka uznała za początek swojej kariery.

Artystka na całe życie związała się z Wrocławiem, do którego przeniosła się właśnie na studia. Sama wystawa towarzyszy przyznaniu przez Akademię artystce tytułu Doktory Honoris Causa i mimo, że Natalia nie doczekała osobistego odebrania tego zaszczytnego wyróżnienia, to wierzymy, że poprzez umieszczenie jej sztuki w przestrzeni uczelni, choć na chwile jej myśl zawarta w pracach będzie z nami.

Można śmiało powiedzieć, że sztuka Natalii LL była opowieścią o jej życiu. Miały na nią wpływ otaczający ją świat, sztuka, kultura ale również aspekty osobiste jak choroby, radości i smutki. To wszystko odbijało się na sztuce Natalii, a w szczególności na jej autoportretach, wokół których zbudowaliśmy główną część wystawy: od nurtów konceptualnych, objawiających się poprzez rejestrowanie zastałej, często błahej rzeczywistości jak sen czy jedzenie, z kultową „Sztuką konsumpcyjną” (1972-1975), w której to artystka użyła modelek zmysłowo bawiących się jedzeniem tworząc z nich swoje alter ego; poprzez eksperymentowanie z konwencją erotyzmu, władzy w „Aksamitnym terrorze” czy zabawy z widzem w „Sztuce zwierzęcej”; na autoportretach dotyczących śmierci, choroby i przemijania kończąc, stworzyła swój własny świat, w którym poprzez sztukę mogła w pełni opowiadać o sobie.

Wystawa to również przegląd interdyscyplinarnej twórczości artystki. Od fotografii, która była jej ulubionym medium, przez film, działania o charakterze performatywnym, na rzeźbie kończąc.

Natalia LL napisała kiedyś, że „tylko w rzeczywistości sztuki stajemy się autentycznie niezależni, wolni"[1]. Można śmiało powiedzieć, że tej właśnie wolności artystka poświęciła całe swoje życie.