Jakie to amerykańskie! – cykl wykładów

Nowy autorski cykl wykładów Justyny Chojnackiej z Działu Grafiki i Rysunku Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

Podczas spotkań pod hasłem „Jakie to amerykańskie!” będzie okazja przyjrzeć się wybranym artystom tworzącym w USA. Niektórzy z nich są dziś powszechni znani, inni zaś powoli stają się bohaterami pieśni przeszłości. Wizyta w domu-studio słynnej amerykańskiej malarki, pełen brawury fotograf, który ocalił od zapomnienia wiele indiańskich plemion, przełomowa wystawa zorganizowana w 1925 roku przez fotografa i impresario Alfreda Stieglitza w Nowym Jorku czy źródła tzw. sztuki psychodelicznej – to kilka w proponowanych tematów. 

Harmonogram:

8.10, g. 12:00 – Z wizytą u Georgii O’Keeffe Odwiedzimy spaloną słońcem ziemię stanu Nowy Meksyk po to, by dotrzeć do niewielkiego miasta Abiquiú. To tam w 1945 roku słynna malarka kupiła opuszczoną hacjendę i odbudowała w stylu Indian Pueblo z suszonej cegły wypalanej na słońcu. Zwiedzimy dom, w którym żyła i tworzyła przez 40 lat oraz gdzie gościła innych słynnych amerykańskich artystów.

7.01, g. 12:00 – Tubylczy Amerykanie w obiektywie „Łapacza Cieni” Bohaterem wykładu będzie fotograf, który przez społeczność rdzennych Amerykanów obdarzony został przydomkiem „Łapacz Cieni”. Staniemy się na chwilę członkami załogi legendarnych ekspedycji Edwarda S. Curtisa, które ocaliły od zapomnienia wiele indiańskich plemion.

11.02, g. 12:00 – „Seven Americans” – śmiała wystawa Alfreda Stieglitza W marcu 1925 roku fotograf i impresario Alfred Stieglitz podjął się próby pokazania panoramy nowoczesnej sztuki amerykańskiej. Zgodnie z tytułem ekspozycji, w wystawie brało udział siedmiu artystów: Arthur G. Dove, Marsden Hartley, John Marin, Charles Demuth, Paul Strand, Georgia O’Keeffe i sam Stieglitz. Od 1925 roku sztuka amerykańska przebyła długą drogę, ale wystawa „Seven Americans” wciąż pozostaje ważnym rozdziałem w historii sztuki nowoczesnej USA.

11.03, g. 12:00 – Z wiedeńskich galerii na ulice San Francisco, czyli kilka uwag o źródłach tzw. sztuki psychodelicznej Co łączy wiedeńską secesję i amerykańską sztukę Ery Wodnika? Estetyka, która na dobre zagościła w grafice użytkowej tworzonej w środowisku artystów z San Francisco w drugiej połowie lat 60. XX wieku. Graficy związani z identyfikacją wizualną dzielnicy Haigh-Ashbury chętnie wykorzystywali m.in. motywy i tematy z dzieł Kolomana Mosera, Alfreda Rollera i innych twórców wiedeńskiej secesji czy niemieckiego Jugendstil.