W kościele pod wezwaniem trzech świętych: Doroty, Stanisława i Wacława, przy ul. Świdnickiej znajdują się już relikwie dwóch patronów. Pamiątki po św. Stanisławie od wieków obecne są w ołtarzu głównym . Fragment kości św. Doroty przechowywany jest w niewielkim, srebrnym relikwiarzu. Teraz kardynał Duka osobiście dostarczył relikwiarz z kością św. Wacława.
W środę podczas uroczystej mszy poświęcono relikwie trzeciego patrona świątyni.
Życie św. Wacława
Był synem księcia Wratysława i pogańskiej księżniczki Drahomiry. Po śmierci ojca, gdy chłopiec miał trzynaście lat, jego wychowaniem zajęła się babka, późniejsza święta Ludmiła, a nie matka, która wychowywała jego młodszego brata Bolesława. Około roku 925 Wacław rozpoczął rządy w kraju, wygnał z niego matkę i brata i rozpoczął proces ugruntowania chrystianizacji Czech. Wzrost znaczenia chrześcijaństwa i polityka Wacława skutkowała zależnością Czech wobec Cesarstwa Niemieckiego, co było sprzeczne z interesami części czeskiej elity, która popierała młodszego brata Wacława, Bolesława. Po latach Bolesław zaprosił Wacława na uroczystości świętych do Starego Bolesławca. Tam wywiązała się kłótnia pomiędzy braćmi. Ranny Wacław chciał schronić się w kościele, jednak zanim tam dotarł, zabiło go trzech rycerzy Bolesława: Tira, Česta i Hněvsa. Wkrótce potem Wacław został uznany za świętego jako męczennik.
Wrocławska świątynia symbolizująca trzech sąsiadów
Kościół pod wezwaniem św. Doroty, Stanisława i Wacława na początku był świątynia przyklasztorną. Jego patroni symbolizowali współistnienie Niemców, Czechów i Polaków na Śląsku. Po roku 1530 kościół i klasztor przejęli franciszkanie. Przejściowo (w latach 1534-1613) obiekt znajdował się pod zarządem miasta i urządzono w nim magazyny. Cesarz Maciej zwrócił klasztor franciszkanom, którzy wprowadzili się tam ponownie w roku 1615. W roku 1686 przebudowano gruntownie wnętrze kościoła w stylu barokowym. Barokowa przebudowa objęła również budynki klasztorne, dobudowano też nowe. Po kasacie zakonu w roku 1810 budynki przeszły znów pod zarząd miasta, od roku 1817 w dawnym klasztorze mieściło się więzienie. W roku 1852 więzienie przeniesiono do nowo wybudowanych obiektów, przy sądzie na Podwalu. Opuszczony klasztor niszczał, aż rozebrano go pod koniec XIX wieku. Na jego miejscu powstał dom towarowy Rudolfa Mosse oraz hotel Monopol.
Źródło: Wikipedia
