Najważniejsze informacje (kliknij, aby przejść)
Nawet w Mieście Stu Mostów niewiele zachowało się takich o nawierzchni i balustradach z drewna. Owszem, są drewniane kładki w parkach, ale poza nimi? Oprócz nich jest most Św. Klary, jeden z najstarszych w mieście.
Nowa nawierzchnia pomostu i balustrady z drewna dębowego
Klara, seniorka wśród mostów wrocławskich, po ponad dwudziestu latach od ostatniej naprawy doczekała się remontu kapitalnego. Prace ruszyły w pierwszych dniach sierpnia. Obecnie trwa ściąganie pomostu drewnianego i balustrad. Oczom naszym ukazała się konstrukcja stalowa. Zdejmowane są także balustrady.
Bez obaw. Drewno jak było, tak będzie. Nowa nawierzchnia i balustrady będą dębowe. Ich odtworzenie to jeden z najważniejszych etapów remontu. Kształt konstrukcji także będzie taki sam.
W obecnej formie most pomiędzy wyspami Bielarską a Słodową został odbudowany na początku lat dziewięćdziesiątych, ale Klara pamięta znacznie dawniejsze czasy. Pochodzi bowiem z roku 1799.
W nowej odsłonie zaprezentuje się w grudniu. Jakie zmiany ją czekają oprócz wymiany pomostu i balustrad?
Zakres remontu kapitalnego mostu Św. Klary
- wymiana belek stalowych obu przęseł na nowe dźwigary;
- oczyszczenie podpór z wapiennych zacieków, wykwitów oraz innych zanieczyszczeń;
- remont zwieńczenia podpór;
- zabezpieczenie antykorozyjne elementów ceglanych i stalowych;
- uzupełnienie zmurszałych cegieł;
- oświetlenie oznakowania żeglugowego.
Inwestycja kosztuje nieco ponad milion złotych. Jest finansowana ze środków naszej gminy. Prace nadzoruje Zarząd Dróg i Utrzymania miasta we Wrocławiu.
Na czas remontu most jest zamknięty. Na wyspę Bielarską wchodzi się teraz tylko kładką Żabią – od strony Nadodrza. Notabene ta wisząca, piesza kładka też ma nawierzchnię drewnianą. W 1975 roku zastąpiła drogowy most stalowy z roku 1911.
Święta Klara – duchowa córka św. Franciszka z Asyżu
Na koniec wspomnimy świętą Klarę z Asyżu – patronkę mostu, która urodziła się w Asyżu pod koniec XII wieku jako jedna z trzech córek pana z rycerskiego rodu. Dostała imię Klara, ponieważ jej brzemienna wtedy matka miała usłyszeć podczas modlitwy, że jej nienarodzona córka zabłyśnie jaśniej niż Słońce. Clara w języku łacińskim to jasna, czysta, sławna.
Nastoletnia Klara wsłuchiwała się w nauki Jana Bernardone – przyszłego św. Franciszka z Asyżu. Za jego wstawiennictwem wstąpiła do zakonu przy kościele św. Damiana. Dołączyła do niej siostra Agnieszka. Początkowo nazywano je paniami ubogimi, później – klaryskami. Siostry, otrzymując przywileje ubóstwa, nie mogły posiadać żadnej własności. Utrzymywała się z pracy swoich rąk.
Klara żyła w klasztorze przez 42 lata, oddając się wyczerpującym postom, umartwieniom i czuwaniom. Surowe życie doprowadziło do śmierci w sierpniu roku 1253.
Drogą wspomnień doszliśmy do zbiegu okoliczności. Wszak generalny remont jej mostu we Wrocławiu zaczął się właśnie w sierpniu.
