Jest emerytowanym nauczycielem fizyki, takim z duszą artysty i poety. – Mama była bibliotekarką, dużo czytałem, występowałem na akademiach szkolnych – wspomina pan Alfred.
Naturalne zatem było, że w czasie studiów związał się ze Studenckim Teatrem Literackim „Styl”, który w Opolu założył Jacek Grunwald. Pan Alfred wygrał razem z kolegami z tego teatru Ogólnopolski Konkurs Teatrów Studenckich, występowali we Wrocławiu na Festiwalu Teatru Otwartego. Odnosili sukcesy. Tego nigdy nie zapomniał. Radości tworzenia i bycia na scenie. W szkole, po studiach, gdy uczył fizyki, za bardzo nie miał czasu na działalność artystyczną. – A zresztą... nauczyciel jest trochę jak aktor – mówi z uśmiechem pan Alfred.
Przygoda z aktorstwem
Za to gdy przeszedł na emeryturę w 2006 roku, jedna twórczość goniła drugą. Najpierw pojawiły się role w paradokumentalnych programach telewizyjnych typu „Lombard” czy „Policjantki i policjanci”. Potem drugoplanowe role w serialach. – Zapisałem się do wrocławskich agencji aktorskich i one od czasu do czasu podsyłają mi oferty występów – tłumaczy pan Alfred.
Traktuje to jako fajną przygodę. Ma za sobą występy na scenie kameralnej Teatru Polskiego i w filmach Piotra Kucińskiego. – Grałem Eugeniusza Romera w „Atlasie niepodległości” i Jana Pawła II w filmie dokumentalnym „Zaczęły odrastać nam skrzydła” – wymienia senior. – Nie były to wielkie role, ale liczyła się frajda z pobytu na planie filmowym, zdobycie doświadczenia.
Zagrał koło 40 różnych ról. Ostatnio był na planie filmowym, na nocnych zdjęciach w zamku Książ. Kolejne występy pan Alfred ma z Chórem Apasjonata Uniwersytetu Trzeciego Wieku przy Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu.
– Śpiewać lubiłem zawsze, ale nawet nie wiedziałem, że jestem tenorem – śmieje się. Wspomina czas, gdy pracował jako nauczyciel w wiejskiej szkole. – Kupiłem wtedy flet piccolo i sam uczyłem się nut, założyłem z dziećmi nawet mały chór – opowiada pan Alfred.
Gdy zatem dostał propozycję, by dołączyć do Chóru Apasjonata, nie zastanawiał się wcale. Koncertują pod kierunkiem Bartosza Jugo w filharmoniach, na spotkaniach seniorskich i festiwalach.
Poetycka dusza
Wizytówką UTW przy Uniwersytecie Ekonomicznym jest Sekcja Haiku. Działa od ponad 10 lat i oczywiście nie mogło w niej zabraknąć pana Alfreda. – Pisałem białe wiersze i opowiadania – relacjonuje.
Pokazał swoją twórczość w Saloniku Poetyckim Trzech Muz przy ulicy Zawalnej we Wrocławiu. Spodobało się. Znalazł uznanie i wsparcie wśród innych autorów. Do Saloniku przychodzą osoby, które piszą i chcą się w swoim pisaniu rozwijać, a także dzielić się nim z innymi. Wśród uczestników są stali i wierni bywalcy, wciąż pojawiają się też nowi miłośnicy i twórcy poezji. „Nie ma tu znaczenia wiek, płeć, światopogląd, poglądy polityczne czy poetycki staż i upodobania. Każdy z nas pisze inaczej – cieszymy się z tego, bo to pozwala stale poszerzać poetyckie horyzonty, otwierając się na różne style pisania, a co najważniejsze: przełamywać schematy w pisaniu i myśleniu” – zapraszają twórcy Saloniku.
Pan Alfred wydał osiem tomików poetyckich, zdobył wiele nagród. Na jeden z wieczorów autorskich przyszli członkowie Sekcji Haiku UTW. Namówili autora nie tylko na spróbowanie swoich sił w haiku, ale także, by zapisał się do Chóru Apasjonata. Oba pomysły okazały się trafione w dziesiątkę. – Haiku klasyczne składa się z trzech wersów i 17 sylab – tłumaczy pan Alfred.
Taka krótka forma bardzo mu odpowiada. – Można tworzyć w każdych okolicznościach – twierdzi.
Niedawno jechał autobusem do Krakowa. Padał deszcz, góry widniały w oddali. I powstało haiku „W jesiennym deszczu; Góry i Chmury; Zjednoczone”. – Zapisałem od razu w telefonie – pan Alfred z chęcią korzysta z nowoczesnych nośników. Jest bardzo aktywny na facebooku, gdzie często w poetycki sposób opisuje wyprawy w góry czy inne miejsca. W telefonie zapisuje także czasami teksty piosenek.
Król Alfred
To jego nowa pasja – piosenka poetycka. Muzykę piszą koledzy, on śpiewa swoje utwory. Miał już kilka autorskich występów z kabaretem „Odłam”. Z nim łączą go od niedawna nie tylko występy. Z Krystyną Setą, która jest członkinią kabaretu, zostali w tym roku wybrani parą królewską wrocławskich seniorów. Króla Alfreda i królową Krystynę można spotkać na festynach seniorskich, wystawach, występach. Tytuł zobowiązuje i noszą go z radością i godnie.
Pan Alfred podkreśla, że radość sprawia mu jeszcze jedna aktywność, może nie tak artystyczna, ale za to jaka smaczna. Razem z żoną Danutą zagospodarowują dary z ogródka. Weki z pomidorami, keczupem, grzybkami, jabłkami na jabłecznik robią całą jesień. Wino nastawiają w gąsiorach.
– Trzeba działać, nie ma co siedzieć na kanapie – apeluje do seniorów pan Alfred. Można go podawać jako wzorowy przykład. Wstaje o 4-5 rano. Obowiązkowo spaceruje codziennie nad Odrą, przegląda w internecie wiadomości i potem zajmuje się artystyczną twórczością. Nuda? Nie zna takiego słowa.
Weronika Kita
