Tytuł krążka to po prostu „First Album” (Pierwszy album), na okładce zdjęcie faceta pod krawatem z rozcapierzonymi palcami gotowymi zaatakować klawiaturę. Szturm jest wyjątkowo udany, bo krakowski pianista wchodzi na scenę jazzową od razu z impetem, pokazuje że ma talent, jest konsekwentny i dobrze dobiera sobie muzycznych partnerów. Trzech muzyków, z którymi nagrał płytę, czyli perkusista Dawid Fortuna, saksofonista Marek Pospieszalski i kontrabasista Max Mucha, mogłoby zostać jego rodziną, porozumienie jest perfekcyjne, instynktowne.
W książeczce dołączonej do „First Album” Kuba Płużek zaznacza, że jego kompozycje są oparte na autentycznych historiach, w rozmowach podkreśla, że otwierający krążek świetny, motoryczny i zarazem niepokojący „Ciążownik” zainspirowały wydarzenia z jego życia. Ale to tylko jeden z możliwych sposobów odczytania znakomitego debiutu pianisty. Nie trzeba koniecznie zgłębiać biografii, aby docenić świetną muzykę, zwłaszcza że nie pozostawia słuchacza obojętnym ani na chwilę. Płużek wie, jak skupić uwagę, stopniować napięcie (posłuchajcie preludium do utworów „Cyna” i „Pewelka”), zaskakiwać ciekawymi rozwiązaniami, nie boi się, że będzie za trudny, zbyt hermetyczny, może dla znawców. Jest młody, ale przekonany dokładnie o tym, co chce w jazzie zdziałać i z czyim wsparciem – świetnego teamu (perkusista Dawid Fortuna wyrasta na głównego sparingpartnera). Jedyną wątpliwość można mieć tylko z powodu skromności Płużka, chciałoby się go posłuchać więcej na tej płycie, nawet kosztem ograniczenia saksofonu, basu. Niech pianista tyle nie dialoguje, mniej kontrapunktuje. Niech wyjdzie na prowadzenie.
Debiutancki krążek Kuby Płużka wydał wrocławski V Records, a nagrań dokonano w Warszawie w październiku 2012 roku. To półtora roku temu. Czekamy z niecierpliwością na następną płytę. Pierwsze lody zostały przełamane.
Magdalena Talik
