– Na parterze budynków będą znajdowały się lokale handlowo – usługowe. Na poziomie -1 w narożnym budynku zlokalizowane będzie centrum konferencyjne z trzema profesjonalnie wyposażonymi salami – wylicza Paweł Boczar negocjator ze spółki CBRE, która zajmuje się komercjalizacją budynków.
Łącznie budynki będą dysponować 6000 mkw. powierzchni na sześciu kondygnacjach. Na wyższych piętrach znajdą się biura.
– Ozdobą obiektu będzie doświetlone z góry wewnętrzne atrium z odrestaurowaną cegłą klinkierową oraz panoramicznymi windami. Uroku budynkowi doda dziedziniec wewnętrzny, pomiędzy Teatrem Kameralnym a Mediateką, gdzie została wymieniona nawierzchnia – mówi Paweł Boczar.
Gruntowny remont
W ramach inwestycji został przeprowadzony generalny remont obu budynków. Odnowione zostały elewacje, wymienione zostały wszystkie instalacje, a w budynku dawnej szkoły również wszystkie stropy. Na powierzchni biurowej zainstalowana została podłoga podniesiona, pod którą możliwe będzie rozprowadzenie instalacji elektrycznej i komputerowej bez konieczności rozprowadzania jej w ścianach.
Remont budynków rozpoczął się w lipcu 2013 roku. Prace potrwają do końca października, a do użytku budynki zostaną oddane w maju 2015 roku. Obecnie trwają już rozmowy z kilkoma, potencjalnymi najemcami. Wykonawcą prac jest Budimex.
Szklany Dom vel. St. Hieronimus
W 1910 r. istniejącą na działce pięciokondygnacyjną kamienicę kupił Julius Schottlaender z zamiarem budowy domu handlowego. W 1911 r. jednak zmarł, a budowę kontynuował jego syn Paul. Prace ukończył w 1913 r. Koszt inwestycji wyniósł 380 tysięcy marek. Dom handlowy mieścił pięć lokali sklepowych z niezależnymi wejściami z ulicy, galerię sztuki, na piętrze popularną kawiarnię Cafe Palais, zaś na najwyższych kondygnacjach mieszkania służbowe. Budynek wówczas był nazywany „St. Hieronimus”, stąd obecna nazwa centrum. Uważany za jeden z najelegantszych domów towarowych w mieście. Po wojnie był własnością Uniwersytetu Wrocławskiego i znajdowały się tu m.in. akademiki i instytuty Wydziału Nauk Społecznych uczelni. W latach 90-tych XX w. budynek kupił Zbigniew Grycan wraz z żoną.
Dawne Gimnazjum na Międzymurzu
Budynek szkoły, wzniesiono w latach 1823-1825 według projektu architekta Tschecha. Powstał w miejscu dawnych murów miejskich, które rozebrano w 1807 roku. Początkowo mieściło się tu Gimnazjum św. Elżbiety. W 1909 r. kamienica podwyższona została o jedno piętro z półkoliście zamkniętymi oknami. Podczas adaptacji do funkcji edukacyjnej wewnątrz budynek stracił historyczny charakter m.in zniknęła klasycystyczna dekoracja. Gimnazjum przetrwało II wojnę światową. Do lat 90. XX w. mieścił się tu Zespół Szkół Włókienniczo-Odzieżowych. W roku 1997 powódź sięgnęła dolnych kondygnacji budynku. W roku 2003 obiekt stał się siedzibą Dolnośląskiej Wyższej Szkoły Służb Publicznych „Asesor”.
Miłosz Turowski
