Edyta Stein (12 X 1891 - 9 VIII 1942) filozof i pedagog, święta i męczennica Kościoła katolickiego, patronka Europy. Urodzona we Wrocławiu jako 11-te dziecko pobożnej żydowskiej rodziny. Studiowała filozofię, historię i germanistykę na uniwersytetach we Wrocławiu, Getyndze i Fryburgu. W wieku 31 lat przeszła na katolicyzm. 10 lat później wstąpiła do zakonu karmelitanek i przyjęła imię - Teresa Benedykta od Krzyża. 2 sierpnia 1942 r. aresztowana przez Gestapo w klasztorze karmelitanek w Echt, przewieziona do obozu Westerbork, a następnie do obozu w Auschwitz - Birkenau, gdzie zginęła w komorze gazowej 9 sierpnia 1942 roku. W 1987 r. Teresa Benedykta od Krzyża została beatyfikowana przez Jana Pawła II, a 11 lat później - 11 października 1998 r. - kanonizowana.
Europejka kochająca swoją niemiecką ojczyznę, a jednocześnie cierpiąca z powodu nazistowskiego reżimu. Żydówka i chrześcijanka, czytelny znak dla ludzi poszukujących prawdy oraz symbol porozumienia między narodami i religiami.
I stało się przewidziane przez Najwyższego
dopust Boży kara za grzech świata
wszystkie skarby Śląska krajobrazy
i ludzie znikający za horyzontem
Wrocławia Lublińca Gliwic
wspomnienia rodzinne
pamięć siostry Róży
z kim była przez te dni w wagonie
czy modlili się po niemiecku po łacinie
holendersku a nawet po hebrajsku
cały psalm dwudziesty drugi
od pierwszych „dlaczego dlaczego”
aż po wyznanie „Pan to uczynił”
jeszcze jedno „amen” z Nazaretu
jeszcze „Abba” z Gethsemani
jeszcze „pragnę”
Znacie drogę, dokąd Ja idę… (J 14,4)
Historia spisana ogniem na kamieniu
we wszystkich językach ziemi
streszcza się w kilku wersetach
szeptanych zmęczonym głosem
dudnienie żelaznych kół i wagonów
nie zagłusza płaczu i rozmów
o rzeczach najprostszych
o możliwości bytu
o nadziei ratunku
o życiu
Kiedy przyszedł świt
we mgłach nad Oświęcimiem
wyrosła przedziwna budowla
ni dom ni brama jak drogowskaz jakiś
bez napisu i nazwy tego miejsca
porządek baraków dziedzińców wieżyczek
architektura najnowszego gotyku
koniec torów bez powitania
ludzie w mundurach i psy
słowa w znajomym języku
o niepotrzebnym bagażu
i porządku ostatniej drogi
i nagła nagość
Poruszenie wyobraźni
średniowiecznych wizji sądu
już bez krzyża i Chrystusa
bezradność i milczenie
co może być bardziej pierwotne
niż ciało odsłonięte o poranku
kłamstwo o czystości
o nowym początku
nie wymaga argumentów
został tylko puls
w skroniach i spojrzenie
Nie ma słów
w godzinie umierania
to nie wojna i działanie
w nowoczesnej komorze gazowej
w mroku gęstniejącej ciszy
narasta niepokój jak długo
potrwa zatruwanie zabijanie
pierwsze omdlenia i jęk bólu
nieprzytomność i upadek
wejście w światło
Bez opłakiwania
bez całunów mandylionów
niesione ciała na stos do pieców
uwijają się jak opętani rzemieślnicy piekła
to nawet nie demony zwykli ludzie na dnie otchłani
tak miało wyglądać całopalenie ciałopalenie Izraela
Aż się nie chce wierzyć
ile aniołów zmieści się na czubku zapałki
nie do policzenia
drobiny prochów zbieranych po ludziach
życiodajne minerały
nad brzegiem dobrej rzeki
zakwitną tu jeszcze
wiosną kwiatami
Żniwo wielkie żniwo wielkie
słów zasianych od początku świata
słów zbieranych pod drzewem żywota
Ezechiel przebudzony nad Doliną Sądu
Jan uniesiony nad miastem niezbudowanym
panna doktor siostra od Krzyża
stoi pośród miliona świadków
i powtarza cierpliwie za Hiobem
„ja wiem wybawca mój żyje
na ziemi wystąpi ostatni”
Siostro Tereso Benedykto od Krzyża
razem z wszystkimi gwiazdami nad Karmelem
razem ze Świętym Janem Pawłem z Krakowa
uśmiechnij się nad kościołami całej Europy
zapukaj do wszystkich synagog nie omiń meczetów odezwij się w salach wykładowych w sieciach i na placach
daj się rozpoznać niewierzącym i nie pojmującym opowiedz o Bogu i o tym co Jego jest
i stań przy krzyżu wysoko pod niebem
módl się za nami w godzinę śmierci
módl się w godzinę narodzin
módl się teraz
W ogniu nad stolicą świata
Tak do niedawna mówiono o Paryżu
Spala się cywilizacja budowana wokół krzyża
Burzona przeciw krzyżowi
Upada kamień na kamieniu
Przetrwała tylko korona
Ukrzyżowanego
Opowieść o kobiecie
fascynującej kolejne pokolenia
nie kończy się akademicką syntezą
rozwija się w historiach kolejnych sióstr
karmelitanek milczących wobec Obecnego
a On powtarza swoje wszechmocne zaproszenie „błogosławiona jesteś moja panno wybrana zaślubiona poprowadzona
aż do kresu do paschalnego poranka”
Nie będzie spisana ostatnia książka
o krzyżu i Ukrzyżowanym
mądrość zatrzymania w pół słowa
w sercu modlitewnej ciszy
polega na trwaniu w pierwszej decyzji
„jestem Twoja dokądkolwiek pójdziemy”
Zapraszamy mieszkańców Wrocławia, a szczególnie Ołbina na obchody 80. rocznicy śmierci Edyty Stein 8 sierpnia 2022 roku.
Już 14 sierpnia o godzinie 20:00 w niecodziennej scenerii ołbińskiego podwórka będziemy mogli obejrzeć spektakl „Alejchem Szalom” lublinieckiego Teatru po Pracy. Wydarzenie jest organizowane w ramach Roku Edyty Stein.
Międzynarodowa trasa koncertowa „Gwiazda Europy” to podróż poprzez polskie, niemieckie, holenderskie i francuskie miasta związane z Edytą Stein znaną jako św. Teresa Benedykta od Krzyża, patronka Europy. Dzięki koncertom możliwe będzie doświadczenie piękna muzyki inspirowanej tekstami biblijnymi.
Rok Edyty Stein – obchodzony we Wrocławiu w 2022 roku – to szczególny czas dla refleksji o historii naszego miasta. Historii z jednej strony pięknej, a z drugiej – dramatycznej i pouczającej. To okazja zarówno do nowych odkryć, jak i do spotkania oraz dialogu.
Ja, Edyta Stein, córka zmarłego kupca Zygfryda Steina i jego żony Augusty, z domu Courant, urodziłam się we Wrocławiu 12 października 1891. Jestem obywatelką pruską i Żydówką.
Dębowe schody zaskrzypiały cicho. Choć ciemność nocy jeszcze na dobre nie ustąpiła, dla rodziny Steinów był to znak, że zaczyna się kolejny dzień. Domownicy dobrze rozpoznawali odgłosy ciężkich kroków matki. Augusta Stein, chcąc ogarnąć liczne obowiązki, każdego ranka wstawała jako pierwsza. Prowadzenie domu, troska o siódemkę dzieci i kierowanie przedsiębiorstwem wymagały wielkiej dyscypliny i poświęcenia. Augusta wierzyła jednak, że z Bożą pomocą jest w stanie udźwignąć wiele
Zapraszamy na wirtualne zwiedzanie Wrocławia. W tym odcinku wyruszymy "Śladami św. Edyty Stein, patronki Europy ". Opowiada Sebastian Bagiński.
Wirtualna Noc Muzeów, 15-17 maja 2020 r.
Zwiedzający Dom najczęściej pytają o to, czy zachowały się jakieś oryginale elementy jego wyposażenia z czasów gdy żyła w nim Edyta Stein. Odpowiedź brzmi tak – zachowały się – są to dwa meble: komoda i biblioteczka. Kryją one w sobie niezwykle ciekawą historię, ponieważ zanim stały się eksponatami Domu Edyty Stein odbyły daleką podróż aż za ocean do Stanów Zjednoczonych.
Listy ceramiczne są pamiątką pierwszej wizyty członków rodziny Stein w rodzinnym domu. 26 czerwca 1995 roku przyjechała z Kalifornii siostrzenica Edyty Stein - Susanne Batzdorff, córka ukochanej siostry Erny, urodzona w domu przy ul. Nowowiejskiej 38 w 1921 roku. Po 56 latach odwiedziła swoje rodzinne miasto Wrocław wraz z mężem Alfredem, synami, synową i wnukiem.
Orzeczenie Edmunda Husserla na temat dysertacji Edyty Stein i wniosek o dopuszczenie jej do egzaminu ustnego.
List napisany we Wrocławiu 16.08.1916 roku przez Edytę Stein do Fritza Kaufmanna.
List z życzeniami bożonarodzeniowymi nadany przez Edytę Stein w Fryburgu 13.12.1916 roku do Fritza Kaufmanna.
List Edyty Stein napisany w Fryburgu 12.01.1917 roku do Fritza Kaufmanna.
List Edyty Stein do doktora Maxa Schelera z prośbą o artykuł. Napisany w Getyndze 04.04.1918 roku.
Pismo polecające Edyty Stein napisane przez Edmunda Husserla 06.02.1919 roku.