Uzasadnienie

U schyłku PRL-u wzdłuż ciągu ulicy Olszewskiego (po jej północnej stronie), na odcinku od b. zajezdni tramwajowej DĄBIE do pętli tramwajowej na BISKUPINIE (do ul. Norblina), biegła przyzwoita trasa spacerowa, która dla potrzeb niniejszego projektu nazywam „deptakiem”. Gdy chodzi o infrastrukturę techniczną (torowisko tramwajowe, perony na przystankach, wiaty, chodniki) ta część miasta Wrocławia jest wyjątkowo zaniedbana. Szczególnie zaniedbany, wręcz w ruinie, jest ów – niegdyś ładny – deptak. Niniejszym występuję z wnioskiem o odbudowę tego deptaka, przynajmniej w miejscach, w których zniszczenia są największe. Będzie to jeden z pierwszych kroków przywracania urody tej pięknej niegdyś części Wrocławia.
Od nowa trzeba by przemyśleć przebieg deptaka w pobliży b. zajezdni tramwajowej, gdzie (w dwóch miejscach) deptak przecina się z torowiskiem tramwajowym (nieczynnym już, ale nadal stanowiącym utrudnienie w ruchu pieszym). Od Zajezdni do ul. Aleksandra Kosiby deptak jest praktycznie całkowicie zniszczony, miejscami są odcinki dzikiej ścieżki, błotnistej po deszczu. Tuż za (gdy idziemy na wschód) przystankiem tramwajowym Chełmońskiego/Kazimierska, na deptaku powstał „chwilowo” parking (ściślej: parking wchłonął kilkadziesiąt metrowy odcinek deptaka) – i ten stan trwa już od kilkunastu lat. Dziś piechur musi slalomem mijać zaparkowane samochody. Oczywiście deptak koniecznie powinien być przywrócony ruchowi pieszemu.
Na samym końcu projektowanego deptaka, tj. od ul. Spółdzielczej do ul. Norblina, deptak jest dziś zaniedbaną „drogą polną”. Po odnowieniu deptaka, ten szczególnie odcinek odzyska dawną urodę lokalnego małego parku.
Więcej szczegółów – na załączonnych fotografiach (zamienionych na pliki PDF.)
[...]