Uzasadnienie

Rondo Reagana sprawdza się, w zasadzie bez zastrzeżeń, jako rozwiązanie upłynniające ruch kołowy w tym rejonie, jednak jako punkt przesiadkowy dla pasażerów masowej komunikacji miejskiej jest koszmarną porażką, która powinna przez dekady śnić się projektantom (i/lub autorom założeń projektowych). Jezdnia, tory, chodniki - wszystko na jednym poziomie, jak przed stu laty. Przystanki tramwajowe/autobusowe przed i za Rondem (we wszystkich kierunkach, z wyjątkiem ul. Piastowskiej) mają perony, ułatwiające życie ludziom starszym, niepełnosprawnym, matkom z wózkami. Rondo jest haniebnym wyjątkiem. Starsi ludzie zwykle wysiadają/wsiadają jeden przystanek przed lub za Rondem - łatwiej im przekuśtykać kilkaset metrów, niż na Rondzie pokonać prawie pół metrową wspinaczkę na pokład tramwaju/autobusu, lub zejść z tej wysokości. Zdarzają się - i to jest najkoszmarniejsze! - desperackie skoki inwalidów na wózkach – z wysokiego (zwykle) pokładu na chodnik Ronda. To wręcz grozi śmiercią tych nieszczęsnych ludzi. Zdarzają się przypadki niemal zmiażdżenia zamykanymi drzwiami matki z dzieckiem przy ich wysiadaniu. (Matka nie nadąża z wyprowadzeniem dziecka, nieuważny kierowca/motorniczy, dyscyplinowany światłami i rozkładem, zamyka i rusza przedwcześnie; examplum: linia C, 19.01.2015, godz. 16.30.) Zignorowanie problemów osób dźwigających wyjątkowo ciężkie trudy życia jest krzyczącą hańbą odpowiedzialnych służb miejskich. (Nb. z arogancją i wyższością "pouczających" nieporadnego pasażera, błagającego o przebudowę (!!!) ledwie co oddanego Ronda.)
Proszę również o rozważenie możliwości stworzenia naziemnego przejścia Rondo - przystanek jedynki (w kierunku Biskupina). Skomunikowanie tych dwóch punktów nie jest tak proste, jak utrzymują zainteresowani zachowaniem status quo.
[...]