Wezmą udział w cyklu Mistrzowie Kina Europejskiego stworzonym w związku z Europejską Stolicą Kultury Wrocław 2016. W jego ramach na festiwalu zaprezentuje się dziesięciu twórców, a dwóch z nich (Nanni Moretti i Victor Erice) będzie miało retrospektywę swojej twórczości.
To niebywała okazja, by spotkać wybitnych reżyserów, bo każdy z nich poprowadzi mistrzowskie lekcje kina pokazując przynajmniej po dwa filmy swego autorstwa i jeden europejski film-inspirację.
Nanni Moretti to autor filmów, w których splatają się polityka, absurdalny humor i wątki autobiograficzne. Jego pełnometrażowym debiutem okazał się zrealizowany w 1976 roku „Jestem samowystarczalny”. Pięć lat później za film „Złote sny” otrzymał Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Wenecji. Walka z rakiem stanowi jeden z centralnych motywów nakręconego w 1993 roku „Dziennika intymnego”, który otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię w Cannes. Osiem lat później Moretti triumfował na tym samym festiwalu za sprawą „Pokoju syna”. Moretti nie tylko staje za kamerą, lecz także występuje w swoich filmach jako aktor.
Zobaczymy też filmy czołowego twórcy baskijskiego kina Víctora Erice, reżysera jednego z najważniejszych filmów w historii kina hiszpańskiego „Duch roju” (1972). Studiował w Madrycie najpierw prawo i nauki polityczne, a potem reżyserię, którą ukończył w 1963 roku. Jeszcze w czasie studiów zajął się produkcją telewizyjną i podjął współpracę jako krytyk filmowy z czasopismami „Nuestro Cine” i „Cuadernos de Arte y Pensamiento”. Długo pracuje nad swoimi dziełami, po „Duchu roju” nakręcił bowiem zaledwie dwie produkcje pełnometrażowe i kilka krótkometrażowych włączonych w zbiorowe projekty, m.in. prezentowane w polskich kinach „10 minut później: trąbka” (2002) i „Centro Histórico” (2012).
Wśród zaproszonych twórców znalazł się też nestor hiszpańskiej kinematografii Carlos Saura. Absolwent reżyserii filmowej na uniwersytecie w Madrycie, gdzie studiował także inżynierię i dziennikarstwo. W 1959 zrealizował dokument „Niedzielne popołudnie”. Następnie nakręcił łączący tradycję dokumentalną i fabularną dramat „Los golfos”, a w 1966 roku filmem „Polowanie” rozpoczął wieloletnią współpracę z producentem Elíasem Querejetą, która zapewniła mu względną swobodę twórczą w czasach dyktatury generała Franco. W okresie tym reżyser tworzył głównie dramaty psychologiczne i rodzinne, w sposób zakamuflowany odnoszące się do sytuacji politycznej na Półwyspie Iberyjskim. Jest też mistrzem filmów taneczno-muzycznych jak „Carmen”, „Salome”, „Krwawe gody”.
Do Wrocławia przyjedzie też Agnieszka Holland, jedna z najbardziej rozpoznawalnych na świecie polskich reżyserek. Pokaże m.in. „Kobietę samotną” i „Całkowite zaćmienie”.
Spotkać będzie można jednego z najbardziej znanych czeskich reżyserów Petra Zelenkę. Twórca „Guzikowców” przedstawi polskiej publiczności m.in. „Braci Karamazow” i swój najnowszy film „Zagubieni”.
Uznana eksperymentatorka niemieckiego kina Ulrike Ottinger. Niezwykła artystka i reżyser studiowała w Monachium, lata 60. ubiegłego wieku spędziła w Paryżu. Mieszka w Berlinie, gdzie założyła własną firmę produkcyjną. W 1973 roku zrealizowała też pierwszy dokument – „Lacoon i synowie”, a pięć lat później nakręciła surrealistyczny pełny metraż „X – absolutna władczyni”, w którym wystąpiła ikona undergroundu Tabea Blumenschein z grupy Die Tödliche Doris. W latach 80. zajmowała się również scenografią teatralną, m.in. do sztuk Elfriede Jelinek, której Pożegnanie wystawiła w 2000 roku na deskach Berliner Ensemble. Na oryginalną, interdyscyplinarną twórczość Ottinger składają się zarówno dokumenty, jak i filmy fabularne oraz eksperymentalne, są to często poszukiwania artystyczne na pograniczu tych form
Austriaczka Jessica Hausner jako reżyserka zadebiutowała w 2001 roku pełnometrażową fabułą „Lovely Rita”, będącą portretem młodej dziewczyny uwięzionej w skomplikowanej sieci rodzinnych relacji. Film przyniósł jej zainteresowanie widzów i środowiska filmowego oraz nominację do Prix Fassbinder – nagrody przyznawanej przez Europejską Akademię Filmową odkryciom roku. Kolejne jej produkcje prezentowane były premierowo w sekcji Un Certain Regard na festiwalu w Cannes, a w 2016 roku Hausner dołączyła do jury tej sekcji. Jej najbardziej utytułowanym dziełem pozostaje „Lourdes”, docenione na festiwalach w Wenecji (nagrody FIPRESCI, SIGNIS oraz Nagroda im. Sergio Trasattiego), w Warszawie oraz podczas rozdania nagród LUX i szwedzkich Złotych Żuków. Filmy Hausner wyróżnia niezwykła dbałość o kompozycję kadrów, precyzyjnie budujących narrację o wielu znaczeniach.
Swoją wizję kina zaprezentują też drążąca postkolonialne grzechy Francji Claire Denis. Już w debiutanckiej „Czekoladzie” (1988) sięgnęła po tematykę konfliktów międzyrasowych i międzykulturowych – szczególnie jej bliską ze względu na dzieciństwo, które jako córka kolonialnego urzędnika spędziła w Afryce. Problem kolonializmu oraz nierówności w dostępie do dóbr i edukacji stał się jednym z lejtmotywów jej twórczości.
Z widzami spotka się Andriej Konczałowski. W latach 60., podobnie jak jego brat Nikita Michałkow, postanowił zostać filmowcem. Podczas studiów w pracowni Michaiła Romma we WGIK poznał Andrieja Tarkowskiego, z którym współpracował jako scenarzysta. Reżyserskim debiutem Konczałowskiego był „Pierwszy nauczyciel” (1965), adaptacja powieści Czingiza Ajtmatowa. Był to początek jego inspiracji twórczością rosyjskich klasyków: ekranizował Turgieniewa (Szlacheckie gniazdo) czy Czechowa (Wujaszek Wania). Po realizacji gorąco przyjętej w Cannes epopei „Syberiada”(1978) zdecydował się pozostać na Zachodzie, gdzie pracował m.in. z Maxem von Sydowem, Glenn Close, Nastassją Kinski, Whoopie Goldberg czy Sylvestrem Stallone’em. Na początku lat 90. Konczałowski wrócił do Rosji, a stworzone tam filmy przyniosły mu uznanie na festiwalach w Berlinie (Wewnętrzny krąg), Cannes (Kurka Riaba) czy Wenecji (Dom wariatów, Białe noce listonosza Aleksieja Triapicyna).
Ponownie do Wrocławia przyjedzie twórca rumuńskiej nowej fali Cristian Mungiu (laureat złotej Palmy w Cannes za „4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni”, 2007) który pokaże swój najnowszy film „Egzamin” (2016), uhonorowany niedawno w Cannes nagrodą za najlepszą reżyserię.
16. Międzynarodowy Festiwal Filmowy T-Mobile Nowe Horyzonty
Spektakl / Opera / Wydarzenie kinowe / Fabularny / Hip hop / Obyczajowy / W klubie / ESKKino Nowe Horyzonty