Podium Auli Leopoldyńskiej jest gęsto zastawione rusztowaniami, wygląda jak młody las. Od dołu widok na sufit zasłania podest z desek. Remont części barokowej sali rozpoczął się w lipcu. – Zabytkowa XVIII-wieczna aula to jedna z najpiękniejszych sal na świecie. To skarb, który powinniśmy pielęgnować – mówił prof. Adam Jezierski, rektor Uniwersytetu Wrocławskiego, na wtorkowym spotkaniu i prezentacji postępów prac.
Renowacja podium to drugi etap wielkiego remontu Auli Lepoldyńskiej. W 2014 r. na renowację i wzmocnienie stropu wydano 900 tys. zł. Koszt odnowienia podium oszacowano na blisko 870 tys. zł. Po podium konserwatorzy przejdą na drugi koniec sali – zajmą się balkonem, centralna część pomieszczenia zostaje na koniec. Na remont całej Auli uczelnia wyda ok. 7-8 mln zł.
Pieniądze na pierwsze etapy remontu za pośrednictwem Fundacji Uniwersytetu Wrocławskiego przekazało uczelni miasto Wrocław. - Miasto ma program związany z konserwacją zabytków, który jest konsekwentnie realizowany, objął już 110 kamienic i wiele, wiele zabytków – mówi wiceprezydent Adam Grehl. - Ale gmach główny Uniwersytetu i Aula Leopoldyńska to perła w koronie wrocławskich zabytków.
Wiceprezydent Wrocławia zapowiedział, że miasto wspólnie z uczelnią zabiegać będzie o fundusze na realizację kompleksowego remontu wnętrza, m.in. z programów unijnych.
Prace w Leopoldium odbywają się pod nadzorem miejskiej konserwator zabytków. – To wyjątkowo trudne zadanie, bo materiał jest zróżnicowany, pracują tu specjaliści od konserwacji malowideł, rzeźby, sztukaterii i drewna – podkreśla Katarzyna Hawrylak-Brzezowska.
O wyzwaniu jakie stanęło przed konserwatorami opowiadał dr Łukasz Krzywka, pełnomocnik rektora UWr ds. ochrony zabytków. Aula nazwana ku czci cesarza Leopolda I została wzniesiona w latach 1728-1732. Pierwszy remont po zniszczeniach po wojnach śląskich przeszła już w 1788 roku. Potem konserwatorzy jeszcze kilkanaście razy rozkładali się w barokowym wnętrzu – po raz ostatni w latach 70. XX wieku. – Niektóre elementy wystroju pojawiły się po kolejnych konserwacjach. Można to ustalić na podstawie dokumentacji fotograficznej – mówi dr Krzywka. Najstarsze zdjęcia Auli pochodzą z końca XIX wieku. Najwartościowszy jest zbiór diapozytywów Rudolfa Jaguscha z 1944 roku. To kilka tysięcy barwnych fotografii barokowego wnętrza.
Dr Łukasz Krzywka: - Na rusztowaniach odbywają się często narady konserwatorów czy dany fragment jest oryginalny, czy należy do wyczyścić i odtworzyć pierwowzór.