Jest ich we Wrocławiu kilka. Polski cmentarz wojenny na Grabiszynie powstał w 1968 roku. Wzniesienie przebudowano według projektu architektów Tadeusza Tellera i Józefa Sztajera formując je w kształcie kurhanu. Jedenaście lat później ustawiono tu pomnik ku czci poległych, zaprojektowany przez Łucję Skomorowską-Wilimowską, przy współpracy Jadwigi Skomorowskiej, Janiny Szczypczyńskiej i Feliksa Kocianowskiego. Ma 23 metry wysokości i kształt nasuwający skojarzenie ze skrzydłami husarskimi. Groby wojenne rozmieszczono na czterech kwaterach. W pierwszej znalazły się mogiły żołnierzy-jeńców wojennych z kampanii wrześniowej, wśród nich kontradmirała Stefana Frankowskiego, który podczas obrony Wybrzeża w kampanii wrześniowej dowodził całością wojska zgromadzonego na Półwyspie Helskim oraz okrętami minowymi w Zatoce Gdańskiej. Zmarł w 1940 roku, w obozie jenieckim w Srebrnej Górze. Druga kwatera zawiera groby żołnierzy 2 Armii WP, kolejne - robotników przymusowych i bezimiennych więźniów obozów koncentracyjnych, ekshumowanych ze zbiorowych mogił na terenie całego Dolnego Śląska. Nieopodal wzgórza znajdują się kwatery żołnierzy włoskich – przede wszystkim wziętych do niewoli przez Niemców, po przegranej przez Włochy bitwie pod Caporetto (24 października 1917).
We Wrocławiu są dwa cmentarze żołnierzy Armii Radzieckiej – przy ul. Karkonowskiej i na Skowroniej Górze. Na pierwszym chowano już w czasie oblężenia Festung Breslau poległych oficerów Armii Radzieckiej. Na cmentarzu znajduje się 812 grobów oficerskich, w tym 59 bezimiennych. Umieszczono tu tablicę poświęconą lotnikowi generałowi Iwanowi Połbinowi. Zginął w czasie lotu bojowego nad Wrocławiem. Na Skowroniej Górze spoczywają żołnierze walczący o Wrocław.
