Działacz związkowy, przywódca „Solidarności”, polityk, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, dla świata symbol oporu przeciwko komunizmowi.
Urodził się 29 września 1943 roku w Popowie k. Lipna. Tam też ukończył zasadniczą szkolę mechanizacji rolnictwa. W 1967 roku zatrudnił się jako elektryk w Stoczni Gdańskiej (wówczas im. Lenina). Brał aktywny udział w wydarzeniach grudniowych na Wybrzeżu w 1970 roku, uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej, a nawet został członkiem komitetu strajkowego. Był aresztowany i skazany na rok więzienia. Po powrocie do pracy w Stoczni zaangażował się w działalność legalnych związków zawodowych, z których wkrótce został usunięty. W 1978 roku nawiązał kontakt z organizatorami nielegalnych Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża.
Był wielokrotnie zatrzymywany przez milicję. Choć miał już wtedy liczną rodzinę, nie zaprzestał działalności. W sierpniu 1980 roku legendarnym „skokiem przez plot” Stoczni Gdańskiej, Lech Wałęsa zapoczątkował rozpad systemu dyktatury komunistycznej w całej Środkowo-Wschodniej Europie. Został przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. 31 sierpnia 1980 roku w imieniu strajkujących robotników podpisał porozumienie z komisją rządową, gwarantujące m.in. powstanie niezależnych i samorządnych związków zawodowych. Podczas I Krajowego Zjazdu Delegatów „Solidarności”, jesienią 1981 roku, Lecha Wałęsę wybrano na przewodniczącego związku. Po ogłoszeniu stanu wojennego, od grudnia 1981 do listopada 1982 roku był internowany, trzymany w całkowitym odosobnieniu. Po zwolnieniu z internowania Wałęsa wrócił do pracy w stoczni.
Przyznanie mu w 1983 roku Pokojowej Nagrody Nobla bardzo wzmocniło jego pozycję w Polsce. Ponadto otrzymał doktoraty honorowe 32 uniwersytetów oraz kilkadziesiąt najwyższych odznaczeń i orderów, w tym tych najcenniejszych, jak Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski, Order Orla Białego, oraz spośród zagranicznych: Wielki Krzyż Legii Honorowej, brytyjski Wielki Krzyż Rycerski Orderu Łaźni.
Jesienią 1987 roku, gdy nieco zelżały polityczne represje, Wałęsa stanął na czele Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” półlegalnej komórki dążącej oficjalnie do legalizacji związku. W 1988 roku był współorganizatorem strajku w Stoczni Gdańskiej i został przewodniczącym Komitetu Strajkowego. W grudniu tego roku pod jego auspicjami powstał Komitet Obywatelski. Letnie strajki 1988 roku zakończone ugodą z rządem doprowadziły do rozpoczęcia wspólnych rozmów między władzą a opozycją przy Okrągłym Stole. Naturalne było, że na czele społecznej części uczestników tych rozmów stanął Przewodniczący „Solidarności”.
W grudniu 1990 roku Lech Wałęsa został wybrany na Prezydenta Rzeczypospolitej. Na arenie międzynarodowej uparcie dążył do osiągnięcia strategicznego celu, jakim była integracja Polski ze strukturami świata zachodniego. Jednym z pierwszych zadań, przed jakimi stanął, były zakończone sukcesem, trudne i twarde negocjacje w sprawie wycofania wojsk sowieckich z Polski. Następnie, umiejętnie wykorzystując swój wizerunek noblisty i bojownika o wolność, doprowadził do zaakceptowania naszych celów strategicznych przez polityków zachodnich i tym samym otworzył Polsce i innym krajom środkowo-wschodniej Europy drzwi do NATO oraz Unii Europejskiej. Lech Wałęsa jest aktywnym uczestnikiem życia społeczno-politycznego w Polsce i za granicą. Stał się symbolem wolnej demokratycznej Polski. Droga polityczna Lecha Wałęsy, trudna, lecz konsekwentna, spotkała się z ogromnym uznaniem w świecie.
