Nie mówię tu o miłości. Spektakl Teatru Cinema | Z okazji trzydziestolecia Teatru Cinema

Sceny z życia pracowników zieleni miejskiej. Grupa pracowników zieleni miejskiej kopie dół. Sądząc z koloru ścian dołu, które stają się coraz bardziej niebiańskie, pomylili kierunki i zamiast w dół, kopią w górę. Tak mógłby wyglądać rozszerzony podtytuł. Tak był jeden z tematów, zadany aktorom do improwizacji.

Jean Cocteau w swoim dzienniku użył pojęć: ludzie-pułapki, sytuacje-pułapki. My, nie rezygnując z tamtych, dodaliśmy do tego rzecz najzwyklejszą: przedmiot-pułapkę. Aktorzy zostali wyposażeni w trzy przedmioty-pułapki: łopatę, paczkę i zabawkę na patyku – rodzaj marionetki.

Teatr Cinema to interdyscyplinarna grupa funkcjonująca na granicy teatru, tańca i sztuk wizualnych, powstała w 1992 roku. Cinema ma wyraźną i rozpoznawalną stylistykę, której cechą dominującą jest polifoniczna struktura spektakli. Nie będąc teatrem dramatycznym, muzycznym ani teatrem tańca, organicz­nie łączy wszystkie te gatunki, jednocześnie zaprzeczając ich tradycyj­nemu postrzeganiu przez widza.

Za artystyczny wizerunek grupy oraz jej działania odpowiada Zbigniew Szumski. Aktorzy tworząc spektakl, posługują się metodą improwizacji. Często ich propozycje są odpowiedzią na rysunki Szumskiego, które, podobne muzycznej partyturze, tworzą pierwszą wersję scenariusza.

Krytyka teatralna postrzega działalność Teatru Cinema jako odkrywanie i wypracowywanie nowych wizualnych wartości języka teatru. Siedzibą są Michałowice w Karkonoszach.