Czarownice

„Całe życie wyglądała jak Claudia Schiffer, zdążyła umrzeć, zanim zamieniła się w pomarszczonego, zrzędliwego grzyba i zanim opadł jej tyłek.” A teraz weź głęboki oddech i zastanów się… Co kryje się pod słowami współczesna czarownica? Może dzikuska? Nieobyta? Śmierdząca? Ohydna? Nieporadna? Pustelniczka? A może… no właśnie jaka? Jest to niezwykle intymne i ważne spotkanie.

Szczególnie przy pracy nad tak delikatną materią, jaką jest próba uchwycenia wielowymiarowego kobiecego świata na tle współczesnego dyskursu, który ucieka się do tworzenia kolejnych klisz i wzorców. Pomysł na spektakl narodził się z troski o język, jakim mówi się dziś o kobiecości. Z poczucia, że jest wciąż niewygodny, dziwaczny i groźny – jak czarownice! Aktorki: Wiktoria Czubaszek, Paulina Mikuśkiewicz i Olga Żmuda – są trzy, bo to ładna liczba. Trzy czarownice to w sam raz? O trzy za dużo? A może właśnie za mało? Dzięki tekstowi Magdy Drab próbują złożyć jakoś swój kobiecy świat - choćby na moment, choćby prowizorycznie, na jeden oddech. W samotności, beznadziei, smutku chcą sklecić go pieśnią, rozmową, byciem ze sobą – z tego całego badziewia wokół siebie stworzyć rytuał.

Gra z nimi Klara Wojtkowska – muzyczka teatru ceremonii, odpowiadająca dziewczynom afrykańskimi instrumentami i śpiewem. Muzyka dopełni cały obrzęd… Taniec, śpiew, wyrok i… Jak myślicie? Co dalej?