Wystawa: Jan Szpakowicz. Przestrzeń elementarna

Wystawa jest pierwszą prezentacją projektów i realizacji architekta, którego wielowymiarowa twórczość pozostaje w Polsce niemal zupełnie nieznana.

Sama ekspozycja stanowi przestrzenne rozwinięcie praktycznych i teoretycznych rozważań twórcy na temat modułu, brył i ich wzajemnych relacji przestrzennych.

Przyjęła ona formę instalacji zaprojektowanej przez Łukasza Wojciechowskiego – architekta i badacza twórczości Szpakowicza oraz architektkę i badaczkę Aleksandrę Czupkiewicz.

W obrębie instalacji prezentowane są modele zrealizowanych budynków autorstwa Szpakowicza - przede wszystkim trzech domów w Zalesiu Dolnym, które stanowiły swoiste credo architekta, a także przestrzenne diagramy kompozycji modularnych oraz projekty, rysunki i fotografie związane z takimi koncepcjami jak - osiedle Waszyngtona (Warszawa, 1962), Stegny (Warszawa, 1973), Natolin Wyżyny (Warszawa, 1978), Moczydło (Warszawa 1980), Szkoły Specjalnej w Legionowie (1989) i tych realizowanych już poza granicami Ain Benian i Tijarat (Algieria, 1982), czy osiedla w Giberville (Francja 1994).

Logiczny porządek i matematyczny rygor projektowanych przez Szpakowicza systemów sprawiają, że proponowane przez niego rozwiązania stają się niezwykle uniwersalne – funkcjonują ponad skalą, funkcją i granicami kręgów kulturowych, czy tendencji stylowych.

W jego twórczości pobrzmiewają echa inspiracji awangardowymi twórcami z Francji (Claude Parent), Japonii (Kenzo Tange), ale przede wszystkim – twórczością architektów skupionych wokół warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych – Oskara Hansena, Zbigniewa Ihnatowicza i Jerzego Sołtana. Celem wystawy jest prezentacja i popularyzacja twórczości wybitnego architekta, który za sprawą wyjątkowego, autorskiego języka projektowania rozszerzał granice architektury, łącząc odległe światy matematyki i sztuki.

Projekt dofinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu SZTUKI WIZUALNE 2020.