La voix humaine. Anatomia wyobraźni

Zdolność do przywoływania i tworzenia w myślach rozmaitych obrazów i historii, których źródłem są zmysły – definicja ta odnosi się do wyobraźni, będącej jednym z najbardziej kreatywnych obszarów ludzkiego życia. Podczas koncertu z udziałem wybitnej sopranistki Barbary Hannigan oraz LUDWIG Orchestry artyści wykonają wielkie dwudziestowieczne dzieła czerpiące z przywołanej formuły – „Metamorfozy" Richarda Straussa oraz „La voix humaine" Francisa Poulenca. „Metamorfozy" Richarda Straussa to dzieło szczególne, zarówno dla twórczości samego kompozytora, jak i dla historii muzyki ogółem. Proces tworzenia dzieła artysta rozpoczął w ostatnich miesiącach II wojny światowej, po etapie trudnych i kontrowersyjnych po dziś dzień kontaktów z nazistami.

Nieco wcześniej zmienił jednak swoją postawę w stosunku do III Rzeszy, przyjmując przygnębiającą rzeczywistość poprzez milczącą zgodę. Powstała w 1945 roku kompozycja odczytywana jest więc jako swoiste pożegnanie twórcy, pełne żalu zwrócenie się w stronę bezpowrotnie mijającej epoki. Niezwykle symboliczne w tym kontekście było umieszczenie w utworze cytatu z marsza żałobnego pochodzącego z "Eroiki" Ludwiga van Beethovena. Powstałe piętnaście lat później dzieło Francisa Poulenca "La voix humaine" to jednoaktowa, trwająca niespełna czterdzieści minut "tragedie lyrique". Kompozytor stworzył ją do tekstu poety Jeana Cocteau, poruszającego tematykę związaną z dramatem odrzucenia oraz samotności. Główną osią dzieła jest monolog niedawno porzuconej kobiety, która w rozmowie telefonicznej z byłym kochankiem odsłania cały wachlarz gorzkich emocji.

Studium ludzkiej rozpaczy ubogacone jest oryginalnym językiem muzycznym, podkreślającym przeżycia dotkniętej bólem postaci. Poulenc skomponował "Głos ludzki" dla francuskiej sopranistki Denise Duval, podczas koncertu w rolę bohaterki wcieli się Barbara Hannigan.