„Równolegle i na przekór: wrocławska architektura lat 80. i 90.

Transformacje polityczne i społeczne często łączą się z rewolucjami i przewrotami w architekturze. Często, ale nie zawsze i nie całkiem: czy można więc przełomem 1989 roku rozgraniczyć sposoby myślenia o przestrzeni, detalu i kolorze? Jak mocno powiązana jest architektura lat 80. z dokonaniami kolejnej dekady? Jak przebiegał w tym czasie proces odbudowy Starego Miasta i „zszywanie” jego fragmentów przy pomocy nowych budynków?

Odpowiedzi na te pytania trzeba szukać w działaniach Marii Molickiej, Wojciecha Jarząbka czy Stefana Müllera, którzy, uzupełniając luki w kwartałach zabudowy, nadawali pustce nowy, sugestywny kształt. Na starówce wątki historyczne przeplatają się ze współczesnymi, aluzje z dosłownością, dyskrecja z ostentacją, a postmodernizm okazuje się pojęciem bardzo pojemnym i niejednoznacznym. Jak bardzo – to okaże się podczas spaceru, zaplanowanego nieprzypadkowo na 4 czerwca: kolejna rocznica pierwszych wolnych wyborów może być dobrą okazją, aby spojrzeć na czas przełomu przez architektoniczną soczewkę i zobaczyć znaki szczególne miejskiej scenografii, skonstruowanej na styku dwóch rzeczywistości.

Prowadząca Agata Gabiś – absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim, zajmuje się przede wszystkim architekturą XX wieku oraz rozwojem przestrzennym Wrocławia i Dolnego Śląska. Na podstawie jej pracy doktorskiej, dotyczącej powojennej architektury Wrocławia, została w 2019 roku wydana książka „Całe morze budowania. Wrocławska architektura 1956-1970”.

Poza działalnością naukową i dydaktyczną Agata Gabiś działa na polu popularyzacji i ochrony dziedzictwa materialnego: współpracowała z Centrum Historii Zajezdnia, brała udział w przygotowaniu i realizacji programu architektonicznego Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016, współtworzyła wystawy i cykle debat (m. in. w Muzeum Współczesnym Wrocław oraz w Biurze Wystaw Artystycznych). Od 2019 roku jest członkiem Wojewódzkiej Rady Ochrony Zabytków.