Ogrody Graua to nowa inwestycja mieszkaniowa, która znajduje się przy ul. Gdańskiej 2. Ważną częścią przedsięwzięcia jest rewitalizacja pałacyku fundacji Heimannów z 1884 roku, który był jednym z najważniejszych miejsc ówczesnego Wrocławia. Figurował na planach miasta zarówno w 1920 roku, jak też 30 lat wcześniej.
– Z wielką dbałością przywrócimy świetność pałacykowi fundacji Heimannów, którego historia sięga XIX wieku – mówi Nicklas Lindberg, prezes Echo Investment. – Zależy nam, aby to niezwykłe miejsce zyskało dawny urok i stało się jednym z najpiękniejszych miejsc dzisiejszego Wrocławia.
Prace przy rewitalizacji pałacyku rozpoczną się na początku przyszłego roku. W planach jest odrestaurowanie zarówno całej elewacji, jak i wnętrza budynku. Odnowiona zostanie m.in. zabytkowa klatka schodowa oraz stolarka drzwiowa.
W sąsiedztwie zrewitalizowanego budynku wybudowane zostaną także nowoczesne apartamentowce. W sumie powstanie 57 lokali – 8 w pałacyku i 49 w nowej części osiedla. Deweloper zamierza zadbać również o otoczenie inwestycji. Wokół budynków powstanie park, plac zabaw z historyczną piaskownicą, stacja ładowania samochodów elektrycznych oraz stanowiska rowerowe.
Obiekt jest inwestycją Echo Investment. Za projekt architektoniczny odpowiada Maćków Pracownia Projektowa. Zakończenie prac planowane jest na II kwartał 2020 roku.
Pałacyk przy ul. Gdańskiej ma ciekawą historię
Powstał na zlecenie Henricha Heimanna, który na prośbę swojego zmarłego ojca – znanego bankiera Ernesta Heimanna – założył w nim fundację. Jej celem była pomoc najuboższym mieszkańcom Wrocławia.
Okolica pałacyku w 1925 r., źródło: Wratislaviae Amici
Po II wojnie światowej w budynku tym urządzono dziecięce oddziały Wojewódzkiej Poradni Zdrowia Psychicznego. Natomiast w latach 60. w podwórzu wybudowano pawilon leczniczo-wychowawczy. W latach 1974-2005 pałacyk był siedzibą Specjalistycznego Zespołu Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej.
Gmach ten, nawiązujący w swojej formie do budowli średniowiecznych, zbudowany został według projektu Alberta Graua w latach 1881-84. Od 1991 roku znajduje się na liście Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków we Wrocławiu. Przez 11 lat stał nieużywany i niszczał.
